Psalmen 109
1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester. O God mijns lofs! zwijg niet.
Боже, славо моја, немој ћутати,
2 Want de mond des goddelozen en de mond des bedrogs zijn tegen mij opengedaan; zij hebben met mij gesproken met een valse tong.
Јер се уста безбожничка и уста лукава на ме отворише; говоре са мном језиком лажљивим.
3 En met hatelijke woorden hebben zij mij omsingeld; ja, zij hebben mij bestreden zonder oorzaak.
Речима злобним са свих страна гоне ме, и оружају се на ме низашта.
4 Voor mijn liefde, staan zij mij tegen; maar ik was steeds in het gebed.
За љубав моју устају на мене, а ја се молим.
5 En zij hebben mij kwaad voor goed opgelegd, en haat voor mijn liefde.
Враћају ми зло за добро, и мржњу за љубав моју.
6 Stel een goddeloze over hem, en de satan sta aan zijn rechterhand.
Постави над њим старешину безбожника, и противник нека му стане с десне стране.
7 Als hij gericht wordt, zo ga hij schuldig uit, en zijn gebed zij tot zonde.
Кад се стане судити, нека изађе крив, и молитва његова нека буде грех.
8 Dat zijn dagen weinig zijn; een ander neme zijn ambt;
Нека буду дани његови кратки, и власт његову нека добије други.
9 Dat zijn kinderen wezen worden, en zijn vrouw weduwe.
Деца његова нек буду сироте, и жена његова удовица.
10 En dat zijn kinderen hier en daar omzwerven, en bedelen, en de nooddruft uit hun verwoeste plaatsen zoeken.
Деца његова нек се потуцају и просе, и нека траже хлеба изван својих пустолина.
11 Dat de schuldeiser aansla al wat hij heeft, en dat de vreemden zijn arbeid roven.
Нека му узме дужник све што има, и нека разграбе туђини муку његову.
12 Dat hij niemand hebbe, die weldadigheid over hem uitstrekke, en dat er niemand zij, die zijn wezen genadig zij.
Нек се не нађе нико ко би га љубио, ни ко би се смиловао на сироте његове.
13 Dat zijn nakomelingen uitgeroeid worden; hun naam worde uitgedelgd in het andere geslacht.
Наслеђе његово нек се затре, у другом колену нека погине име њихово.
14 De ongerechtigheid zijner vaderen worde gedacht bij den HEERE, en de zonde zijner moeder worde niet uitgedelgd.
Безакоње старих његових нек се спомене у Господа, и грех матере његове нек се не избрише.
15 Dat zij gedurig voor den HEERE zijn; en Hij roeie hun gedachtenis uit van de aarde.
Нека буду свагда пред Господом, и Он нека истреби спомен њихов на земљи;
16 Omdat hij niet gedacht heeft weldadigheid te doen, maar heeft den ellendigen en den nooddruftigen man vervolgd, en den verslagene van hart, om hem te doden.
Зато што се није сећао чинити милост, него је гонио човека ништег и убогог, и тужном у срцу тражио смрт.
17 Dewijl hij den vloek heeft liefgehad, dat die hem overkome, en geen lust gehad heeft tot den zegen, zo zij die verre van hem.
Љубио је клетву, нека га и стигне; није марио за благослов, нека и отиде од њега.
18 En hij zij bekleed met den vloek, als met zijn kleed, en dat die ga tot in het binnenste van hem als het water, en als de olie in zijn beenderen.
Нек се обуче у клетву као у хаљину, и она нек уђе у њега као вода, и као уље у кости његове.
19 Die zij hem als een kleed, waarmede hij zich bedekt, en tot een gordel, waarmede hij zich steeds omgordt.
Нек му она буде као хаљина, у коју се облачи, и као појас, којим се свагда паше.
20 Dit zij het werkloon mijner tegenstanders van den HEERE, en dergenen, die kwaad spreken tegen mijn ziel.
Таква плата нек буде од Господа онима који ме ненавиде, и који говоре зло на душу моју.
21 Maar Gij, o HEERE Heere! maak het met mij om Uws Naams wil; dewijl Uw goedertierenheid goed is, verlos mij.
А мени, Господе, Господе, учини шта приличи имену Твом. Ти си добар, милошћу својом избави ме.
22 Want ik ben ellendig en nooddruftig, en mijn hart is in het binnenste van mij doorwond.
Јер сам невољан и ништ, и срце је моје рањено у мени.
23 Ik ga heen gelijk een schaduw, wanneer zij zich neigt; ik worde omgedreven als een sprinkhaan.
Нестаје ме као сена, кад се одмиче; терају ме као скакавце.
24 Mijn knieen struikelen van vasten, en mijn vlees is vermagerd, zodat er geen vet aan is.
Колена моја изнемогоше од поста, и тело моје омрша.
25 Nog ben ik hun een smaad; als zij mij zien, zo schudden zij hun hoofd.
Постадох подсмех њима; видећи ме машу главом својом.
26 Help mij, HEERE, mijn God! verlos mij naar Uw goedertierenheid.
Помози ми, Господе, Боже мој, спаси ме по милости својој.
27 Opdat zij weten, dat dit Uw hand is, dat Gij het, HEERE! gedaan hebt.
Нека познају да је ово Твоја рука, и Ти, Господе, да си ово учинио.
28 Laat hen vloeken, maar zegen Gij; laat hen zich opmaken, maar dat zij beschaamd worden; doch dat zich Uw knecht verblijde.
Они куну, а Ти благослови; устају, али нек се постиде, и слуга се Твој обрадује.
29 Laat mijn tegenstanders met schande bekleed worden, en dat zij met hun beschaamdheid zich bedekken, als met een mantel.
Нек се противници моји обуку у срамоту, и као хаљином нек се покрију стидом својим.
30 Ik zal den HEERE met mijn mond zeer loven, en in het midden van velen zal ik Hem prijzen.
Хвалићу Господа веома устима својим, и усред многих славићу Га,
31 Want Hij zal den nooddruftige ter rechterhand staan, om hem te verlossen van degenen, die zijn ziel veroordelen.
Јер стоји с десне стране убогоме, да би га спасао од оних који осуђују душу његову.
