Psalmen 106
1 Hallelujah! Looft den HEERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.
Praise ye the LORD. O give thanks unto the LORD; for he is good: for his mercy [endureth] for ever.
2 Wie zal de mogendheden des HEEREN uitspreken, al Zijn lof verkondigen?
Who can utter the mighty acts of the LORD, or shew forth all his praise?
3 Welgelukzalig zijn zij, die het recht onderhouden, die te aller tijd gerechtigheid doet.
Blessed are they that keep judgment, and he that doeth righteousness at all times.
4 Gedenk mijner, o HEERE! naar het welbehagen tot Uw volk, bezoek mij met Uw heil;
Remember me, O LORD, with the favour that thou bearest unto thy people; O visit me with thy salvation:
5 Opdat ik aanschouwe het goede Uwer uitverkorenen; opdat ik mij verblijde met de blijdschap Uws volks; opdat ik mij beroeme met Uw erfdeel.
That I may see the prosperity of thy chosen, that I may rejoice in the gladness of thy nation, that I may glory with thine inheritance.
6 Wij hebben gezondigd, mitsgaders onze vaderen, wij hebben verkeerdelijk gedaan; wij hebben goddelooslijk gehandeld.
We have sinned with our fathers, we have committed iniquity, we have done wickedly.
7 Onze vaders in Egypte hebben niet gelet op Uw wonderen; zij zijn der menigte Uwer goedertierenheid niet gedachtig geweest; maar zij waren wederspannig aan de zee, bij de Schelfzee.
Our fathers understood not thy wonders in Egypt; they remembered not the multitude of thy mercies; but were rebellious at the sea, even at the Red Sea.
8 Doch Hij verloste hen om Zijns Naams wil, opdat Hij Zijn mogendheid bekend maakte.
Nevertheless he saved them for his name’s sake, that he might make his mighty power to be known.
9 En Hij schold de Schelfzee, zodat zij verdroogde, en Hij deed hen wandelen door de afgronden, als door een woestijn.
He rebuked the Red Sea also, and it was dried up: so he led them through the depths, as through a wilderness.
10 En Hij verloste hen uit de hand des haters, en Hij bevrijdde hen van de hand des vijands.
And he saved them from the hand of him that hated them, and redeemed them from the hand of the enemy.
11 En de wateren overdekten hun wederpartijders; niet een van hen bleef over.
And the waters covered their adversaries: there was not one of them left.
12 Toen geloofden zij aan Zijn woorden; zij zongen Zijn lof.
Then believed they his words; they sang his praise.
13 Doch zij vergaten haast Zijn werken, zij verbeidden naar Zijn raad niet.
They soon forgat his works; they waited not for his counsel:
14 Maar zij werden belust met lust in de woestijn, en zij verzochten God in de wildernis.
But lusted exceedingly in the wilderness, and tempted God in the desert.
15 Toen gaf Hij hun hun begeerte; maar Hij zond aan hun zielen een magerheid.
And he gave them their request; but sent leanness into their soul.
16 En zij benijdden Mozes in het leger, en Aaron, den heilige des HEEREN.
They envied Moses also in the camp, [and] Aaron the saint of the LORD.
17 De aarde deed zich open, en verslond Dathan, en overdekte de vergadering van Abiram.
The earth opened and swallowed up Dathan, and covered the company of Abiram.
18 En een vuur brandde onder hun vergadering, een vlam stak de goddelozen aan brand.
And a fire was kindled in their company; the flame burned up the wicked.
19 Zij maakten een kalf bij Horeb, en zij bogen zich voor een gegoten beeld.
They made a calf in Horeb, and worshipped a molten image.
20 En zij veranderden hun Eer in de gedaante van een os, die gras eet.
Thus they changed their glory for the likeness of an ox that eateth grass.
21 Zij vergaten God, hun Heiland, Die grote dingen gedaan had in Egypte;
They forgat God their saviour, which had done great things in Egypt;
22 Wonderdaden in het land van Cham; vreselijke dingen aan de Schelfzee.
Wondrous works in the land of Ham, [and] terrible things by the Red Sea.
23 Dies Hij zeide, dat Hij hen verdelgen zou, ten ware Mozes, Zijn uitverkorene, in de scheure voor Zijn aangezicht gestaan had, om Zijn grimmigheid af te keren, dat Hij hen niet verdierf.
Therefore he said that he would destroy them, had not Moses his chosen stood before him in the breach, to turn away his wrath, lest he should destroy [them].
