Numeri 33

1 Dit zijn de reizen der kinderen Israels, die uit Egypteland uitgetogen zijn, naar hun heiren, door de hand van Mozes en Aaron.

Šie ir Israēla bērnu ceļa gājumi, kā viņi no Ēģiptes zemes ir izgājuši pēc saviem pulkiem caur Mozu un Āronu.

2 En Mozes schreef hun uittochten, naar hun reizen, naar den mond des HEEREN; en dit zijn hun reizen, naar hun uittochten.

Un Mozus uz Tā Kunga vārdu aprakstīja viņu iziešanu pēc viņu ceļa gājumiem, un šie ir viņu ceļa gājumi, viņiem izejot.

3 Zij reisden dan van Rameses; in de eerste maand, op den vijftienden dag der eerste maand, des anderen daags van het pascha, togen de kinderen Israels uit door een hoge hand, voor de ogen van alle Egyptenaren;

Tie izgāja no Raēmzes pirmā mēnesī piecpadsmitā dienā; pirmā mēnesī, otrā Pasa svētku dienā Israēla bērni izgāja caur augstu roku priekš visu ēģiptiešu acīm.

4 Als de Egyptenaars begroeven degenen, welke de HEERE onder hen geslagen had, alle eerstgeborenen; ook had de HEERE gerichten geoefend aan hun goden.

Un ēģiptieši apraka visus pirmdzimtos, ko Tas Kungs viņu starpā bija sitis; Tas Kungs arī viņu dievus bija sodījis.

5 Als de kinderen Israels van Rameses verreisd waren, zo legerden zij zich te Sukkoth.

Un Israēla bērni izgāja no Raēmzes un apmetās Sukotā.

6 En zij verreisden van Sukkoth, en legerden zich in Etham, hetwelk aan het einde der woestijn is.

Un izgāja no Sukota un apmetās Etamā, kas ir tuksneša galā.

7 En zij verreisden van Etham, en keerden weder naar Pi-hachiroth, dat tegenover Baal-Sefon is, en zij legerden zich voor Migdol.

Un tie izgāja no Etama un griezās uz Pi Hahirota ieleju, kas ir pret Baāl Cefonu un apmetās pret Migdolu.

8 En zij verreisden van Hachiroth, en gingen over, door het midden van de zee, naar de woestijn, en zij gingen drie dagreizen in de woestijn Etham, en legerden zich in Mara.

Un izgāja no Ķirota un gāja vidū caur jūru uz tuksnesi un staigāja treju dienu gājumus Etama tuksnesī un apmetās Mārā.

9 En zij verreisden van Mara, en kwamen te Elim; in Elim nu waren twaalf waterfonteinen en zeventig palmbomen, en zij legerden zich aldaar.

Un izgāja no Māras un nāca uz Elimu, un Elimā bija divpadsmit avoti un septiņdesmit palma koki, un tie tur apmetās.

10 En zij verreisden van Elim, en legerden zich aan de Schelfzee.

Un izgāja no Elima un apmetās pie niedru jūras.

11 En zij verreisden van de Schelfzee, en legerden zich in de woestijn Sin.

Un izgāja no niedru jūras un apmetās Sina tuksnesī.

12 En zij verreisden uit de woestijn Sin, en zij legerden zich in Dofka.

Un izgāja no Sina tuksneša un apmetās Dofkā.

13 En zij verreisden van Dofka, en legerden zich in Aluz.

Un izgāja no Dofkas un apmetās Āluzā.

14 En zij verreisden van Aluz, en legerden zich in Rafidim; doch daar was geen water voor het volk, om te drinken.

Un izgāja no Āluzas un apmetās Refidos, bet tur nebija ūdens tiem ļaudīm ko dzert.

15 En zij verreisden van Rafidim, en legerden zich in de woestijn van Sinai.

Un tie izgāja no Refidiem un apmetās Sinaī tuksnesī.

16 En zij verreisden uit de woestijn van Sinai, en legerden zich in Kibroth-Thaava.

Un izgāja no Sinaī tuksneša un apmetās pie tiem kārības kapiem.

17 En zij verreisden van Kibroth-Thaava, en legerden zich in Hazeroth.

Un izgāja no tiem kārības kapiem un apmetās Hacerotā.

