Spreuken 8
1 Roept de Wijsheid niet, en verheft niet de Verstandigheid Haar stem?
Não clama porventura a sabedoria, e a inteligência não dá a sua voz?
2 Op de spits der hoge plaatsen, aan den weg, ter plaatse, waar paden zijn, staat Zij;
No cume das alturas, junto ao caminho, nas encruzilhadas das veredas se põe.
3 Aan de zijde der poorten, voor aan de stad, aan den ingang der deuren roept Zij overluid:
Da banda das portas da cidade, à entrada da cidade, e à entrada das portas está gritando.
4 Tot u, o mannen! roep Ik, en Mijn stem is tot de mensenkinderen.
A vós, ó homens, clamo; e a minha voz se dirige aos filhos dos homens.
5 Gij slechten! verstaat kloekzinnigheid, en gij zotten! verstaat met het hart.
Entendei, ó símplices, a prudência: e vós, loucos, entendei do coração.
6 Hoort, want ik zal vorstelijke dingen spreken, en de opening Mijner lippen zal enkel billijkheid zijn.
Ouvi, porque falarei coisas excelentes: os meus lábios se abrirão para a equidade.
7 Want Mijn gehemelte zal de waarheid bedachtelijk uitspreken, en de goddeloosheid is Mijn lippen een gruwel.
Porque a minha boca proferirá a verdade, e os meus lábios abominam a impiedade.
8 Al de redenen Mijns monds zijn in gerechtigheid; er is niets verdraaids, noch verkeerds in.
Em justiça estão todas as palavras da minha boca: não há nelas nenhuma coisa tortuosa nem perversa.
9 Zij zijn alle recht voor dengene, die verstandig is, en rechtmatig voor degenen, die wetenschap vinden.
Todas elas são retas para o que bem as entende, e justas para os que acham o conhecimento.
10 Neemt Mijn tucht aan, en niet zilver, en wetenschap, meer dan het uitgelezen uitgegraven goud.
Aceitai a minha correção, e não a prata: e o conhecimento, mais do que o ouro fino escolhido.
11 Want wijsheid is beter dan robijnen, en al wat men begeren mag, is met haar niet te vergelijken.
Porque melhor é a sabedoria do que os rubins; e tudo o que mais se deseja não se pode comparar com ela.
12 Ik, Wijsheid, woon bij de kloekzinnigheid, en vinde de kennis van alle bedachtzaamheid.
Eu, a sabedoria, habito com a prudência, e acho a ciência dos conselhos.
13 De vreze des HEEREN is, te haten het kwade, de hovaardigheid, en den hoogmoed, en den kwaden weg; Ik haat ook den mond der verkeerdheden.
O temor do Senhor é aborrecer o mal: a soberba, e a arrogância, e o mau caminho, e a boca perversa, aborreço.
14 Raad en het wezen zijn Mijne; Ik ben het Verstand, Mijne is de Sterkte.
Meu é o conselho e verdadeira sabedoria: eu sou o entendimento, minha é a fortaleza.
15 Door Mij regeren de koningen, en de vorsten stellen gerechtigheid.
Por mim reinam os reis e os príncipes ordenam justiça.
16 Door Mij heersen de heersers, en de prinsen, al de rechters der aarde.
Por mim dominam os dominadores, e príncipes, todos os juízes da terra.
17 Ik heb lief, die Mij liefhebben; en die Mij vroeg zoeken, zullen Mij vinden.
Eu amo aos que me amam, e os que de madrugada me buscam me acharão.
18 Rijkdom en eer is bij Mij, duurachtig goed en gerechtigheid.
Riquezas e honra estão comigo; como também opulência durável e justiça.
19 Mijn vrucht is beter dan uitgegraven goud, en dan dicht goud; en Mijn inkomen dan uitgelezen zilver.
Melhor é o meu fruto do que o fino ouro e do que o ouro refinado, e as minhas novidades do que a prata escolhida.
20 Ik doe wandelen op den weg der gerechtigheid, in het midden van de paden des rechts;
Faço andar pelo caminho da justiça, no meio das veredas do juízo.
21 Opdat Ik Mijn liefhebbers doe beerven dat bestendig is, en Ik zal hun schatkameren vervullen.
Para que faça herdar bens permanentes aos que me amam, e eu encha os seus tesouros.
22 De HEERE bezat Mij in het beginsel Zijns wegs, voor Zijn werken, van toen aan.
O Senhor me possuiu no princípio de seus caminhos, desde então, e antes de suas obras.
23 Ik ben van eeuwigheid af gezalfd geweest; van den aanvang, van de oudheden der aarde aan.
Desde a eternidade fui ungida, desde o princípio, antes do começo da terra.
24 Ik was geboren, als de afgronden nog niet waren, als nog geen fonteinen waren, zwaar van water;
Quando ainda não havia abismos, fui gerada, quando ainda não havia fontes carregadas de águas.
25 Aleer de bergen ingevest waren, voor de heuvelen was Ik geboren.
Antes que os montes se houvessem assentado, antes dos outeiros, eu era gerada.
26 Hij had de aarde nog niet gemaakt, noch de velden, noch de aanvang van de stofjes der wereld.
Ainda não tinha feito a terra, nem os campos, nem o princípio dos mais miúdos do mundo.
27 Toen Hij de hemelen bereidde, was Ik daar; toen Hij een cirkel over het vlakke des afgronds beschreef;
Quando preparava os céus, ai estava eu, quando compassava ao redor a face do abismo,
28 Toen Hij de opperwolken van boven vestigde; toen Hij de fonteinen des afgronds vastmaakte;
Quando afirmava as nuvens de cima, quando fortificava as fontes do abismo,
29 Toen Hij der zee haar perk zette, opdat de wateren Zijn bevel niet zouden overtreden; toen Hij de grondvesten der aarde stelde;
Quando punha ao mar o seu termo, para que as águas não trespassassem o seu mando, quando compunha os fundamentos da terra.
30 Toen was Ik een voedsterling bij Hem, en Ik was dagelijks Zijn vermakingen, te aller tijd voor Zijn aangezicht spelende;
Então eu estava com ele por aluno: e eu era cada dia as suas delícias, folgando perante ele em todo o tempo;
31 Spelende in de wereld Zijns aardrijks, en Mijn vermakingen zijn met de mensenkinderen.
Folgando no seu mundo habitável, e achando as minhas delícias com os filhos dos homens.
32 Nu dan, kinderen! hoort naar Mij; want welgelukzalig zijn zij, die Mijn wegen bewaren.
Agora, pois, filhos, ouvi-me, porque bem-aventurados serão os que guardarem os meus caminhos.
33 Hoort de tucht, en wordt wijs, en verwerpt die niet.
Ouvi a correção, e sede sábios, e não a rejeiteis.
34 Welgelukzalig is de mens, die naar Mij hoort, dagelijks wakende aan Mijn poorten, waarnemende de posten Mijner deuren.
Bem-aventurado o homem que me dá ouvidos, velando às minhas portas cada dia, esperando às hombreiras das minhas entradas.
35 Want die Mij vindt, vindt het leven, en trekt een welgevallen van den HEERE.
Porque o que me achar achará a vida, e alcançará favor do Senhor.
36 Maar die tegen Mij zondigt, doet zijn ziel geweld aan; allen, die Mij haten, hebben den dood lief.
Mas o que pecar contra mim violentará a sua própria alma: todos os que me aborrecem amam a morte.