24 Zij versmaadden ook het gewenste land; zij geloofden Zijn woord niet.
Yea, they despised the pleasant land, they believed not his word;
25 Maar zij murmureerden in hun tenten; naar de stem des HEEREN hoorden zij niet.
But murmured in their tents, and hearkened not unto the voice of the LORD.
26 Dies hief Hij tegen hen Zijn hand op, zwerende dat Hij hen nedervellen zou in de woestijn;
Therefore he lifted up his hand unto them, that he would overthrow them in the wilderness:
27 En dat Hij hun zaad zou nedervellen onder de heidenen, en hen verstrooien zou door de landen.
And that he would overthrow their seed among the nations, and scatter them in the lands.
28 Ook hebben zij zich gekoppeld aan Baal-Peor, en zij hebben de offeranden der doden gegeten.
They joined themselves also unto Baal-peor, and ate the sacrifices of the dead.
29 En zij hebben den HEERE tot toorn verwekt met hun daden, zodat de plaag een inbreuk onder hen deed.
Thus they provoked him to anger with their doings; and the plague brake in upon them.
30 Toen stond Pinehas op, en hij oefende gericht, en de plaag werd opgehouden.
Then stood up Phinehas, and executed judgment: and so the plague was stayed.
31 En het is hem gerekend tot gerechtigheid, van geslacht tot geslacht tot in eeuwigheid.
And that was counted unto him for righteousness, unto all generations for evermore.
32 Zij maakten Hem ook zeer toornig aan het twistwater, en het ging Mozes kwalijk om hunnentwil.
They angered him also at the waters of Meribah, so that it went ill with Moses for their sakes:
33 Want zij verbitterden zijn geest, zodat hij wat onbedachtelijk voortbracht met zijn lippen.
Because they were rebellious against his spirit, and he spake unadvisedly with his lips.
34 Zij hebben die volken niet verdelgd, die de HEERE hun gezegd had;
They did not destroy the peoples, as the LORD commanded them;
35 Maar zij vermengden zich met de heidenen, en leerden derzelver werken.
But mingled themselves with the nations, and learned their works:
36 En zij dienden hun afgoden, en zij werden hun tot een strik.
And they served their idols; which became a snare unto them:
37 Daarenboven hebben zij hun zonen en hun dochteren den duivelen geofferd.
Yea, they sacrificed their sons and their daughters unto demons,
38 En zij hebben onschuldig bloed vergoten, het bloed hunner zonen en hunner dochteren, die zij den afgoden van Kanaan hebben opgeofferd; zodat het land door deze bloedschulden is ontheiligd geworden.
And shed innocent blood, even the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed unto the idols of Canaan; and the land was polluted with blood.
39 En zij ontreinigden zich door hun werken, en zij hebben gehoereerd door hun daden.
Thus were they defiled with their works, and went a whoring in their doings.
40 Dies is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft een gruwel gehad aan Zijn erfdeel.
Therefore was the wrath of the LORD kindled against his people, and he abhorred his inheritance.
41 En Hij gaf hen in de hand der heidenen, en hun haters heersten over hen.
And he gave them into the hand of the nations; and they that hated them ruled over them.
42 En hun vijanden hebben hen verdrukt, en zij zijn vernederd geworden onder hun hand.
Their enemies also oppressed them, and they were brought into subjection under their hand.
43 Hij heeft hen menigmaal gered; maar zij verbitterden Hem door hun raad, en werden uitgeteerd door hun ongerechtigheid.
Many times did he deliver them; but they were rebellious in their counsel, and were brought low in their iniquity.
44 Nochtans zag Hij hun benauwdheid aan, als Hij hun geschrei hoorde.
Nevertheless he regarded their distress, when he heard their cry:
45 En Hij dacht tot hun beste aan Zijn verbond, en het berouwde Hem naar de veelheid Zijner goedertierenheden.
And he remembered for them his covenant, and repented according to the multitude of his mercies.
46 Dies gaf Hij hun barmhartigheid voor het aangezicht van allen, die hen gevangen hadden.
He made them also to be pitied of all those that carried them captives.
47 Verlos ons, HEERE, onze God! en verzamel ons uit de heidenen, opdat wij den Naam Uwer heiligheid loven, ons beroemende in Uw lof.
Save us, O LORD our God, and gather us from among the nations, to give thanks unto thy holy name, and to triumph in thy praise.
48 Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in eeuwigheid; en al het volk zegge: Amen, Hallelujah!
Blessed be the LORD, the God or Israel, from everlasting even to everlasting. And let all the people say, Amen. Praise ye the LORD.
