Psalmen 120

1 Een lied op Hammaaloth. Ik heb tot den HEERE geroepen in mijn benauwdheid, en Hij heeft mij verhoord.

«Ωδή των Αναβαθμών.» Εν τη θλίψει μου έκραξα προς τον Κύριον, και εισήκουσέ μου.

2 O HEERE! red mijn ziel van de valse lippen, van de bedriegelijke tong.

Κύριε, λύτρωσον την ψυχήν μου από χειλέων ψευδών, από γλώσσης δολίας.

3 Wat zal U de bedriegelijke tong geven, of wat zal zij U toevoegen?

Τι θέλει σοι δώσει ή τι θέλει σοι προσθέσει, η δολία γλώσσα;

4 Scherpe pijlen eens machtigen, mitsgaders gloeiende jeneverkolen.

Τα ηκονημένα βέλη του δυνατού, μετά ανθράκων αρκεύθου.

5 O, wee mij, dat ik een vreemdeling ben in Mesech, dat ik in de tenten Kedars wone.

Ουαί εις εμέ, διότι παροικώ εν Μεσέχ, κατοικώ εν ταις σκηναίς του Κηδάρ·

6 Mijn ziel heeft lang gewoond bij degenen, die den vrede haten.

Πολύν καιρόν κατώκησεν η ψυχή μου μετά των μισούντων την ειρήνην.

7 Ik ben vreedzaam; maar als ik spreek, zijn zij aan den oorlog.

Εγώ αγαπώ την ειρήνην· αλλ' όταν ομιλώ, αυτοί ετοιμάζονται διά πόλεμον.