Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

En Jérusalem. Souvent ils m'ont attaqué dès ma jeunesse; que maintenant Israël dise:

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

Souvent ils m'ont attaqué dès ma jeunesse, et ils n'ont rien pu sur moi.

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

Les pécheurs ont frappé sur mon dos; ils ont prolongé leur iniquité.

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

Le Seigneur en sa justice a brisé le cou des pécheurs.

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Qu'ils soient confondus et mis en fuite, tous ceux qui haïssent Sion.

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Qu'ils deviennent comme l'herbe des toits, qui sèche avant d'être arrachée,

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

Et qui ne remplit ni la main du faucheur ni le sein du botteleur.

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

Sur eux les passants n'ont point dit: Que la bénédiction du Seigneur soit avec tous; nous vous bénissons au nom du Seigneur.