Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

Matkalaulu. He ovat minua kovin ahdistaneet nuoruudestani asti-näin sanokoon Israel-

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

he ovat minua kovin ahdistaneet nuoruudestani asti, mutta eivät he ole päässeet minusta voitolle.

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

Kyntäjät ovat minun selkääni kyntäneet ja vetäneet pitkät vaot.

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

Mutta Herra on vanhurskas, hän on katkonut jumalattomain köydet.

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Joutukoot häpeään ja kääntykööt takaisin kaikki Siionin vihamiehet.

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Olkoot he niinkuin ruoho katoilla, joka kuivuu ennen korrelle puhkeamistaan,

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

josta ei leikkaaja täytä kättänsä eikä lyhteen sitoja syliänsä.

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

Älköötkä sanoko ohitsekulkijat: "Herran siunaus tulkoon teille. Me siunaamme teitä Herran nimeen."