Psalmen 139

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester. HEERE! Gij doorgrondt en kent mij.

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.

2 Gij weet mijn zitten en mijn opstaan; Gij verstaat van verre mijn gedachten.

تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست.

3 Gij omringt mijn gaan en mijn liggen; en Gij zijt al mijn wegen gewend.

تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی.

4 Als er nog geen woord op mijn tong is, zie, HEERE! Gij weet het alles.

حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی.

5 Gij bezet mij van achteren en van voren, en Gij zet Uw hand op mij.

مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای.

6 De kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij.

شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم.

7 Waar zou ik heengaan voor Uw Geest en waar zou ik heenvlieden voor Uw aangezicht?

از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟

8 Zo ik opvoer ten hemel, Gij zijt daar; of bedde ik mij in de hel, zie, Gij zijt daar. (Sheol h7585)

اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585)

9 Nam ik vleugelen des dageraads, woonde ik aan het uiterste der zee;

اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم،

10 Ook daar zou Uw hand mij geleiden, en Uw rechterhand zou mij houden.

در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد.

11 Indien ik zeide: De duisternis zal mij immers bedekken; dan is de nacht een licht om mij.

اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم،

12 Ook verduistert de duisternis voor U niet; maar de nacht licht als de dag; de duisternis is als het licht.

نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است.

13 Want Gij bezit mijn nieren; Gij hebt mij in mijner moeders buik bedekt.

تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.

14 Ik loof U, omdat ik op een heel vreselijke wijze wonderbaarlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken! ook weet het mijn ziel zeer wel.

تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است.

15 Mijn gebeente was voor U niet verholen, als ik in het verborgene gemaakt ben, en als een borduursel gewrocht ben, in de nederste delen der aarde.

وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛

16 Uw ogen hebben mijn ongevormden klomp gezien; en al deze dingen waren in Uw boek geschreven, de dagen als zij geformeerd zouden worden, toen nog geen van die was.

حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی.

17 Daarom, hoe kostelijk zijn mij, o God, Uw gedachten! hoe machtig veel zijn haar sommen!

خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای!

18 Zoude ik ze tellen? Harer is meer, dan des zands; word ik wakker, zo ben ik nog bij U.

حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم.

19 O God! dat Gij den goddeloze ombracht! en gij, mannen des bloeds, wijkt van mij!

خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید!

20 Die van U schandelijk spreken, en Uw vijanden ijdellijk verheffen.

خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند.

21 Zou ik niet haten HEERE! die U haten? en verdriet hebben in degenen, die tegen U opstaan?

پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟

22 Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn zij mij.

آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد!

23 Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.

خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان.

24 En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.

ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما.