Mattheüs 20
1 Want het Koninkrijk der hemelen is gelijk een heer des huizes, die met den morgenstond uitging, om arbeiders te huren in zijn wijngaard.
സ്വർഗരാജ്യമ് ഏതാദൃശാ കേനചിദ് ഗൃഹസ്യേന സമം, യോഽതിപ്രഭാതേ നിജദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രേ കൃഷകാൻ നിയോക്തും ഗതവാൻ|
2 En als hij met de arbeiders eens geworden was, voor een penning des daags, zond hij hen heen in zijn wijngaard.
പശ്ചാത് തൈഃ സാകം ദിനൈകഭൃതിം മുദ്രാചതുർഥാംശം നിരൂപ്യ താൻ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രം പ്രേരയാമാസ|
3 En uitgegaan zijnde omtrent de derde ure, zag hij anderen, ledig staande op de markt.
അനന്തരം പ്രഹരൈകവേലായാം ഗത്വാ ഹട്ടേ കതിപയാൻ നിഷ്കർമ്മകാൻ വിലോക്യ താനവദത്,
4 En hij zeide tot dezelve: Gaat ook gij heen in den wijngaard, en zo wat recht is, zal ik u geven. En zij gingen.
യൂയമപി മമ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രം യാത, യുഷ്മഭ്യമഹം യോഗ്യഭൃതിം ദാസ്യാമി, തതസ്തേ വവ്രജുഃ|
5 Wederom uitgegaan zijnde omtrent de zesde en negende ure, deed hij desgelijks.
പുനശ്ച സ ദ്വിതീയതൃതീയയോഃ പ്രഹരയോ ർബഹി ർഗത്വാ തഥൈവ കൃതവാൻ|
6 En uitgegaan zijnde omtrent de elfde ure, vond hij anderen ledig staande, en zeide tot hen: Wat staat gij hier den gehele dag ledig?
തതോ ദണ്ഡദ്വയാവശിഷ്ടായാം വേലായാം ബഹി ർഗത്വാപരാൻ കതിപയജനാൻ നിഷ്കർമ്മകാൻ വിലോക്യ പൃഷ്ടവാൻ, യൂയം കിമർഥമ് അത്ര സർവ്വം ദിനം നിഷ്കർമ്മാണസ്തിഷ്ഠഥ?
7 Zij zeiden tot hem: Omdat ons niemand gehuurd heeft. Hij zeide tot hen: Gaat ook gij heen in den wijngaard, en zo wat recht is, zult gij ontvangen.
തേ പ്രത്യവദൻ, അസ്മാൻ ന കോപി കർമമണി നിയുംക്തേ| തദാനീം സ കഥിതവാൻ, യൂയമപി മമ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രം യാത, തേന യോഗ്യാം ഭൃതിം ലപ്സ്യഥ|
8 Als het nu avond geworden was, zeide de heer des wijngaards, tot zijn rentmeester: Roep de arbeiders, en geef hun het loon, beginnende van de laatsten tot de eersten.
തദനന്തരം സന്ധ്യായാം സത്യാം സഏവ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രപതിരധ്യക്ഷം ഗദിവാൻ, കൃഷകാൻ ആഹൂയ ശേഷജനമാരഭ്യ പ്രഥമം യാവത് തേഭ്യോ ഭൃതിം ദേഹി|
9 En als zij kwamen, die ter elfder ure gehuurd waren, ontvingen zij ieder een penning.
തേന യേ ദണ്ഡദ്വയാവസ്ഥിതേ സമായാതാസ്തേഷാമ് ഏകൈകോ ജനോ മുദ്രാചതുർഥാംശം പ്രാപ്നോത്|
10 En de eersten komende, meenden, dat zij meer ontvangen zouden; en zij zelven ontvingen ook elk een penning.
തദാനീം പ്രഥമനിയുക്താ ജനാ ആഗത്യാനുമിതവന്തോ വയമധികം പ്രപ്സ്യാമഃ, കിന്തു തൈരപി മുദ്രാചതുർഥാംശോഽലാഭി|
11 En dien ontvangen hebbende, murmureerden zij tegen den heer des huizes,
തതസ്തേ തം ഗൃഹീത്വാ തേന ക്ഷേത്രപതിനാ സാകം വാഗ്യുദ്ധം കുർവ്വന്തഃ കഥയാമാസുഃ,
12 Zeggende: Deze laatsten hebben maar een uur gearbeid, en gij hebt ze ons gelijk gemaakt, die den last des daags en de hitte gedragen hebben.
