Psalmen 102

1 Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht uitstort voor het aangezicht des HEEREN. O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.

Bēdu cilvēka lūgšana, kad tas ir noskumis un savas žēlabas izgāž Tā Kunga priekšā. Ak Kungs, klausi manu lūgšanu, un mana saukšana lai nāk pie Tevis.

2 Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dagen als ik roep, verhoor mij haastelijk.

Neapslēp Savu vaigu priekš manis, atgriez Savu ausi pie manis bēdu laikā; tai dienā, kad es saucu, paklausi mani drīz.

3 Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.

Jo manas dienas ir iznīkušas kā dūmi, un mani kauli ir izdeguši kā pagale.

4 Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.

Mana sirds ir sasista un izkaltusi kā zāle, tā ka es aizmirstu pat savu maizi ēst.

5 Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.

Mani kauli līp pie manas miesas no kaukšanas un nopūšanās.

6 Ik ben een roerdomp der woestijn gelijk geworden, ik ben geworden als een steenuil der wildernissen.

Es esmu tā kā dumpis tuksnesī, es esmu kā apogs (pūce) izpostītās vietās.

7 Ik waak, en ben geworden als een eenzame mus op het dak.

Es esmu nomodā un tāpat kā vientulis putns uz jumta.

8 Mijn vijanden smaden mij al den dag; die tegen mij razen, zweren bij mij.

Mani ienaidnieki mani nievā cauru dienu; kas pret mani trako, tie mani dara par lāsta vārdu.

9 Want ik eet as als brood, en vermeng mijn drank met tranen.

Jo es ēdu pelnus kā maizi un sajaucu savu dzērienu ar asarām,

10 Vanwege Uw verstoordheid en Uw groten toorn; want Gij hebt mij verheven, en mij weder nedergeworpen.

Tavas bardzības un dusmības pēc, jo Tu mani esi pacēlis un atkal nogāzis.

11 Mijn dagen zijn als een afgaande schaduw, en ik verdor als gras.

Manas dienas ir kā ēna pavakarē, un es kalstu kā zāle.

12 Maar Gij, HEERE! blijft in eeuwigheid, en Uw gedachtenis van geslacht tot geslacht.

Bet Tu, Kungs, paliec mūžīgi un Tava piemiņa līdz radu radiem.

13 Gij zult opstaan, Gij zult U ontfermen over Sion, want de tijd om haar genadig te zijn, want de bestemde tijd is gekomen.

Kaut Tu celtos un apžēlotos par Ciānu, jo jau ir laiks par viņu apžēloties, jo tas nospriestais laiks ir atnācis.

14 Want Uw knechten hebben een welgevallen aan haar stenen, en hebben medelijden met haar gruis.

Jo Tavi kalpi mīļo viņas akmeņus un žēlojās, ka tā guļ pīšļos.

15 Dan zullen de heidenen den Naam des HEEREN vrezen, en alle koningen der aarde Uw heerlijkheid.

Tad pagāni bīsies Tā Kunga Vārdu, un visi ķēniņi virs zemes Tavu godību,

16 Als de HEERE Sion zal opgebouwd hebben, in Zijn heerlijkheid zal verschenen zijn,

Kad Tas Kungs Ciānu uztaisīs un parādīsies Savā godībā.

17 Zich gewend zal hebben tot het gebed desgenen, die gans ontbloot is, en niet versmaad hebben hunlieder gebed;

Viņš griežas pie bēdu ļaužu lūgšanas un nenicina pielūgšanu.

18 Dat zal geschreven worden voor het navolgende geslacht; en het volk, dat geschapen zal worden, zal den HEERE loven;

Lai tas top uzrakstīts pēcnākamiem, un tie ļaudis, kas vēl taps radīti, slavēs To Kungu.

19 Omdat Hij uit de hoogte Zijns heiligdoms zal hebben nederwaarts gezien; dat de HEERE uit den hemel op de aarde geschouwd zal hebben;

Jo Viņš skatās no Sava svēta augstuma, Tas Kungs lūko no debesīm uz zemi,

20 Om het zuchten der gevangenen te horen, om los te maken de kinderen des doods;

Ka Viņš dzird cietumnieku nopūšanos un atsvabina nāves bērnus;

21 Opdat men den Naam des HEEREN vertelle te Sion, en Zijn lof te Jeruzalem;

Ka Tā Kunga vārds top sludināts Ciānā un Viņa slava Jeruzālemē,

22 Wanneer de volken samen zullen vergaderd worden, ook de koninkrijken, om den HEERE te dienen.

Kad tautas sapulcējās kopā un valstis, Tam Kungam kalpot.

23 Hij heeft mijn kracht op den weg ter nedergedrukt; mijn dagen heeft Hij verkort.

Bet Viņš ir pazemojis ceļā manu spēku un paīsinājis manas dienas.

24 Ik zeide: Mijn God! neem mij niet weg in het midden mijner dagen; Uw jaren zijn van geslacht tot geslacht.

Es saku: mans Dievs, neņem mani nost pusmūžā. Tavi gadi paliek līdz radu radiem.

25 Gij hebt voormaals de aarde gegrond, en de hemelen zijn het werk Uwer handen;

Senlaikus Tu esi nodibinājis zemi, un debesis ir Tavu roku darbs.

26 Die zullen vergaan, maar Gij zult staande blijven; en zij alle zullen als een kleed verouden; Gij zult ze veranderen als een gewaad, en zij zullen veranderd zijn.

Tās zudīs, bet Tu pastāvēsi; tās sadils visas, kā drēbes; Tu tās pārvērtīsi kā drānas, un tās pārvērtīsies;

27 Maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet geeindigd worden.

Bet Tu palieci tas pats, un Tavi gadi nebeigsies.

28 De kinderen Uwer knechten zullen wonen, en hun zaad zal voor Uw aangezicht bevestigd worden.

Tavu kalpu bērni paliks, un viņu dzimums būs pastāvīgs Tavā priekšā.