Psalmen 12

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Scheminith. Behoud, o HEERE; want de goedertierene ontbreekt, want de getrouwen zijn weinig geworden onder de mensenkinderen.

To the Chief Musician. On the Octave. A Melody of David. O save Yahweh, for the man of lovingkindness, is no more, for the faithful, have vanished, from among the sons of men.

2 Zij spreken valsheid, een ieder met zijn naaste, met vleiende lippen; zij spreken met een dubbel hart.

Deception, speak they, every one with his neighbour, —with lips uttering smooth things—with a heart and a heart, do they speak.

3 De HEERE snijde af alle vleiende lippen, de grootsprekende tong.

May Yahweh cut off All the lips that utter smooth things, —the tongue that speaketh swelling words;

4 Die daar zeggen: Wij zullen de overhand hebben met onze tong; onze lippen zijn onze! Wie is heer over ons?

Them who say—With our tongue, will we prevail, our lips, are our own, who is our master?

5 Om de verwoesting der ellendigen, om het kermen der nooddruftigen, zal Ik nu opstaan, zegt de HEERE; Ik zal in behoudenis zetten, dien hij aanblaast.

Because of violence done to the poor, because of the crying of the needy, Now, will I arise! O may Yahweh say, —I will place [him] in safety—let him puff at him!

6 De redenen des HEEREN zijn reine redenen, zilver, gelouterd in een aarden smeltkroes, gezuiverd zevenmaal.

The words of Yahweh, are words, that are pure, silver refined in a crucible of earth, purified seven times!

7 Gij, HEERE, zult hen bewaren; Gij zult hen behoeden voor dit geslacht, tot in eeuwigheid.

Thou, O Yahweh, wilt keep them, —Thou wilt guard him, from this generation unto times age-abiding.

8 De goddelozen draven rondom, wanneer de snoodsten van des mensenkinderen verhoogd worden.

On every side, the lawless, march about, —when worthlessness is exalted by the sons of men.