Psalmen 147
1 Looft den HEERE, want onzen God te psalmzingen is goed, dewijl Hij liefelijk is; de lof is betamelijk.
Angraeng to saphaw oh; aicae Sithaw khaeah saphawhaih laasak hae hoih; anih saphawhaih loe hoih, anghoe han oh.
2 De HEERE bouwt Jeruzalem; Hij vergadert Israels verdrevenen.
Angraeng mah Jerusalem to sak moe, anghmaa Israel caanawk to tacuu let.
3 Hij geneest de gebrokenen van hart, en Hij verbindt hen in hun smarten.
Poek amro kaminawk to ngantuisak moe, nihcae ih ahmaa to a zaeng pae.
4 Hij telt het getal der sterren; Hij noemt ze allen bij namen.
Cakaehnawk to a kroek moe, ahmin hoiah kawk boih.
5 Onze Heere is groot en van veel kracht; Zijns verstands is geen getal.
Angraeng loe lensawk, thacak parai; anih ih panoekhaih loe boeng thai ai.
6 De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij, tot de aarde toe.
Kami tlim ah khosah kaminawk loe Angraeng mah tapom tahang; kasae kaminawk loe long ah a vah.
7 Zingt den HEERE bij beurte met dankzegging; psalmzingt onzen God op de harp.
Kawnhaih lok thuihaih hoiah Angraeng khaeah laa to sah oh; katoeng kruekhaih hoiah aicae ih Sithaw khaeah saphawhaih laa to sah oh,
8 Die de hemelen met wolken bedekt, Die voor de aarde regen bereidt; Die het gras op de bergen doet uitspruiten;
Anih mah ni van to tamai hoiah khuk; long ah kho angzosak moe, maenawk nuiah phroh to amprawksak.
9 Die het vee zijn voeder geeft; aan de jonge raven, als zij roepen.
Taw ih moinawk hoi kahang thaih pangaah caanawk to buh a paek.
10 Hij heeft geen lust aan de sterkte des paards; Hij heeft geen welgevallen aan de benen des mans.
Anih loe hrang thacakhaih to oep ai moe, kami ih khoknawk nuiah doeh anghoehaih tawn ni.
11 De HEERE heeft een welgevallen aan hen, die Hem vrezen, die op Zijn goedertierenheid hopen.
Angraeng loe anih zithaih tawn kami hoi a palungnathaih oep kaminawk nuiah ni anghoe.
12 O Jeruzalem! roem den HEERE; o Sion! loof uw God.
Aw Jerusalem, Angraeng to pakoeh ah; Aw Zion, na Sithaw to pakoeh ah.
13 Want Hij maakt de grendelen uwer poorten sterk; Hij zegent uw kinderen binnen in u.
Anih mah na khongkha takraenghaih thing to thacaksak moe, nangmah thungah na caanawk tahamhoihaih to ang paek.
14 Die uw landpalen in vrede stelt; Hij verzadigt u met het vette der tarwe.
Na prae angzithaih ramri ah angdaehhaih to a sak moe, nang to caak kahoih koek buh hoiah zok amhahsak.
15 Hij zendt Zijn bevel op aarde; Zijn woord loopt zeer snel.
A lokpaekhaih to long nuiah patoeh naah, a lok loe karangah cawnh.
16 Hij geeft sneeuw als wol; Hij strooit den rijm als as.
Anih mah long ah dantui to tuumui baktiah kraksak moe, dantui kamkhawk doeh maiphu baktiah a haeh.
17 Hij werpt Zijn ijs heen als stukken; wie zou bestaan voor Zijn koude?
Qaetui to thlung caret baktiah a haeh; a haeh ih kamding qaetui thungah mi maw angdoe thai tih?
18 Hij zendt Zijn woord, en doet ze smelten; Hij doet Zijn wind waaien, de wateren vloeien henen.
A lok to patoeh moe, tui amkawsak; takhi a songsak pongah, tui to longh.
19 Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israel Zijn inzettingen en Zijn rechten.
A lok to Jakob khaeah patoeh moe, anih mah patuk ih loknawk hoi anih ih lokcaekhaihnawk to Israel khaeah amtuengsak.
20 Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet. Hallelujah!
Prae kalah kaminawk hanah loe to tiah sah pae ai; toe a lokcaekhaihnawk to nihcae mah panoek o ai. Angraeng to saphaw oh.
