Psalmen 2
1 Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?
Ko e hā ʻoku matalili ai ʻae hiteni? Pea fakalaulauloto ʻae kakai ki he meʻa noa pē?
2 De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:
ʻOku tuʻu hake fakataha ʻae ngaahi tuʻi ʻo māmani, pea fakakaukau fakataha ʻae kau pule kia Sihova mo ia kuo ne pani, ʻo pehē,
3 Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.
“Ke tau motuhi ʻena ngaahi haʻi pea liʻaki ʻena ngaahi afo ʻiate kitautolu.”
4 Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.
Ko ia ʻoku nofo ʻi he ngaahi langi ʻe kata ia: ʻe manuki ʻa Sihova kiate kinautolu.
5 Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal Hij hen verschrikken.
Pea te ne toki folofola kiate kinautolu ʻi hono houhau, pea fakamamahiʻi ʻakinautolu ʻi hono tuputāmaki lahi.
6 Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner heiligheid.
Ka kuo u fakanofo ʻeku tuʻi ki Saione, ko e moʻunga ʻo ʻeku māʻoniʻoni.
7 Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.
“Te u fakahā ʻae tuʻutuʻuni:” naʻe pehē ʻe Sihova kiate au, “Ko hoku ʻAlo koe kuo u fakatupu koe ʻi he ʻaho ni.
8 Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.
Ke ke lea kiate au, pea te u foaki ʻae ngaahi hiteni ko ho tofiʻa, mo e ngaahi ngataʻanga kotoa pē ʻo māmani moʻou.
9 Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in stukken slaan als een pottenbakkersvat.
Te ke maumauʻi ʻakinautolu ʻaki ʻae vaʻa ukamea; pea te ke laiki ke lailai ʻakinautolu ʻo hangē ko e ipu ʻumea.
10 Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!
Pea ko eni, ke poto ʻakimoutolu ʻae ngaahi tuʻi: pea maʻu ʻae akonaki ʻakimoutolu ʻae kau fakamaau ʻo māmani.
11 Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.
Tauhi ʻa Sihova ʻi he manavahē, pea fiefia ʻi he tetetete.
12 Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.
ʻUma ki he ʻAlo, telia naʻa houhau ia, pea te mou ʻauha mei he hala, ʻoka tupu siʻi pe hono houhau. ʻOku monūʻia ʻakinautolu kotoa pē ʻoku falala kiate ia.
