Psalmen 12

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Scheminith. Behoud, o HEERE; want de goedertierene ontbreekt, want de getrouwen zijn weinig geworden onder de mensenkinderen.

八音にあはせて伶長にうたはしめたるダビデのうた ああヱホバよ助けたまへ そは紳をうやまふ人はたえ誠あるものは人の子のなかより消失るなり

2 Zij spreken valsheid, een ieder met zijn naaste, met vleiende lippen; zij spreken met een dubbel hart.

人はみな虚偽をもてその隣とあひかたり滑かなるくちびると貳心とをもてものいふ

3 De HEERE snijde af alle vleiende lippen, de grootsprekende tong.

ヱホバはすべての滑かなるくちびると大なる言をかたる舌とをほろぼし給はん

4 Die daar zeggen: Wij zullen de overhand hebben met onze tong; onze lippen zijn onze! Wie is heer over ons?

かれらはいふ われら舌をもて勝をえん この口唇はわがものなり誰かわれらに主たらんやと

5 Om de verwoesting der ellendigen, om het kermen der nooddruftigen, zal Ik nu opstaan, zegt de HEERE; Ik zal in behoudenis zetten, dien hij aanblaast.

ヱホバのたまはく 苦しむもの掠められ貧しきもの歎くがゆゑに我いま起てこれをその慕ひもとむる平安におかん

6 De redenen des HEEREN zijn reine redenen, zilver, gelouterd in een aarden smeltkroes, gezuiverd zevenmaal.

ヱホバの言はきよきことばなり 地にまうけたる炉にてねり七次きよめたる白銀のごとし

7 Gij, HEERE, zult hen bewaren; Gij zult hen behoeden voor dit geslacht, tot in eeuwigheid.

ヱホバよ汝はかれらをまもり之をたすけてとこしへにこの類より免れしめたまはん

8 De goddelozen draven rondom, wanneer de snoodsten van des mensenkinderen verhoogd worden.

人の子のなかに穢しきことの崇めらるるときは惡者ここやかしこにあるくなり