Psalmen 106

1 Hallelujah! Looft den HEERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.

Halleluja! Tacken HERREN, ty han är god, ty hans nåd varar evinnerligen.

2 Wie zal de mogendheden des HEEREN uitspreken, al Zijn lof verkondigen?

Vem kan uttala HERRENS väldiga gärningar och förkunna allt hans lov?

3 Welgelukzalig zijn zij, die het recht onderhouden, die te aller tijd gerechtigheid doet.

Saliga äro de som akta på vad rätt är, de som alltid öva rättfärdighet.

4 Gedenk mijner, o HEERE! naar het welbehagen tot Uw volk, bezoek mij met Uw heil;

Tänk på mig, HERRE, efter din nåd mot ditt folk, besök mig med din frälsning,

5 Opdat ik aanschouwe het goede Uwer uitverkorenen; opdat ik mij verblijde met de blijdschap Uws volks; opdat ik mij beroeme met Uw erfdeel.

så att jag med lust får se dina utvaldas lycka, glädja mig med ditt folks glädje, berömma mig med din arvedel.

6 Wij hebben gezondigd, mitsgaders onze vaderen, wij hebben verkeerdelijk gedaan; wij hebben goddelooslijk gehandeld.

Vi hava syndat likasom våra fäder, vi hava gjort illa, vi hava varit ogudaktiga.

7 Onze vaders in Egypte hebben niet gelet op Uw wonderen; zij zijn der menigte Uwer goedertierenheid niet gedachtig geweest; maar zij waren wederspannig aan de zee, bij de Schelfzee.

Våra fäder i Egypten aktade icke på dina under; de tänkte icke på dina många nådegärningar, utan voro gensträviga vid havet, invid Röda havet.

8 Doch Hij verloste hen om Zijns Naams wil, opdat Hij Zijn mogendheid bekend maakte.

Men han frälste dem för sitt namns skull, för att göra sin makt kunnig.

9 En Hij schold de Schelfzee, zodat zij verdroogde, en Hij deed hen wandelen door de afgronden, als door een woestijn.

Han näpste Röda havet, så att det blev torrt, och förde dem genom djupen såsom genom en öken.

10 En Hij verloste hen uit de hand des haters, en Hij bevrijdde hen van de hand des vijands.

Han frälste dem från deras motståndares hand och förlossade dem ifrån fiendens hand.

11 En de wateren overdekten hun wederpartijders; niet een van hen bleef over.

Vattnet övertäckte deras ovänner; icke en enda av dem blev kvar.

12 Toen geloofden zij aan Zijn woorden; zij zongen Zijn lof.

Då trodde de på hans ord, då sjöngo de hans lov.

13 Doch zij vergaten haast Zijn werken, zij verbeidden naar Zijn raad niet.

Men snart glömde de hans gärningar, de förbidade icke hans råd.

14 Maar zij werden belust met lust in de woestijn, en zij verzochten God in de wildernis.

De grepos av lystnad i öknen och frestade Gud i ödemarken.

15 Toen gaf Hij hun hun begeerte; maar Hij zond aan hun zielen een magerheid.

Då gav han dem vad de begärde, men sände tärande sjukdom över dem.

16 En zij benijdden Mozes in het leger, en Aaron, den heilige des HEEREN.

Och de upptändes av avund mot Mose i lägret, mot Aron, HERRENS helige.

17 De aarde deed zich open, en verslond Dathan, en overdekte de vergadering van Abiram.

Men jorden öppnade sig och uppslukade Datan och övertäckte Abirams hop.

18 En een vuur brandde onder hun vergadering, een vlam stak de goddelozen aan brand.

Och eld begynte brinna i deras hop, en låga brände upp de ogudaktiga.

19 Zij maakten een kalf bij Horeb, en zij bogen zich voor een gegoten beeld.

De gjorde en kalv vid Horeb och tillbådo ett gjutet beläte;

20 En zij veranderden hun Eer in de gedaante van een os, die gras eet.

sin ära bytte de bort mot bilden av en oxe, som äter gräs.

21 Zij vergaten God, hun Heiland, Die grote dingen gedaan had in Egypte;

De glömde Gud, sin frälsare, som hade gjort så stora ting i Egypten,

22 Wonderdaden in het land van Cham; vreselijke dingen aan de Schelfzee.

så underbara verk i Hams land, så fruktansvärda gärningar vid Röda havet.

23 Dies Hij zeide, dat Hij hen verdelgen zou, ten ware Mozes, Zijn uitverkorene, in de scheure voor Zijn aangezicht gestaan had, om Zijn grimmigheid af te keren, dat Hij hen niet verdierf.

Då hotade han att förgöra dem; men Mose, den man som han hade utvalt, trädde fram såsom medlare inför honom till att avvända hans vrede, så att den icke skulle fördärva.

24 Zij versmaadden ook het gewenste land; zij geloofden Zijn woord niet.

De föraktade det ljuvliga landet och trodde icke på hans ord.

