Psalmen 104

1 Loof den HEERE, mijn ziel! O HEERE, mijn God! Gij zijt zeer groot, Gij zijt bekleed met majesteit en heerlijkheid.

Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

2 Hij bedekt Zich met het licht, als met een kleed; Hij rekt den hemel uit als een gordijn.

Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

3 Die Zijn opperzalen zoldert in de wateren, Die van de wolken Zijn wagen maakt, Die op de vleugelen des winds wandelt.

Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

4 Hij maakt Zijn engelen geesten, Zijn dienaars tot een vlammend vuur.

Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

5 Hij heeft de aarde gegrond op haar grondvesten; zij zal nimmermeer noch eeuwiglijk wankelen.

Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

6 Gij hadt ze met den afgrond als een kleed overdekt; de wateren stonden boven de bergen.

Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

7 Van Uw schelden vloden zij, zij haastten zich weg voor de stem Uws donders.

Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

8 De bergen rezen op, de dalen daalden, ter plaatse, die Gij voor hen gegrond hadt.

Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

9 Gij hebt een paal gesteld, dien zij niet overgaan zullen; zij zullen de aarde niet weder bedekken.

Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

10 Die de fonteinen uitzendt door de dalen, dat zij tussen de gebergten henen wandelen.

Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;

11 Zij drenken al het gedierte des velds; de woudezels breken er hun dorst mede.

I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.

12 Bij dezelve woont het gevogelte des hemels, een stem gevende van tussen de takken.

Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.

13 Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd van de vrucht Uwer werken.

Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.

14 Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen.

Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;

15 En den wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt.

I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.

16 De bomen des HEEREN worden verzadigd, de cederbomen van Libanon, die Hij geplant heeft;

Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;

17 Alwaar de vogeltjes nestelen; des ooievaars huis zijn de dennebomen.

Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.

18 De hoge bergen zijn voor de steenbokken; de steenrotsen zijn een vertrek voor de konijnen.

Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.

19 Hij heeft de maan gemaakt tot de gezette tijden, de zon weet haar ondergang.

Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.

20 Gij beschikt de duisternis, en het wordt nacht, in denwelken al het gedierte des wouds uittreedt:

Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

21 De jonge leeuwen, briesende om een roof, en om hun spijs van God te zoeken.

Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.

22 De zon opgaande, maken zij zich weg, en liggen neder in hun holen.

Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.

23 De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot den avond toe.

[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.

24 Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.

O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

25 Deze zee, die groot en wijd van ruimte is, daarin is het wriemelende gedierte, en dat zonder getal, kleine gedierten met grote.

Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.

26 Daar wandelen de schepen, en de Leviathan, dien Gij geformeerd hebt, om daarin te spelen.

Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

27 Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.

Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.

28 Geeft Gij ze hun, zij vergaderen ze; doet Gij Uw hand open, zij worden met goed verzadigd.

[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.

29 Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof.

[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.

30 Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.

[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

31 De heerlijkheid des HEEREN zij tot in der eeuwigheid; de HEERE verblijde Zich in Zijn werken.

Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.

32 Als Hij de aarde aanschouwt, zo beeft zij; als Hij de bergen aanroert, zo roken zij.

Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.

33 Ik zal den HEERE zingen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen, terwijl ik nog ben.

Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.

34 Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE verblijden.

Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.

35 De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel! Hallelujah!

Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.