Psalmen 107
1 Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.
Tacken HERREN, ty han är god, ty hans nåd varar evinnerligen.
2 Dat zulks de bevrijden des HEEREN zeggen, die Hij van de hand der wederpartijders bevrijd heeft.
Så säge HERRENS förlossade, de som han har förlossat ur nöden,
3 En die Hij uit de landen verzameld heeft, van het oosten en van het westen, van het noorden en van de zee.
de som han har församlat ifrån länderna, från öster och från väster, från norr och från havssidan.
4 Die in de woestijn dwaalden, in een weg der wildernis, die geen stad ter woning vonden;
De irrade omkring i öknen på öde stigar, de funno ingen stad där de kunde bo;
5 Zij waren hongerig, ook dorstig; hun ziel was in hen overstelpt.
de hungrade och törstade, deras själ försmäktade i dem.
6 Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, heeft Hij hen gered uit hun angsten;
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han räddade dem ur deras trångmål.
7 En Hij leidde hen op een rechten weg, om te gaan tot een stad ter woning.
Och han ledde dem på en rätt väg, så att de kommo till en stad där de kunde bo.
8 Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn,
9 Want Hij heeft de dorstige ziel verzadigd, en de hongerige ziel met goed vervuld;
att han mättade den försmäktande själen och uppfyllde den hungrande själen med sitt goda.
10 Die in duisternis en de schaduw des doods zaten, gebonden met verdrukking en ijzer;
De sutto i mörker och dödsskugga, fångna i elände och järnbojor,
11 Omdat zij wederspannig waren geweest tegen Gods geboden, en den raad des Allerhoogsten onwaardiglijk verworpen hadden.
därför att de hade varit gensträviga mot Guds ord och hade föraktat den Högstes råd.
12 Waarom Hij hun het hart door zwarigheid vernederd heeft; zij zijn gestruikeld, en er was geen helper.
Han kuvade deras hjärtan med olycka; de kommo på fall och hade ingen hjälpare.
13 Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han frälste dem ur deras trångmål;
14 Hij voerde hen uit de duisternis en de schaduw des doods, en Hij brak hun banden.
han förde dem ut ur mörkret och dödsskuggan, och deras bojor slet han sönder.
15 Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn,
16 Want Hij heeft de koperen deuren gebroken, en de ijzeren grendelen in stukken gehouwen.
att han krossade kopparportarna och bröt sönder järnbommarna.
17 De zotten worden om den weg hunner overtreding, en om hun ongerechtigheden geplaagd;
De voro oförnuftiga, ty de vandrade i överträdelse, och blevo nu plågade för sina missgärningars skull;
18 Hun ziel gruwelde van alle spijze, en zij waren tot aan de poorten des doods gekomen.
deras själ vämjdes vid all mat, och de voro nära dödens portar.
19 Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han frälste dem ur deras trångmål.
20 Hij zond Zijn woord uit, en heelde hen, en rukte hen uit hun kuilen.
Han sände sitt ord och botade dem och räddade dem från graven.
21 Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn;
22 En dat zij lofofferen offeren, en met gejuich Zijn werken vertellen.
de må offra lovets offer och förtälja hans verk med jubel.
23 Die met schepen ter zee afvaren, handel doende op grote wateren;
De foro på havet med skepp och drevo sin handel på stora vatten;
24 Die zien de werken des HEEREN, en Zijn wonderwerken in de diepte.
där fingo de se HERRENS gärningar och hans under på havsdjupet.
25 Als Hij spreekt, zo doet Hij een stormwind opstaan, die haar golven omhoog verheft.
Med sitt ord uppväckte han stormvinden, så att den hävde upp dess böljor.
26 Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden; hun ziel versmelt van angst.
De foro upp mot himmelen, ned i djupen; deras själ upplöstes av ångest.
27 Zij dansen en waggelen als een dronken man, en al hun wijsheid wordt verslonden.
De raglade och stapplade såsom druckna, och all deras vishet blev till intet.
28 Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, zo voerde Hij hen uit hun angsten.
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han förde dem ut ur deras trångmål.
29 Hij doet de storm stilstaan, zodat hun golven stilzwijgen.
Han förbytte stormen i lugn, så att böljorna omkring dem tystnade.
30 Dan zijn zij verblijd, omdat zij gestild zijn, en dat Hij hen tot de haven hunner begeerte geleid heeft.
Och de blevo glada att det vart stilla, och han förde dem till den hamn dit de ville.
31 Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn;
32 En Hem verhogen in de gemeente des volks, en in het gestoelte der oudsten Hem roemen.
de må upphöja honom i folkets församling och lova honom där de äldste sitta.
33 Hij stelt de rivieren tot een woestijn, en watertochten tot dorstig land.
Han gjorde strömmar till öken, källsprång till torr mark,
34 Het vruchtbaar land tot zouten grond, om de boosheid dergenen, die daarin wonen.
bördigt land till salthed, för dess inbyggares ondskas skull.
35 Hij stelt de woestijn tot een waterpoel, en het dorre land tot watertochten.
Han gjorde öknen till en vattenrik sjö och torrt land till källsprång.
36 En Hij doet de hongerigen aldaar wonen, en zij stichten een stad ter woning;
Och han lät de hungrande bo där, och de byggde en stad där de kunde bo.
37 En bezaaien akkers, en planten wijngaarden, die inkomende vrucht voortbrengen.
De besådde åkrar och planterade vingårdar, som gåvo dem sin frukt i avkastning.
38 En Hij zegent hen, zodat zij zeer vermenigvuldigen, en hun vee vermindert Hij niet.
Han välsignade dem, och de förökades storligen, och deras boskapshjordar lät han icke förminskas.
39 Daarna verminderen zij, en komen ten onder, door verdrukking, kwaad en droefenis.
Väl blevo de sedan ringa och nedböjda, i det olycka och bedrövelse tryckte dem,
40 Hij stort verachting uit over de prinsen, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.
men han som utgjuter förakt över furstar och låter dem irra omkring i väglösa ödemarker,
41 Maar Hij brengt den nooddruftige uit de verdrukking in een hoog vertrek, en maakt de huisgezinnen als kudden.
han upphöjde då den fattige ur eländet och lät släkterna växa till såsom fårhjordar.
42 De oprechten zien het, en zijn verblijd, maar alle ongerechtigheid stopt haar mond.
De redliga se det och glädja sig, och all orättfärdighet måste tillsluta sin mun.
43 Wie is wijs? Die neme deze dingen waar; en dat zij verstandelijk letten op de goedertierenheden des HEEREN.
Den som är vis, han akte härpå och besinne HERRENS nådegärningar.
