Spreuken 5
1 Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
Min son, gif akt uppå mina vishet, böj din öron till mina läro;
2 Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
Att du må behålla god råd, och din mun veta beskedlighet.
3 Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
Ty ene skökos läppar äro en hannogskaka, och hennes hals är halare än olja;
4 Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
Men framdeles bäsk som malört, och skarp såsom ett tveeggadt svärd.
Hennes fötter löpa neder till döden; hennes råd gånger få helvetet. (Sheol h7585)
6 Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
Hon går icke rätt fram på lifsens väg; ostadig äro hennes steg, så att hon icke vet hvart hon går.
7 Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
Så hörer mig nu, min barn, och viker icke ifrå mins muns tal.
8 Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
Låt dina vägar vara fjerran ifrå henne, och nalkas intet intill hennes husdörr;
9 Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
Att du icke skall gifva dina äro dem främmandom, och din år dem grymma;
10 Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
Att främmande icke skola mätta sig af dine förmågo, och ditt arbete icke vara uti ens annars hus;
11 En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
Och du måtte framdeles sucka, när du ditt lif och gods förtärt hafver;
12 En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
Och säga: Ack! huru hafver jag hatat tuktan, och mitt hjerta straff försmått;
13 En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
Och hafver icke lydt mina lärares röst, och icke böjt min öron till dem som mig lärde?
14 Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
Jag är fulltnär i all olycko kommen, att jag den meniga hopen och sällskapet följt hafver.
15 Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
Drick vatten utaf dina gropar, och hvad af dinom brunn utflyter.
16 Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
Låt dina källor utflyta, och vattubäckerna uppå gatorna;
17 Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
Men haf du dem allena, och ingen främmande med dig.
18 Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
Din brunn vare välsignad, och gläd dig af dins ungdoms hustru.
19 Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
Hon är ljuflig såsom en hind, och täck såsom en rå; låt hennes kärlek alltid mätta dig, och förlusta dig alltid uti hennes kärlek.
20 En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
Min son, hvi vill du förlusta dig med en främmande, och famntager ens annars?
21 Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
Ty hvars och ens mans vägar äro för Herranom, och han mäter alla deras gångar.
22 Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
Dens ogudaktigas misshandel skall gripa honom, och med sina synders snaro skall han hållen varda.
23 Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
Han skall dö, derföre att han icke vill låta lära sig, och för sin stora dårskaps skull vill fara.
