< Psalmen 18 >
1 Voor den opperzangmeester, een psalm van David, de knecht des HEEREN, die de woorden dezes lieds tot den HEERE gesproken heeft, ten dage, als de HEERE hem gered had uit de hand van al zijn vijanden, en uit de hand van Saul. Hij zeide dan: Ik zal U hartelijk liefhebben, HEERE, mijn Sterkte!
A karmesternek. Az Örökkévaló szolgájától, Dávidtól; a ki elmondta az Örökkévalónak ez ének szavait, a mely napon megmentette őt az Örökkévaló mind az ellenségei kezéből és Sául kezéből. Mondta: Szeretlek, Örökkévaló, én erőm!
2 De HEERE is mijn Steenrots, en mijn Burg, en mijn Uithelper; mijn God, mijn Rots, op Welken ik betrouw; mijn Schild, en de Hoorn mijns heils, mijn Hoog Vertrek.
Az Örökkévaló szírtem és váram és megszabadítóm, Istenem, sziklám, kiben menedékem van, paizsom, üdvöm szarúja, mentsváram!
3 Ik riep den HEERE aan, Die te prijzen is, en werd verlost van mijn vijanden.
A dicséretest szólítom, az Örökkévalót, és elleneimtől megsegíttetem.
4 Banden des doods hadden mij omvangen, en beken Belials verschrikten mij.
Körülfogtak halálnak kötelei, vésznek árjai ijesztettek;
5 Banden der hel omringden mij, strikken des doods bejegenden mij. (Sheol )
alvilágnak kötelei környékeztek, elém kerültek a halálnak tőrei. (Sheol )
6 Als mij bange was, riep ik den HEERE aan, en riep tot mijn God; Hij hoorde mijn stem uit Zijn paleis, en mijn geroep voor Zijn aangezicht kwam in Zijn oren.
Szorultságomban szólítom az Örökkévalót és Istenemhez fohászkodom; hallja templomából szavamat, fohászom eléje jut, füleibe.
7 Toen daverde en beefde de aarde, en de gronden der bergen beroerden zich en daverden, omdat Hij ontstoken was.
Ingott, rengett a föld, a hegyek alapjai megreszkettek, meginogtak, mert haragra lobbant.
8 Rook ging op van Zijn neus, en een vuur uit Zijn mond verteerde; kolen werden daarvan aangestoken.
Füst szállott fel orrából és tűz emésztett a szájából, parázs izzott belőle.
9 En Hij boog den hemel, en daalde neder, en donkerheid was onder Zijn voeten.
meghajtotta az eget és leszállt, s ködhomály lábai alatt.
10 En Hij voer op een cherub, en vloog; ja, Hij vloog snellijk op de vleugelen des winds.
Kérubra űlt és repült; suhant a szélnek szárnyain.
11 Duisternis zette Hij tot Zijn verberging; rondom Hem was Zijn tent, duisterheid der wateren, wolken des hemels.
Sötétséget tett rejtekévé, maga körül sátoráúl, vizek sötétjét, fellegek sűrűjét.
12 Van den glans, die voor Hem was, dreven Zijn wolken daarhenen, hagel en vurige kolen.
A fénytől őelőtte elvonúltak felhői – jégeső és tűzparazsak.
13 En de HEERE donderde in den hemel, en de Allerhoogste gaf Zijn stem, hagel en vurige kolen.
Égben dörgött az Örökkévaló, s a legfelsőbb adja hangját – jégesőt és tűzparazsat.
14 En Hij zond Zijn pijlen uit, en verstrooide ze; en Hij vermenigvuldigde de bliksemen, en verschrikte ze.
Küldte nyilait és szétszórta őket, villámokat lőtt és megzavarta őket.
15 En de diepe kolken der wateren werden gezien, en de gronden der wereld werden ontdekt, van Uw schelden, o HEERE! van het geblaas des winds van Uw neus.
Meglátszottak a vizeknek medrei, feltárúltak a vi1ág alapjai, dorgálásodtól, oh Örökkévaló, orrod fuvallatának leheletétől.
16 Hij zond van de hoogte, Hij nam mij, Hij trok mij op uit grote wateren.
Lenyúl a magasból, megfog engem, kihúz engem nagy vizekből.
17 Hij verloste mij van mijn sterken vijand, en van mijn haters, omdat zij machtiger waren dan ik.
Megment hatalmas ellenemtől, és gyűlölőimtől, mert erősbek nálam.
18 Zij hadden mij bejegend ten dage mijns ongevals; maar de HEERE was mij tot een Steunsel.
Elém törtek balsorsom napján, de az Örökkévaló támaszom volt.
19 En Hij voerde mij uit in de ruimte, Hij rukte mij uit, want Hij had lust aan mij.
Kivezetett engem tágas térre, kiragadott, mert kedvelt engem.
20 De HEERE vergold mij naar mijn gerechtigheid, Hij gaf mij weder naar de reinigheid mijner handen.
Cselekszik velem az Örökkévaló igazságom szerint, kezeim tisztasága szerint viszonoz nekem.
21 Want ik heb des HEEREN wegen gehouden, en ben van mijn God niet goddelooslijk afgegaan.
Mert megőriztem az Örökkévaló útjait és nem tértem el gonoszúl Istenemtől;
22 Want al Zijn rechten waren voor mij, en Zijn inzettingen deed ik niet van mij weg.
mert ítéletei mind előttem vannak, és törvényeit nem távolítom el magamtól.
23 Maar ik was oprecht bij Hem, en ik wachtte mij voor mijn ongerechtigheid.
Gáncstalan voltam ő vele: őrizkedtem bűnömtől.
24 Zo gaf mij de HEERE weder naar mijn gerechtigheid, naar de reinigheid mijner handen, voor Zijn ogen.
S viszonzott nekem az Örökkévaló igazságom szerint, kezeim tisztasága szerint szemei előtt.
