Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

Mnogo mi dosaðivaše od mladosti moje, neka reèe Izrailj,

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

Mnogo mi dosaðivaše od mladosti moje, ali me ne svladaše.

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

Na leðima mojim oraše oraèi, i vodiše duge brazde svoje.

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

Gospod je pravedan; isijeèe konopce bezbožnièke.

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Postidjeæe se, odbiæe se svi koji nenavide Sion.

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Biæe kao trava na krovovima, koja se sasušuje prije nego se poèupa,

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

Od koje neæe žetelac napuniti ruke svoje, niti naruèja svojega vezilac;

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

I koji prolaze neæe reæi: “Blagoslov Gospodnji na vama! blagosiljamo vas imenom Gospodnjim.”