Psalmen 102

1 Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht uitstort voor het aangezicht des HEEREN. O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.

Das Gebet eines Elenden, wenn er verzagt ist / und seine Klage vor Jahwe ergießt.

2 Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dagen als ik roep, verhoor mij haastelijk.

Jahwe, höre doch mein Gebet, / Laß meinen Notschrei zu dir dringen!

3 Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.

Verbirg dein Antlitz nicht vor mir, / Wenn ich in Bedrängnis bin! / O neige dein Ohr zu mir, / Wenn ich zu dir rufe. / Erhöre mich eilend!

4 Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.

Denn meine Tage sind wie ein Rauch vergangen, / Mein Gebein ist durchglüht wie ein Herd.

5 Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.

Mein Herz ist wie Gras, vom Glutwind getroffen: es ist verdorrt; / Denn ich habe sogar vergessen, mein Brot zu genießen.

6 Ik ben een roerdomp der woestijn gelijk geworden, ik ben geworden als een steenuil der wildernissen.

Vor lautem Jammern / Klebt mein Gebein mir am Fleisch.

7 Ik waak, en ben geworden als een eenzame mus op het dak.

Ich gleiche dem Pelikan in der Wüste, / Ich bin wie ein Käuzlein in Trümmerstätten.

8 Mijn vijanden smaden mij al den dag; die tegen mij razen, zweren bij mij.

Nachts bin ich schlaflos wie ein Vogel, / Der einsam sitzt auf dem Dach.

9 Want ik eet as als brood, en vermeng mijn drank met tranen.

Allzeit schmähen mich meine Feinde; / Die wider mich rasen, schwören bei mir.

10 Vanwege Uw verstoordheid en Uw groten toorn; want Gij hebt mij verheven, en mij weder nedergeworpen.

Denn Asche hab ich als Brot gegessen / Und mein Getränk mit Tränen gemischt.

11 Mijn dagen zijn als een afgaande schaduw, en ik verdor als gras.

Dein Grimm und Zorn hat das bewirkt: / Du hast mich vom Boden gehoben, dann niedergeschleudert.

12 Maar Gij, HEERE! blijft in eeuwigheid, en Uw gedachtenis van geslacht tot geslacht.

Meine Tage sind wie ein langer Schatten, / Und ich selbst verdorre wie Gras.

13 Gij zult opstaan, Gij zult U ontfermen over Sion, want de tijd om haar genadig te zijn, want de bestemde tijd is gekomen.

Du aber, Jahwe, wirst ewig thronen, / Dein Gedächtnis währt in allen Geschlechtern.

14 Want Uw knechten hebben een welgevallen aan haar stenen, en hebben medelijden met haar gruis.

Du wirst dich erheben, dich Zions erbarmen. / Denn Zeit ist's, ihm Gnade zu schenken: die Stunde ist da.

15 Dan zullen de heidenen den Naam des HEEREN vrezen, en alle koningen der aarde Uw heerlijkheid.

Denn deine Knechte lieben seine Steine, / Und sein Schutt erfüllt sie mit Jammer.

16 Als de HEERE Sion zal opgebouwd hebben, in Zijn heerlijkheid zal verschenen zijn,

Dann werden die Heiden Jahwes Namen fürchten / Und alle Könige der Erde deine Herrlichkeit,

17 Zich gewend zal hebben tot het gebed desgenen, die gans ontbloot is, en niet versmaad hebben hunlieder gebed;

Wenn Jahwe Zion hat neugebaut, / In seinem Glanze erschienen ist.

18 Dat zal geschreven worden voor het navolgende geslacht; en het volk, dat geschapen zal worden, zal den HEERE loven;

Er hat ja der Heimatlosen Gebet erhört / Und nicht verachtet ihr Flehen.

19 Omdat Hij uit de hoogte Zijns heiligdoms zal hebben nederwaarts gezien; dat de HEERE uit den hemel op de aarde geschouwd zal hebben;

Dies soll verzeichnet werden für spätre Geschlechter. / Ein Volk, das erst noch ins Dasein tritt, / Soll Jah lobpreisen.

20 Om het zuchten der gevangenen te horen, om los te maken de kinderen des doods;

Denn er hat herabgeschaut von seiner heiligen Höhe, / Jahwe hat vom Himmel zur Erde geblickt,

21 Opdat men den Naam des HEEREN vertelle te Sion, en Zijn lof te Jeruzalem;

Um der Gefangnen Seufzen zu hören, / Die dem Tode Verfallnen freizumachen,

22 Wanneer de volken samen zullen vergaderd worden, ook de koninkrijken, om den HEERE te dienen.

Damit man in Zion von Jahwes Namen erzähle, / Von seinem Ruhm in Jerusalem,

23 Hij heeft mijn kracht op den weg ter nedergedrukt; mijn dagen heeft Hij verkort.

Wenn die Völker alle zusammenkommen / Und die Königreiche, um Jahwe zu dienen.

24 Ik zeide: Mijn God! neem mij niet weg in het midden mijner dagen; Uw jaren zijn van geslacht tot geslacht.

Auf dem Wege hat er meine Kraft gebrochen, / Er hat meine Tage verkürzt.

25 Gij hebt voormaals de aarde gegrond, en de hemelen zijn het werk Uwer handen;

Nun ruf ich: "Mein Gott, raffe mich nicht weg / In der Hälfte meiner Tage!" / Deine Jahre währen ja / Bis in die fernsten Geschlechter.

26 Die zullen vergaan, maar Gij zult staande blijven; en zij alle zullen als een kleed verouden; Gij zult ze veranderen als een gewaad, en zij zullen veranderd zijn.

Vorzeiten hast du die Erde gegründet, / Und die Himmel sind deiner Hände Werk.

27 Maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet geeindigd worden.

Sie werden vergehn, du aber bleibst. / Sie alle veralten wie ein Kleid. / Du wirst sie wechseln wie ein Gewand, / Und sie werden verschwinden.

28 De kinderen Uwer knechten zullen wonen, en hun zaad zal voor Uw aangezicht bevestigd worden.

Du aber bleibst immer derselbe, / Und deine Jahre werden nicht enden. Deiner Knechte Kinder werden in Ruhe wohnen, / Und ihre Nachkommen werden vor dir bestehn.