Spreuken 2
1 Mijn zoon! zo gij mijn redenen aanneemt, en mijn geboden bij u weglegt;
Mans bērns, ja tu pieņemsi manus vārdus, un sirdī glabāsi manu mācību,
2 Om uw oren naar wijsheid te doen opmerken; zo gij uw hart tot verstandigheid neigt;
Savu ausi griezt uz gudrību un savu sirdi uz atzīšanu,
3 Ja, zo gij tot het verstand roept, uw stem verheft tot de verstandigheid;
Tiešām, ja tu atzīšanas lūgsies un savu balsi pacelsi pēc saprašanas,
4 Zo gij haar zoekt als zilver, en naspeurt als verborgen schatten;
Ja tu viņu meklēsi kā sudrabu un tai pakaļ dzīsies kā mantai;
5 Dan zult gij de vreze des HEEREN verstaan, en zult de kennis van God vinden.
Tad tu sapratīsi Tā Kunga bijāšanu un atradīsi Dieva atzīšanu;
6 Want de HEERE geeft wijsheid; uit Zijn mond komt kennis en verstand.
(Jo Tas Kungs dod gudrību, no viņa mutes nāk atzīšana un saprašana:
7 Hij legt weg voor de oprechten een bestendig wezen; Hij is een Schild dengenen, die oprechtelijk wandelen;
Viņš taisniem paglabā labklāšanos un ir par bruņām tiem, kas bezvainībā staigā,
8 Opdat zij de paden des rechts houden; en Hij zal den weg Zijner gunstgenoten bewaren.
Sargādams taisnības ceļus un pasargādams savu taisno tekas; )
9 Dan zult gij verstaan gerechtigheid, en recht, en billijkheden, en alle goed pad.
Tad tu atzīsi, kas taisnība un tiesa, un kas skaidrība un ceļš uz visu labu,
10 Als de wijsheid in uw hart zal gekomen zijn, en de wetenschap voor uw ziel zal liefelijk zijn;
Ja gudrība nāks tavā sirdī, un atzīšana tavai dvēselei būs mīļa,
11 Zo zal de bedachtzaamheid over u de wacht houden, de verstandigheid zal u behoeden;
Tad labs padoms tevi pasargās un saprašana tevi paglabās,
12 Om u te redden van den kwaden weg, van den man, die verkeerdheden spreekt;
Ka tā tevi izglābj no ļauna ceļa, no vīra, kas netiklību runā,
13 Van degenen, die de paden der oprechtheid verlaten, om te gaan in de wegen der duisternis;
Kas atstājuši skaidrības ceļus, staigā pa tumsības ceļiem,
14 Die blijde zijn in het kwaad doen, zich verheugen in de verkeerdheden des kwaden;
Kas priecājās ļaunu darīt un prieku atrod netiklībā un viltībā,
15 Welker paden verkeerd zijn, en afwijkende in hun sporen;
Kuru ceļi ir greizi, un kas savās tekās netikli;
16 Om u te redden van de vreemde vrouw, van de onbekende, die met haar redenen vleit;
Ka tā tevi izglābj no svešas sievas, no svešnieces ar mīkstiem vārdiem,
17 Die den leidsman harer jonkheid verlaat, en het verbond haars Gods vergeet;
Kas atstāj savas jaunības vīru, un aizmirst sava Dieva derību;
18 Want haar huis helt naar den dood, en haar paden naar de overledenen.
(Jo viņas nams pašķiebjās uz nāvi, un viņas ceļi pie miroņiem;
19 Allen die tot haar ingaan, zullen niet wederkomen, en zullen de paden des levens niet aantreffen;
Visi, kas pie tās ieiet, negriežas atpakaļ, nedz atrod dzīvības ceļus; )
20 Opdat gij wandelt op den weg der goeden, en houdt de paden der rechtvaardigen.
Ka, lai tu staigā pa labo ceļiem un sargi taisno tekas;
21 Want de vromen zullen de aarde bewonen, en de oprechten zullen daarin overblijven;
Jo taisnie dzīvos zemē, un sirdsskaidrie tur paliks;
22 Maar de goddelozen zullen van de aarde uitgeroeid worden, en de trouwelozen zullen er van uitgerukt worden.
Bet bezdievīgie no zemes taps izdeldēti, un kas ticību netur, no tās taps izsakņoti.
