Psalmen 38

1 Een psalm van David, om te doen gedenken. O HEERE! straf mij niet in Uw groten toorn, en kastijd mij niet in Uw grimmigheid.

Ein Psalm Davids. Zum Gedächtnis. Jehovah, strafe mich nicht in Deiner Entrüstung, und züchtige mich nicht in Deinem Grimm.

2 Want Uw pijlen zijn in mij gedaald, en Uw hand is op mij nedergedaald.

Denn Deine Pfeile fahren auf mich nieder, und Deine Hand fährt nieder auf mich.

3 Er is niets geheels in mijn vlees, vanwege Uw gramschap; er is geen vrede in mijn beenderen, vanwege mijn zonde.

Nichts Gesundes ist an meinem Fleisch ob Deinem Unwillen, und kein Frieden in meinen Gebeinen ob meiner Sünde.

4 Want mijn ongerechtigheden gaan over mijn hoofd; als een zware last zijn zij mij te zwaar geworden.

Denn meine Missetaten gehen über mein Haupt. Wie eine schwere Last sind sie zu schwer für mich.

5 Mijn etterbuilen stinken, zij zijn vervuild, vanwege mijn dwaasheid.

Es stinken eiternd meine Striemen ob meiner Narrheit.

6 Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart.

Ich bin gekrümmt und gar sehr niedergebeugt, düster gehe ich einher den ganzen Tag.

7 Want mijn darmen zijn vol van een verachtelijke plage, en er is niets geheels in mijn vlees.

Denn meine Lenden sind voll Feuerbrands, und nichts Gesundes ist an meinem Fleisch.

8 Ik ben verzwakt, en uitermate zeer verbrijzeld; ik brul van het geruis mijns harten.

Erstarrt bin ich, und sehr zerstoßen, ich brülle vor dem Grollen meines Herzens.

9 HEERE! voor U is al mijn begeerte; en mijn zuchten is voor U niet verborgen.

O Herr, vor Dir ist all mein Sehnen, und mein Seufzen ist Dir nicht verborgen.

10 Mijn hart keert om en om, mijn kracht heeft mij verlaten; en het licht mijner ogen, ook zij zelven zijn niet bij mij.

Mein Herz pocht, meine Kraft verläßt mich, und meiner Augen Licht, auch das ist nicht mehr bei mir.

11 Mijn liefhebbers en mijn vrienden staan van tegenover mijn plage, en mijn nabestaanden staan van verre.

Meine Lieben und Genossen stehen meiner Plage gegenüber und meine Nächsten stehen von ferne.

12 En die mijn ziel zoeken, leggen mij strikken; en die mijn kwaad zoeken, spreken verdervingen, en zij overdenken den gansen dag listen.

Und die mir nach der Seele trachten, legen Fallstricke, und die mein Übel suchen, reden Unheil und sinnen auf Trug den ganzen Tag.

13 Ik daarentegen ben als een dove, ik hoor niet, en als een stomme, die zijn mond niet opendoet.

Ich aber, wie ein Tauber, höre nicht, und wie ein Stummer, der seinen Mund nicht öffnet.

14 Ja, ik ben als een man, die niet hoort, en in wiens mond geen tegenredenen zijn.

Und ich bin wie ein Mann, der nicht hört und keine Strafrede in seinem Munde hat.

15 Want op U, HEERE! hoop ik; Gij zult verhoren, HEERE, mijn God!

Denn auf Dich, Jehovah, warte ich, Du wirst mir antworten, Herr, mein Gott.

16 Want ik zeide: Dat zij zich toch over mij niet verblijden! Wanneer mijn voet zou wankelen, zo zouden zij zich tegen mij groot maken.

Denn ich spreche: Laß sie nicht fröhlich sein über mich. Wenn mein Fuß wankt, machen sie sich groß wider mich.

17 Want ik ben tot hinken gereed, en mijn smart is steeds voor mij.

Denn ich bin zum Sturze bereit, und mein Schmerz ist beständig vor mir.

18 Want ik maak U mijn ongerechtigheid bekend, ik ben bekommerd vanwege mijn zonde.

Denn ich sage an meine Missetat, und härme mich ob meiner Sünde.

19 Maar mijn vijanden zijn levende, worden machtig; en die mij om valse oorzaken haten, worden groot.

Und meine Feinde sind am Leben, sie sind mächtig, und viel sind derer, die mich fälschlich hassen,

20 En die kwaad voor goed vergelden, staan mij tegen, omdat ik het goede najaag.

Und welche Böses mir um Gutes vergelten, die sich wider mich setzen, weil ich dem Guten nachsetze.

21 Verlaat mij niet, o HEERE, mijn God! wees niet verre van mij.

Verlasse mich nicht, Jehovah, mein Gott. Sei nicht fern von mir.

22 Haast U tot mijn hulp, HEERE, mijn Heil!

Stehe mir schleunig bei, Herr, mein Heil!