Psalmen 147
1 Looft den HEERE, want onzen God te psalmzingen is goed, dewijl Hij liefelijk is; de lof is betamelijk.
Teiciet To Kungu, jo ir labi, mūsu Dievu slavēt; šī teikšana ir mīlīga un pieklājās.
2 De HEERE bouwt Jeruzalem; Hij vergadert Israels verdrevenen.
Tas Kungs uztaisa Jeruzālemi, Viņš sapulcina Israēla ļaudis, kas bija izdzīti.
3 Hij geneest de gebrokenen van hart, en Hij verbindt hen in hun smarten.
Viņš dziedina tos, kam satriektas sirdis, un remdē viņu sāpes.
4 Hij telt het getal der sterren; Hij noemt ze allen bij namen.
Viņš skaita zvaigžņu pulku, Viņš sauc tās visas pa vārdam.
5 Onze Heere is groot en van veel kracht; Zijns verstands is geen getal.
Mūsu Kungs ir liels un varens spēkā, Viņa gudrība ir neizmērojama.
6 De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij, tot de aarde toe.
Tas Kungs paceļ bēdīgos un pazemo bezdievīgos līdz zemei.
7 Zingt den HEERE bij beurte met dankzegging; psalmzingt onzen God op de harp.
Pateiciet Tam Kungam ar slavas dziesmām, teiciet mūsu Dievu ar koklēm!
8 Die de hemelen met wolken bedekt, Die voor de aarde regen bereidt; Die het gras op de bergen doet uitspruiten;
Viņš debesi apklāj ar mākoņiem, Viņš lietu dod zemei, Viņš liek zālei augt uz kalniem;
9 Die het vee zijn voeder geeft; aan de jonge raven, als zij roepen.
Viņš lopiem dod barību, jauniem kraukļiem, kad tie sauc.
10 Hij heeft geen lust aan de sterkte des paards; Hij heeft geen welgevallen aan de benen des mans.
Viņam nav labs prāts pie zirga stipruma, Viņam nepatīk vīra lieli.
11 De HEERE heeft een welgevallen aan hen, die Hem vrezen, die op Zijn goedertierenheid hopen.
Tam Kungam patīk tie, kas Viņu bīstas, kas gaida uz Viņa žēlastību.
12 O Jeruzalem! roem den HEERE; o Sion! loof uw God.
Teici To Kungu, Jeruzāleme, slavē savu Dievu, Ciāna.
13 Want Hij maakt de grendelen uwer poorten sterk; Hij zegent uw kinderen binnen in u.
Jo Viņš stiprina tavu vārtu aizšaujamos, Viņš svētī tavus bērnus tur iekšā.
14 Die uw landpalen in vrede stelt; Hij verzadigt u met het vette der tarwe.
Viņš dod mieru tavām robežām, Viņš tevi paēdina ar briedušiem kviešiem.
15 Hij zendt Zijn bevel op aarde; Zijn woord loopt zeer snel.
Viņš sūta Savas apsolīšanas virs zemes, Viņa vārds tek(izplatās) ar steigšanos.
16 Hij geeft sneeuw als wol; Hij strooit den rijm als as.
Viņš dod sniegu kā vilnu, Viņš kaisa salnu kā pelnus.
17 Hij werpt Zijn ijs heen als stukken; wie zou bestaan voor Zijn koude?
Viņš met Savu krusu kā kumosus. Kas var pastāvēt priekš Viņa aukstuma?
18 Hij zendt Zijn woord, en doet ze smelten; Hij doet Zijn wind waaien, de wateren vloeien henen.
Viņš sūta Savu vārdu, un kūst, Viņš liek savam vējam pūst, tad ūdeņi notek.
19 Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israel Zijn inzettingen en Zijn rechten.
Viņš Jēkabam dara zināmu Savu vārdu, Israēlim Savus likumus un tiesas,
20 Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet. Hallelujah!
Tā Viņš nedara nevienai citai tautai; Viņa tiesas tās nepazīst. Alleluja!
