Spreuken 7
1 Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.
Mein Sohn, bewahre meine Rede und birg meine Gebote in dir!
2 Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.
Beobachte meine Gebote, so wirst du leben, und bewahre meine Lehre wie einen Augapfel!
3 Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.
Binde sie an deine Finger, schreibe sie auf die Tafel deines Herzens!
4 Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;
Sprich zur Weisheit: Du bist meine Schwester! und sage zum Verstand: Du bist mein Vertrauter!
5 Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.
daß du bewahrt bleibest vor dem fremden Weibe, vor der Buhlerin, die glatte Worte gibt!
6 Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;
Denn als ich am Fenster meines Hauses durch das Gitter guckte
7 En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;
und die Einfältigen beobachtete, bemerkte ich unter den Söhnen einen unverständigen Jüngling.
8 Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.
Der strich auf der Gasse herum, nicht weit von ihrem Winkel, und betrat den Weg zu ihrem Haus
9 In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;
in der Dämmerung, beim Einbruch der Nacht, da es dunkelte.
10 En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;
Siehe, da lief ihm ein Weib entgegen im Hurenschmuck und verschmitzten Herzens,
11 Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;
frech und zügellos. Ihre Füße können nicht zu Hause bleiben;
12 Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;
bald auf der Straße, bald auf den Plätzen, an allen Ecken lauert sie.
13 En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:
Die ergriff und küßte ihn, und mit unverschämter Miene sprach sie zu ihm:
14 Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;
«Ich war ein Dankopfer schuldig, heute habe ich meine Gelübde bezahlt;
15 Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.
darum bin ich ausgegangen dir entgegen, um eifrig dein Angesicht zu suchen, und ich fand dich auch!
16 Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;
Ich habe mein Lager mit Teppichen gepolstert, mit bunten Decken von ägyptischem Garn;
17 Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;
ich habe mein Bett besprengt mit Myrrhe, Aloe und Zimt.
18 Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.
Komm, wir wollen der Liebe genießen bis zum Morgen, uns an Liebkosungen ergötzen!
19 Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;
Denn der Mann ist nicht zu Hause, er hat eine weite Reise angetreten,
20 Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.
er hat den Geldbeutel mitgenommen und kommt erst am Tage des Vollmonds wieder heim.»
21 Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.
Durch ihr eifriges Zureden machte sie ihn geneigt und bewog ihn mit ihren glatten Worten,
22 Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.
so daß er ihr plötzlich nachlief, wie ein Ochse zur Schlachtbank geht und wie ein Gefesselter zum Narrenhaus
23 Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.
(bis ihm der Pfeil die Leber spaltet), wie ein Vogel ins Netz hinein fliegt und nicht weiß, daß es ihn sein Leben kostet!
24 Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.
So schenkt mir nun Gehör, ihr Söhne, und merkt auf die Reden meines Mundes!
25 Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.
Dein Herz neige sich nicht ihren Wegen zu, und verirre dich nicht auf ihre Pfade;
26 Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.
denn sie hat viele verwundet und zu Fall gebracht, und gewaltig ist die Zahl ihrer Opfer.
