Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

Cantique graduel. Dès mon jeune âge ils m'ont beaucoup opprimé, (qu'ainsi parle Israël!)

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

dès mon jeune âge ils m'ont beaucoup opprimé, mais ils n'ont pu l'emporter sur moi.

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

Ils ont déchiré mon dos, comme ceux qui labourent, ils y ont tracé de longs sillons.

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

L'Éternel est juste, Il a rompu les fers où me retenaient des impies.

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Qu'ils soient confondus, et fassent retraite tous ceux qui haïssent Sion!

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Qu'ils soient comme l'herbe des toits, qui sèche, avant d'être arrachée,

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

dont le moissonneur ne remplit point sa main, dont le lieur ne charge point son bras;

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

et les passants ne disent pas: « Que l'Éternel vous bénisse! Nous vous bénissons au nom de l'Éternel! »