Psalmen 35

1 Een psalm van David. Twist, HEERE! met mijn twisters; strijd met mijn bestrijders.

Von David. - Bekämpfe, Herr, die mich bekämpfen! Befehde Du, die mich befehden.

2 Grijp het schild en de rondas, en sta op tot mijn hulp.

Nimm Schild und Wehr! Steh auf zu meiner Hilfe!

3 En breng de spies voort, en sluit den weg toe, mijn vervolgers tegemoet; zeg tot mijn ziel: Ik ben uw Heil.

Schwing Beil und Lanze gegen die, so mich verfolgen, und sprich zu mir: "Ich bin dein Heil!"

4 Laat hen beschaamd en te schande worden, die mijn ziel zoeken; laat hen achterwaarts gedreven en schaamrood worden, die kwaad tegen mij bedenken.

Daß meine Todfeinde voll Scham erröten, mit Scham zurückgetrieben werden, die auf mein Unheil sinnen!

5 Laat hen worden als kaf voor den wind, en de Engel des HEEREN drijve hen weg.

Wie Spreu vorm Winde seien sie! Des Herrn Engel scheuche sie!

6 Hun weg zij duister en gans slibberig; en de Engel des HEEREN vervolge hen.

Ihr Weg sei finster, schlüpfrig, und sie verfolge drauf des Herrn Engel!

7 Want zij hebben zonder oorzaak de groeve van hun net voor mij verborgen; zij hebben zonder oorzaak gegraven voor mijn ziel.

Sie legen ohne Grund mir insgeheim ihr Unglücksnetz; sie graben für mich grundlos eine Grube.

8 De verwoesting overkome hem, dat hij het niet wete, en zijn net, dat hij verborgen heeft, vange hemzelven; hij valle daarin met verwoesting.

"Ihn überfalle ahnungslos ein Taumel! Das Netz, das heimlich man für ihn gelegt, verstricke ihn! Im Taumel falle er hinein!"

9 Zo zal mijn ziel zich verheugen in den HEERE; zij zal vrolijk zijn in Zijn heil.

Dann jauchzt mein Herz des Herrn wegen und freut sich seiner Hilfe.

10 Al mijn beenderen zullen zeggen: HEERE, wie is U gelijk! U, Die den ellendige redt van dien, die sterker is dan hij, en den ellendige en nooddruftige van zijn berover.

Dann spricht ein jeder Zoll an mir: "Wer rettet so wie Du den Schwachen vor dem Starken, Herr, den Elenden und Armen vor dem Räuber?"

11 Wrevelige getuigen staan er op; hetgeen ik niet weet, eisen zij van mij.

Auftreten falsche Zeugen und zeihn mich dessen, was mir nicht bewußt,

12 Zij vergelden mij kwaad voor goed, de beroving mijner ziel.

Vergelten Arges mir für Gutes; sie warten auf mein Leben.

13 Mij aangaande daarentegen, als zij krank waren, was een zak mijn kleed; ik kwelde mijn ziel met vasten, en mijn gebed keerde weder in mijn boezem.

Und ich? In ihrer Krankheit trage ich ein Bußgewand, mit Fasten mich abhärmend, und bete mit gesenktem Haupte.

14 Ik ging steeds, alsof het een vriend, alsof het mij een broeder geweest ware; ik ging gebukt in het zwart, als een, die over zijn moeder treurt.

Als wär's mein Freund, mein Bruder, so geh ich einher; als trauerte ich um die Mutter, so bin ich gebeugt.

15 Maar als ik hinkte, waren zij verblijd, en verzamelden zich; zij verzamelden zich tot mij als geslagenen, en ik merkte niets; zij scheurden hun klederen, en zwegen niet stil.

Und diese freuen sich bei meinem Sturze, rotten sich zusammen. Sie rotten sich zusammen wider mich gar hinterlistig, daß ich's nicht merke; unaufhörlich lästern sie.

16 Onder de huichelende spotachtige tafelbroeders knersten zij over mij met hun tanden.

Des Hohnes, Spottes und der argen Tücke voll, so fletschen sie die Zähne gegen mich. -

17 HEERE! hoe lang zult Gij toezien? Breng mijn ziel weder van hunlieder verwoestingen, mijn eenzame van de jonge leeuwen.

Wie lange, Herr, siehst Du noch zu? Entreiß mein Leben ihren Schrecknissen, mein einziges den jungen Leuen!

18 Zo zal ik U loven in de grote gemeente; onder machtig veel volks zal ik U prijzen.

Dann preis ich Dich vor großer Menge und singe Dir vor vielem Volke.

19 Laat hen zich niet verblijden over mij, die mij om valse oorzaken vijanden zijn; noch wenken met de ogen, die mij zonder oorzaak haten.

Nicht sollen über mich sich freuen, die unverdient mir feindlich sind, nicht mit den Augen zwinkern, die mich ganz unverschuldet hassen!

20 Want zij spreken niet van vrede, maar zij bedenken bedriegelijke zaken tegen de stillen in het land.

Sie reden nicht zum Guten von den Kleinen in dem Land; des Truges Worte sinnen sie sich aus.

21 En zij sperren hun mond wijd op tegen mij; zij zeggen: Ha, ha, ons oog heeft het gezien!

Sie sperren gegen mich den Mund weit auf und rufen: "Ha, ha, ha! So sehen wir es gerne."

22 HEERE! Gij hebt het gezien, zwijg niet; HEERE! wees niet verre van mij.

Du siehst es, Herr. Schweig nicht dazu! Herr, sei nicht fern von mir!

23 Ontwaak en word wakker tot mijn recht; mijn God en HEERE! tot mijn twistzaak.

Erwache! Wach zu meinem Rechte auf, mein Gott und Herr, für meine Sache!

24 Doe mij recht naar Uw gerechtigheid, HEERE, mijn God! en laat hen zich over mij niet verblijden.

Verschaffe, Herr, mein Gott, mir Recht nach Deiner Rechtlichkeit! Nicht lustig machen dürfen sie sich über mich,

25 Laat hen niet zeggen in hun hart: Heah, onze ziel! laat hen niet zeggen: Wij hebben hem verslonden!

nicht denken: "Ha! So war's erwünscht", nicht sagen: "Wir vernichten ihn."

26 Laat hen beschaamd en te zamen schaamrood worden, die zich in mijn kwaad verblijden; laat hen met schaamte en schande bekleed worden, die zich tegen mij groot maken.

Sich schämen und erröten müssen alle, die sich an meinem Unglück freuen, in Schande und in Scham sich hüllen, die großtun gegen mich!

27 Laat hen vrolijk zingen en verblijd zijn, die lust hebben tot mijn gerechtigheid; en laat hen geduriglijk zeggen: Groot gemaakt zij de HEERE, Die lust heeft tot den vrede Zijns knechts!

Frohlocken, jauchzen sollen aber die, die Heil mir wünschen, und immerdar soll sprechen: "Hochgepriesen sei der Herr!" wer Deinem Knecht gewogen ist!

28 Zo zal mijn tong vermelden Uw gerechtigheid, en Uw lof den gansen dag.

Auch meine Zunge kündet alsdann Deine Güte und Deinen Ruhm den ganzen Tag.