25 Maar zij murmureerden in hun tenten; naar de stem des HEEREN hoorden zij niet.

De knorrade i sina tält och lyssnade icke till HERRENS röst.

26 Dies hief Hij tegen hen Zijn hand op, zwerende dat Hij hen nedervellen zou in de woestijn;

Då lyfte han upp sin hand mot dem och svor att slå ned dem i öknen,

27 En dat Hij hun zaad zou nedervellen onder de heidenen, en hen verstrooien zou door de landen.

att slå ned deras barn ibland hedningarna och förströ dem i länderna.

28 Ook hebben zij zich gekoppeld aan Baal-Peor, en zij hebben de offeranden der doden gegeten.

Och de slöto sig till Baal-Peor och åto det som var offrat åt döda.

29 En zij hebben den HEERE tot toorn verwekt met hun daden, zodat de plaag een inbreuk onder hen deed.

De förtörnade Gud med sina gärningar, och en hemsökelse bröt in över dem.

30 Toen stond Pinehas op, en hij oefende gericht, en de plaag werd opgehouden.

Men Pinehas trädde fram och skipade rätt, och så upphörde hemsökelsen;

31 En het is hem gerekend tot gerechtigheid, van geslacht tot geslacht tot in eeuwigheid.

det vart honom räknat till rättfärdighet från släkte till släkte, för evig tid.

32 Zij maakten Hem ook zeer toornig aan het twistwater, en het ging Mozes kwalijk om hunnentwil.

De förtörnade honom ock vid Meribas vatten, och det gick Mose illa för deras skull.

33 Want zij verbitterden zijn geest, zodat hij wat onbedachtelijk voortbracht met zijn lippen.

Ty de voro gensträviga mot hans Ande, och han talade obetänksamt med sina läppar.

34 Zij hebben die volken niet verdelgd, die de HEERE hun gezegd had;

De förgjorde icke de folk om vilka HERREN hade givit dem befallning,

35 Maar zij vermengden zich met de heidenen, en leerden derzelver werken.

utan beblandade sig med hedningarna och lärde sig deras gärningar.

36 En zij dienden hun afgoden, en zij werden hun tot een strik.

De tjänade deras avgudar, och dessa blevo dem till en snara.

37 Daarenboven hebben zij hun zonen en hun dochteren den duivelen geofferd.

Och de offrade sina söner och döttrar till offer åt onda andar.

38 En zij hebben onschuldig bloed vergoten, het bloed hunner zonen en hunner dochteren, die zij den afgoden van Kanaan hebben opgeofferd; zodat het land door deze bloedschulden is ontheiligd geworden.

Ja, de utgöto oskyldigt blod, sina söners och döttrars blod och offrade dessa åt Kanaans avgudar; och landet vart ohelgat genom blodskulder.

39 En zij ontreinigden zich door hun werken, en zij hebben gehoereerd door hun daden.

Så blevo de orena genom sina gärningar och betedde sig trolöst i sina verk.

40 Dies is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft een gruwel gehad aan Zijn erfdeel.

Då upptändes HERRENS vrede mot hans folk, och hans arvedel blev honom en styggelse.

41 En Hij gaf hen in de hand der heidenen, en hun haters heersten over hen.

Och han gav dem i hedningars hand, så att de som hatade dem fingo råda över dem.

42 En hun vijanden hebben hen verdrukt, en zij zijn vernederd geworden onder hun hand.

Deras fiender trängde dem, och de blevo kuvade under deras hand.

43 Hij heeft hen menigmaal gered; maar zij verbitterden Hem door hun raad, en werden uitgeteerd door hun ongerechtigheid.

Många gånger räddade han dem, men de voro gensträviga i sin egenvilja och förgingos så genom sin missgärning.

44 Nochtans zag Hij hun benauwdheid aan, als Hij hun geschrei hoorde.

Men han såg till dem i deras nöd, när han hörde deras rop.

45 En Hij dacht tot hun beste aan Zijn verbond, en het berouwde Hem naar de veelheid Zijner goedertierenheden.

Och han tänkte, dem till fromma, på sitt förbund och ömkade sig efter sin stora nåd.

46 Dies gaf Hij hun barmhartigheid voor het aangezicht van allen, die hen gevangen hadden.

Och han lät dem finna barmhärtighet inför alla dem som hade fört dem i fångenskap.

47 Verlos ons, HEERE, onze God! en verzamel ons uit de heidenen, opdat wij den Naam Uwer heiligheid loven, ons beroemende in Uw lof.

Fräls oss, HERRE, vår Gud, och församla oss från hedningarna, så att vi få prisa ditt heliga namn och berömma oss av ditt lov.

48 Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in eeuwigheid; en al het volk zegge: Amen, Hallelujah!

Lovad vare HERREN, Israels Gud, från evighet till evighet! Och allt folket säge: »Amen, Halleluja!»