Spreuken 5
1 Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,
2 Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.
3 Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.
4 Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.
Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon. (Sheol h7585)
6 Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.
7 Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.
8 Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,
9 Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,
10 Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,
11 En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,
12 En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!
13 En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.
14 Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.
15 Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.
16 Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.
17 Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.
18 Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.
19 Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.
20 En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?
21 Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.
22 Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.
23 Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.