18 En zij verreisden van Hazeroth, en legerden zich in Rithma.

Un izgāja no Hacerotas un apmetās Ritmā.

19 En zij verreisden van Rithma, en legerden zich in Rimmon-Perez.

Un izgāja no Ritmas un apmetās RimonParecā.

20 En zij verreisden van Rimmon-Perez, en legerden zich in Libna.

Un izgāja no RimonParecas un apmetās Libnā.

21 En zij verreisden van Libna, en legerden zich in Rissa.

Un izgāja no Libnas un apmetās Rissā.

22 En zij verreisden van Rissa, en legerden zich in Kehelatha.

Un izgāja no Rissas un apmetās Ķelatā.

23 En zij verreisden van Kehelatha, en legerden zich in het gebergte van Safer.

Un izgāja no Ķelatas un apmetās pie Zāvera kalna.

24 En zij verreisden van het gebergte Safer, en legerden zich in Harada.

Un izgāja no Zāvera kalna un apmetās Aradā.

25 En zij verreisden van Harada, en legerden zich in Makheloth.

Un izgāja no Aradas un apmetās Maķelotā.

26 En zij verreisden van Makheloth, en legerden zich in Tachath.

Un izgāja no Maķelotas un apmetās Taātā.

27 En zij verreisden van Tachath, en legerden zich in Tharah.

Un izgāja no Taātas un apmetās Tārākā.

28 En zij verreisden van Tharah, en legerden zich in Mithka.

Un izgāja no Tārākas un apmetās Mitkā.

29 En zij verreisden van Mithka, en legerden zich in Hasmona.

Un izgāja no Mitkas un apmetās Asmonā.

30 En zij verreisden van Hasmona, en legerden zich in Moseroth.

Un izgāja no Asmonas un apmetās Mozerotā.

31 En zij verreisden van Moseroth, en legerden zich in Bene-Jaakan.

Un izgāja no Mozerotas un apmetās BneJaēkanā.

32 En zij verreisden van Bene-Jaakan, en legerden zich in Hor-Gidgad.

Un izgāza no BneJaēkanas un apmetās Orģidgadā.

33 En zij verreisden van Hor-gidgad, en legerden zich in Jotbatha.

Un izgāja no Orģidgadas un apmetās Jotbatā.

34 En zij verreisden van Jotbatha, en legerden zich in Abrona.

Un izgāja no Jotbatas un apmetās Abronā.

35 En zij verreisden van Abrona, en legerden zich in Ezeon-Geber.

Un izgāja no Abronas un apmetās Eceon-Ģēberā.

36 En zij verreisden van Ezeon-Geber, en legerden zich in de woestijn Zin, dat is Kades.

Un izgāja no Eceon-Ģēberas un apmetās Cin tuksnesī, tas ir Kādeš.

37 En zij verreisden van Kades, en legerden zich aan den berg Hor, aan het einde des lands van Edom.

Un izgāja no Kādešas un apmetās pie Hora kalna, Edoma zemes malā.

38 Toen ging de priester Aaron op den berg Hor, naar den mond des HEEREN, en stierf aldaar, in het veertigste jaar na den uittocht van de kinderen Israels uit Egypteland, in de vijfde maand, op den eersten der maand.

Tad Ārons, tas priesteris, gāja uz Hora kalnu pēc Tā Kunga vārda un tur nomira četrdesmitā gadā pēc tam, kad Israēla bērni bija izgājuši no Ēģiptes zemes, piektā mēnesī, pirmā mēneša dienā.

39 Aaron nu was honderd drie en twintig jaren oud, als hij stierf op den berg Hor.

Bet Ārons bija simts divdesmit un trīs gadus vecs, kad viņš nomira uz Hora kalna.

40 En de Kanaaniet, de koning van Harad, die in het zuiden woonde in het land Kanaan, hoorde, dat de kinderen Israels aankwamen.

Tad tas Kanaānietis, ķēniņš Arads, kas dienvidu(Negebas) pusē dzīvoja Kanaāna zemē, dzirdēja Israēla bērnus nākam.

41 En zij verreisden van den berg Hor, en legerden zich in Zalmona.

Un tie izgāja no Hora kalna un apmetās Calmonā.