25 Bij den goedertierene houdt Gij U goedertieren, bij den oprechten man houdt Gij U oprecht.
Kegyessel kegyesen bánsz, gáncstalan férfiúval gáncstalanúl;
26 Bij den reine houdt Gij U rein, maar bij den verkeerde bewijst Gij U een Worstelaar.
megtisztúlttal tisztán bánsz, fonákkal ferdén.
27 Want Gij verlost het bedrukte volk, maar de hoge ogen vernedert Gij.
Mert te a szegény népet megsegíted és a büszke szemeket leslázod.
28 Want Gij doet mijn lamp lichten; de HEERE, mijn God, doet mijn duisternis opklaren.
Mert te világíttatod mécsesemet, az Örökkévaló, én Istenem fénynyé teszi sötétségemet.
29 Want met U loop ik door een bende, en met mijn God spring ik over een muur.
Mert veled rohanok meg csapatot, s Istenemmel ugrok fel falra.
30 Gods weg is volmaakt; de rede des HEEREN is doorlouterd; Hij is een Schild allen, die op Hem betrouwen.
Az Isten – gáncstalan az útja, az Örökkévaló szava salaktalan, paizsa ő mind a benne menedéket keresőknek.
31 Want wie is God, behalve de HEERE? En wie is een Rotssteen, dan alleen onze God?
Mert ki Isten az Örökkévalón kívűl, és ki a szikla Istenünkön kívűl.
32 Het is God, Die mij met kracht omgordt; en Hij heeft mijn weg volkomen gemaakt.
Az Isten az, ki felövez engem erővel, és gáncstalanná tette útamat.
33 Hij maakt mijn voeten gelijk als der hinden, en Hij stelt mij op mijn hoogten.
Olyanná teszi lábaimat, mint az őzök, állnom enged magaslataimon.
34 Hij leert mijn handen ten strijde, zodat een stalen boog met mijn armen verbroken is.
Karczra tanítja kezeimet, hogy érczíjjat ragadjanak karjaim.
35 Ook hebt Gij mij het schild Uws heils gegeven, en Uw rechterhand heeft mij ondersteund, en Uw zachtmoedigheid heeft mij groot gemaakt.
Adtad nekem üdvödnek paizsát, jobbod támaszt engem, és nagygyá tesz a nyájasságod.
36 Gij hebt mijn voetstap ruim gemaakt onder mij, en mijn enkelen hebben niet gewankeld.
Kitágítod léptemet én alattam, hogy meg ne tántorodjanak a bokáim.
37 Ik vervolgde mijn vijanden, en trof hen aan; en ik keerde niet weder, totdat ik hen verdaan had.
Üldözöm ellenségeimet és útolérem, vissza se térek, míg el nem pusztítottam őket.
38 Ik doorstak hen, dat zij niet weder konden opstaan; zij vielen onder mijn voeten.
Szétzúzom őket, hogy föl sem kelhetnek, elhullanak lábaim alatt.
39 Want Gij omgorddet mij met kracht ten strijde; Gij deedt onder mij nederbukken, die tegen mij opstonden.
Felöveztél erővel a karczra, legörnyeszted támadóimat alattam.
40 En Gij gaaft mij den nek mijner vijanden, en mijn haters, die vernielde ik.
Ellenségeimet háttal fordítottad felém, gyűlölőimet, hogy megsemmítsem.
41 Zij riepen, maar er was geen verlosser; tot den HEERE, maar Hij antwoordde hun niet.
Fohászkodnak, de nincs segítő, az Örökkévalóhoz, de nem hallgatta meg őket.
42 Toen vergruisde ik hen als stof voor den wind; ik ruimde hen weg als slijk der straten.
Szétmorzsolom őket, mint port szél előtt, mint utczák sarát, kiürítem őket.
43 Gij hebt mij uitgeholpen van de twisten des volks; Gij hebt mij gesteld tot een hoofd der heidenen; het volk, dat ik niet kende, heeft mij gediend.
Megszabadítottál népnek küzdelmeitől, teszel engem nemzetek fejévé, nem-ismertem nép szolgál engem.
44 Zo haast als hun oor van mij hoorde, hebben zij mij gehoorzaamd; vreemden hebben zich mij geveinsdelijk onderworpen.
Fülhallásra engednek nekem, külföldnek fiai hízelegnek nekem.
45 Vreemden zijn vervallen, en hebben gesidderd uit hun sloten.
Külföldnek fiai ellankadnak, remegve jönnek zárt helyeikből.
46 De HEERE leeft, en geloofd zij mijn Rotssteen, en verhoogd zij de God mijns heils!
Él az Örökkévaló, áldva legyen a sziklám, magasztaltassék üdvöm Istene;
47 De God, Die mij volkomen wraak geeft, en de volken onder mij brengt;
az Isten, ki nékem megtorlást enged és népeket alám hódoltat,
48 Die mij uithelpt van mijn vijanden; ja, Gij verhoogt mij boven degenen, die tegen mij opstaan; Gij redt mij van den man des gewelds.
megszabadít ellenségeimtől, támadóim közül is fölemelsz, erőszaknak emberétől megmentesz.
49 Daarom zal ik U, o HEERE! loven onder de heidenen; en Uw Naam zal ik psalmzingen;
Azért magasztallak a nemzetek közt, oh Örökkévaló, és nevednek hadd dallok;
50 Die de verlossingen Zijns konings groot maakt, en goedertierenheid doet aan Zijn gezalfde, aan David en aan zijn zaad tot in eeuwigheid.
ki nagygyá teszi királyának segítségét és kegyet mível fölkentjével, Dáviddal és magzatjával örökké.