Spreuken 19
1 De arme, in zijn oprechtheid wandelende, is beter dan de verkeerde van lippen, en die een zot is.
Nabags savā vientiesībā staigādams ir labāks, nekā ģeķis ar netiklu muti.
2 Ook is de ziel zonder wetenschap niet goed; en die met de voeten haastig is, zondigt.
Arī pārsteigšanās bez ziņas nav laba, un ātri skrejot klūp.
3 De dwaasheid des mensen zal zijn weg verkeren; en zijn hart zal zich tegen den HEERE vergrammen.
Ģeķība cilvēkam sajauc ceļus, ka viņa sirds kurn pret To Kungu.
4 Het goed brengt veel vrienden toe; maar de arme wordt van zijn vriend gescheiden.
Manta pieved daudz draugu, bet nabagu draugs atstāj.
5 Een vals getuige zal niet onschuldig zijn; en die leugen blaast, zal niet ontkomen.
Nepatiess liecinieks nesodīts nepaliks, un kas melus runā, neizglābsies.
6 Velen smeken het aangezicht des prinsen; en een ieder is een vriend desgenen, die giften geeft.
Augstam kungam daudz pieglaužas, un ikkatrs ir devīgam vīram draugs.
7 Al de broeders des armen haten hem; hoeveel te meer gaan zijn vrienden verre van hem! Hij loopt hen na met woorden die niets zijn.
Nabagu ienīst visi viņa brāļi, cik vairāk viņa draugi no viņa atraujas; meklē tos pirmos vārdus, to nav.
8 Die verstand bekomt, heeft zijn ziel lief; hij neemt de verstandigheid waar, om het goede te vinden.
Kas gudrību panāk, mīl savu dvēseli; kas ar prātu dzīvo, atrod labumu.
9 Een vals getuige zal niet onschuldig zijn; en die leugen blaast, zal vergaan.
Nepatiess liecinieks nesodīts nepaliks, un kas droši melus runā, aizies postā.
10 De weelde staat een zot niet wel; hoeveel te min een knecht te heersen over vorsten!
Ģeķim nepieder kārumā dzīvot, ne vēl kalpam pār kungiem valdīt.
11 Het verstand des mensen vertrekt zijn toorn; en zijn sieraad is de overtreding voorbij te gaan.
Prātīgs cilvēks ir lēns uz dusmām, un viņa rota ir, kaitināšanu aizmirst.
12 Des konings gramschap is als het brullen eens jongen leeuws; maar zijn welgevallen is als dauw op het kruid.
Ķēniņa dusmība ir kā jauna lauvas rūkšana; bet Viņa žēlastība kā rasa uz zāles.
13 Een zotte zoon is zijn vader grote ellende; en de kijvingen ener vrouw als een gestadig druipen.
Ģeķīgs dēls ir tēvam par sirdēstiem, un sievas riešana ir pilēšana bez gala.
14 Huis en goed is een erve van de vaderen; maar een verstandige vrouw is van den HEERE.
Namu un mantu manto no vecākiem, bet prātīgu sievu no Tā Kunga.
15 Luiheid doet in diepen slaap vallen; en een bedriegelijke ziel zal hongeren.
Slinkums iemidzina miegā, un kūtra dvēsele cietīs badu.
16 Die het gebod bewaart, bewaart zijn ziel; die zijn wegen veracht, zal sterven.
Kas mācību sargā, tas sargā savu dvēseli; kas savu ceļu neņem vērā, tas mirs.
17 Die zich des armen ontfermt, leent den HEERE, en Hij zal hem zijn weldaad vergelden.
Kas par nabagu apžēlojās, tas aizdod Tam Kungam, un tas tam atmaksās viņa labdarīšanu.
18 Tuchtig uw zoon, als er nog hoop is; maar verhef uw ziel niet, om hem te doden.
Pārmāci savu dēlu, kamēr vēl cerība, bet nedod savai dvēselei vaļas, viņu nokaut.
19 Die groot is van grimmigheid, zal straf dragen; want zo gij hem uitredt, zo zult gij nog moeten voortvaren.
Kam liela sirds, tam jācieš sods; jo gribi novērst, jo iet vairumā.
20 Hoor raad, en ontvang tucht, opdat gij in uw laatste wijs zijt.
Klausi padomam un pieņem mācību, ka tu pēcgalā palieci gudrs.
21 In het hart des mans zijn veel gedachten; maar de raad des HEEREN, die zal bestaan.
Cilvēka sirdī ir daudz nodomu, bet Tā Kunga padoms, tas pastāv.
22 De wens des mensen is zijn weldadigheid; maar de arme is beter dan een leugenachtig man.
Cilvēka gods ir labu darīt, un nabags ir labāks, nekā melkulis.
23 De vreze des HEEREN is ten leven; want men zal verzadigd zijnde vernachten; met het kwaad zal men niet bezocht worden.
Tā Kunga bijāšana ir uz dzīvību; jo tāds būs paēdis un dzīvos, ļauna neaizskarts.
24 Een luiaard verbergt de hand in den boezem, en hij zal ze niet weder aan zijn mond brengen.
Sliņķis slēpj roku azotē, pat pie mutes viņš to neliek.
25 Sla de spotter, zo zal de slechte kloekzinnig worden; en bestraf den verstandige, hij zal wetenschap begrijpen.
Per garzobi, tad tas nejēga atjēgs, un pamāci prātīgo, tad viņš atzīs, kas der.
26 Wie de vader verwoest, of de moeder verjaagt, is een zoon, die beschaamd maakt, en schande aandoet.
Kas tēvu posta un māti izdzen, tas ir bezkaunīgs un negants bērns.
27 Laat af, mijn zoon, horende de tucht, af te dwalen van de redenen der wetenschap.
Neklausi, mans bērns, mācībai, kas nomaldina no gudrības vārdiem.
28 Een Belialsgetuige bespot het recht; en de mond der goddelozen slokt de ongerechtigheid in.
Nelieša liecinieks apsmej tiesu, un bezdievīgo mute ierij netaisnību.
29 Gerichten zijn voor de spotters bereid, en slagen voor den rug der zotten.
Garzobiem sodība gatava un pēriens ģeķu mugurai.