42 En zij verreisden van Zalmona, en legerden zich in Funon.

Un izgāja no Calmonas un apmetās Pūnonā.

43 En zij verreisden van Funon, en legerden zich in Oboth.

Un izgāja no Pūnonas un apmetās Obotā.

44 En zij verreisden van Oboth, en legerden zich aan de heuvelen van Abarim, in de landpale van Moab.

Un izgāja no Obotas un apmetās pie Ijim Abarima uz Moaba robežām.

45 En zij verreisden van de heuvelen van Abarim, en legerden zich in Dibon-Gad.

Un izgāja no Ijim un apmetās Dibon-Gadā.

46 En zij verreisden van Dibon-Gad, en legerden zich in Almon-Diblathaim.

Un izgāja no Dibon-Gadas un apmetās Almon-Diblataīmā.

47 En zij verreisden van Almon-Diblathaim, en legerden zich in de bergen Abarim, tegen Nebo.

Un izgāja no Almon-Diblataīmas un apmetās Abarim kalnos pret Nebu.

48 En zij verreisden van de bergen Abarim, en legerden zich in de vlakke velden der Moabieten, aan de Jordaan van Jericho.

Un izgāja no Abarim-kalniem un apmetās Moaba klajumos pie Jardānes pret Jēriku.

49 En zij legerden zich aan de Jordaan van Beth-Jesimoth, tot aan Abel-Sittim, in de vlakke velden der Moabieten.

Un apmetās pie Jardānes no Bet-Jezimotam līdz Abel-Šitimai Moaba klajumos.

50 En de HEERE sprak tot Mozes, in de vlakke velden der Moabieten, aan de Jordaan van Jericho, zeggende:

Un Tas Kungs runāja uz Mozu Moaba klajumos pie Jardānes pret Jēriku, sacīdams:

51 Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer gijlieden over de Jordaan zult gegaan zijn in het land Kanaan;

Runā uz Israēla bērniem un saki tiem: kad jūs iesiet pāri pār Jardāni uz Kanaāna zemi,

52 Zo zult gij alle inwoners des lands voor uw aangezicht uit de bezitting verdrijven, en al hun beeltenissen verderven; ook zult gij al hun gegotene beelden verderven, en al hun hoogten verdelgen.

Tad jums būs izdzīt savā priekšā visus zemes iedzīvotājus un izdeldēt visus viņu elku tēlus un izdeldēt visas viņu lietās bildes un nopostīt visus viņu elku kalnus.

53 En gij zult het land in erfelijke bezitting nemen, en daarin wonen; want Ik heb u dat land gegeven, om hetzelve erfelijk te bezitten.

Un jums to zemi būs ieņemt un tanī dzīvot, jo Es jums to zemi esmu devis iemantot.

54 En gij zult het land in erfelijke bezitting nemen door het lot, naar uw geslachten; dengenen, die veel zijn, zult gij hun erfenis meerder maken, en dien, die weinig zijn, zult gij hun erfenis minder maken; waarheen voor iemand het lot zal uitgaan, dat zal hij hebben; naar de stammen uwer vaderen zult gij de erfenis nemen.

Un jums to zemi būs dalīt caur meslošanu pēc savām ciltīm; tai, kam daudz ļaužu, lai dod lielāku daļu, un tai, kam maz ļaužu, mazāku daļu, - kā ikvienai meslošana izkrīt, to lai tā dabū, - jums to zemi būs dalīt pēc savām tēvu ciltīm.

55 Maar indien gij de inwoners des lands niet voor uw aangezicht uit de bezitting zult verdrijven, zo zal het geschieden, dat, die gij van hen zult laten overblijven, tot doornen zullen zijn in uw ogen, en tot prikkelen in uw zijden, en u zullen benauwen op het land, waarin gij woont.

Bet ja jūs tos zemes iedzīvotājus neizdzīsiet savā priekšā, tad notiks, kurus jūs no tiem atlicināsiet, tie jums taps par ērkšķiem jūsu acīs un par dzeloni jūsu sānos, un jūs spaidīs tai zemē, kur jūs dzīvojat.

56 En het zal geschieden, dat Ik u zal doen, gelijk als Ik hun dacht te doen.

Un notiks, kā Es viņiem domāju darīt, tā Es jums darīšu.