Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»