Psalmen 38

1 Een psalm van David, om te doen gedenken. O HEERE! straf mij niet in Uw groten toorn, en kastijd mij niet in Uw grimmigheid.

Ein Psalm Davids, zum Gedächtnis. HERR, strafe mich nicht in deinem Zorn und züchtige mich nicht in deinem Grimm.

2 Want Uw pijlen zijn in mij gedaald, en Uw hand is op mij nedergedaald.

Denn deine Pfeile stecken in mir, und deine Hand drückt mich.

3 Er is niets geheels in mijn vlees, vanwege Uw gramschap; er is geen vrede in mijn beenderen, vanwege mijn zonde.

Es ist nichts Gesundes an meinem Leibe vor deinem Drohen und ist kein Friede in meinen Gebeinen vor meiner Sünde.

4 Want mijn ongerechtigheden gaan over mijn hoofd; als een zware last zijn zij mij te zwaar geworden.

Denn meine Sünden gehen über mein Haupt; wie eine schwere Last sind sie mir zu schwer geworden.

5 Mijn etterbuilen stinken, zij zijn vervuild, vanwege mijn dwaasheid.

Meine Wunden stinken und eitern vor meiner Torheit.

6 Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart.

Ich gehe krumm und sehr gebückt; den ganzen Tag gehe ich traurig.

7 Want mijn darmen zijn vol van een verachtelijke plage, en er is niets geheels in mijn vlees.

Denn meine Lenden verdorren ganz, und ist nichts Gesundes an meinem Leibe.

8 Ik ben verzwakt, en uitermate zeer verbrijzeld; ik brul van het geruis mijns harten.

Es ist mir gar anders denn zuvor, und ich bin sehr zerstoßen. Ich heule vor Unruhe meines Herzens.

9 HEERE! voor U is al mijn begeerte; en mijn zuchten is voor U niet verborgen.

Herr, vor dir ist alle meine Begierde, und mein Seufzen ist dir nicht verborgen.

10 Mijn hart keert om en om, mijn kracht heeft mij verlaten; en het licht mijner ogen, ook zij zelven zijn niet bij mij.

Mein Herz bebt, meine Kraft hat mich verlassen, und das Licht meiner Augen ist nicht bei mir.

11 Mijn liefhebbers en mijn vrienden staan van tegenover mijn plage, en mijn nabestaanden staan van verre.

Meine Lieben und Freunde treten zurück und scheuen meine Plage, und meine Nächsten stehen ferne.

12 En die mijn ziel zoeken, leggen mij strikken; en die mijn kwaad zoeken, spreken verdervingen, en zij overdenken den gansen dag listen.

Und die mir nach dem Leben trachten, stellen mir nach; und die mir übelwollen, reden, wie sie Schaden tun wollen, und gehen mit eitel Listen um.

13 Ik daarentegen ben als een dove, ik hoor niet, en als een stomme, die zijn mond niet opendoet.

Ich aber muß sein wie ein Tauber und nicht hören, und wie ein Stummer, der seinen Mund nicht auftut,

14 Ja, ik ben als een man, die niet hoort, en in wiens mond geen tegenredenen zijn.

und muß sein wie einer, der nicht hört und der keine Widerrede in seinem Munde hat.

15 Want op U, HEERE! hoop ik; Gij zult verhoren, HEERE, mijn God!

Aber ich harre, HERR, auf dich; du, Herr, mein Gott, wirst erhören.

16 Want ik zeide: Dat zij zich toch over mij niet verblijden! Wanneer mijn voet zou wankelen, zo zouden zij zich tegen mij groot maken.

Denn ich denke: Daß sie sich ja nicht über mich freuen! Wenn mein Fuß wankte, würden sie sich hoch rühmen wider mich.

17 Want ik ben tot hinken gereed, en mijn smart is steeds voor mij.

Denn ich bin zu Leiden gemacht, und mein Schmerz ist immer vor mir.

18 Want ik maak U mijn ongerechtigheid bekend, ik ben bekommerd vanwege mijn zonde.

Denn ich zeige meine Missetat an und sorge wegen meiner Sünde.

19 Maar mijn vijanden zijn levende, worden machtig; en die mij om valse oorzaken haten, worden groot.

Aber meine Feinde leben und sind mächtig; die mich unbillig hassen, derer ist viel.

20 En die kwaad voor goed vergelden, staan mij tegen, omdat ik het goede najaag.

Und die mir Arges tun um Gutes, setzen sich wider mich, darum daß ich an dem Guten halte.

21 Verlaat mij niet, o HEERE, mijn God! wees niet verre van mij.

Verlaß mich nicht, HERR! Mein Gott, sei nicht ferne von mir!

22 Haast U tot mijn hulp, HEERE, mijn Heil!

Eile, mir beizustehen, Herr, meine Hilfe.