വയം കൃത്സ്നം ദിനം താപക്ലേശൗ സോഢവന്തഃ, കിന്തു പശ്ചാതായാ സേ ജനാ ദണ്ഡദ്വയമാത്രം പരിശ്രാന്തവന്തസ്തേഽസ്മാഭിഃ സമാനാംശാഃ കൃതാഃ|
13 Doch hij, antwoordende, zeide tot een van hen: Vriend! ik doe u geen onrecht; zijt gij niet met mij eens geworden voor een penning?
തതഃ സ തേഷാമേകം പ്രത്യുവാച, ഹേ വത്സ, മയാ ത്വാം പ്രതി കോപ്യന്യായോ ന കൃതഃ കിം ത്വയാ മത്സമക്ഷം മുദ്രാചതുർഥാംശോ നാങ്ഗീകൃതഃ?
14 Neem het uwe en ga heen. Ik wil deze laatsten ook geven, gelijk als u.
തസ്മാത് തവ യത് പ്രാപ്യം തദാദായ യാഹി, തുഭ്യം യതി, പശ്ചാതീയനിയുക്തലോകായാപി തതി ദാതുമിച്ഛാമി|
15 Of is het mij niet geoorloofd, te doen met het mijne, wat ik wil? Of is uw oog boos, omdat ik goed ben?
സ്വേച്ഛയാ നിജദ്രവ്യവ്യവഹരണം കിം മയാ ന കർത്തവ്യം? മമ ദാതൃത്വാത് ത്വയാ കിമ് ഈർഷ്യാദൃഷ്ടിഃ ക്രിയതേ?
16 Alzo zullen de laatsten de eersten zijn, en de eersten de laatsten; want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.
ഇത്ഥമ് അഗ്രീയലോകാഃ പശ്ചതീയാ ഭവിഷ്യന്തി, പശ്ചാതീയജനാശ്ചഗ്രീയാ ഭവിഷ്യന്തി, അഹൂതാ ബഹവഃ കിന്ത്വൽപേ മനോഭിലഷിതാഃ|
17 En Jezus, opgaande naar Jeruzalem, nam tot Zich de twaalf discipelen alleen op de weg, en zeide tot hen:
തദനന്തരം യീശു ര്യിരൂശാലമ്നഗരം ഗച്ഛൻ മാർഗമധ്യേ ശിഷ്യാൻ ഏകാന്തേ വഭാഷേ,
18 Ziet, wij gaan op naar Jeruzalem, en de Zoon des mensen zal den overpriesteren en Schriftgeleerden overgeleverd worden, en zij zullen Hem ter dood veroordelen;
പശ്യ വയം യിരൂശാലമ്നഗരം യാമഃ, തത്ര പ്രധാനയാജകാധ്യാപകാനാം കരേഷു മനുഷ്യപുത്രഃ സമർപിഷ്യതേ;
19 En zij zullen Hem den heidenen overleveren, om Hem te bespotten en te geselen, en te kruisigen; en ten derden dage zal Hij weder opstaan.
തേ ച തം ഹന്തുമാജ്ഞാപ്യ തിരസ്കൃത്യ വേത്രേണ പ്രഹർത്തും ക്രുശേ ധാതയിതുഞ്ചാന്യദേശീയാനാം കരേഷു സമർപയിഷ്യന്തി, കിന്തു സ തൃതീയദിവസേ ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥാപിഷ്യതേ|
20 Toen kwam de moeder der zonen van Zebedeus tot Hem met haar zonen, Hem aanbiddende, en begerende wat van Hem.
തദാനീം സിവദീയസ്യ നാരീ സ്വപുത്രാവാദായ യീശോഃ സമീപമ് ഏത്യ പ്രണമ്യ കഞ്ചനാനുഗ്രഹം തം യയാചേ|
21 En Hij zeide tot haar: Wat wilt gij? Zij zeide tot Hem: Zeg, dat deze mijn twee zonen zitten mogen, de een tot Uw rechter- en de ander tot Uw linker hand in Uw Koninkrijk.
തദാ യീശുസ്താം പ്രോക്തവാൻ, ത്വം കിം യാചസേ? തതഃ സാ ബഭാഷേ, ഭവതോ രാജത്വേ മമാനയോഃ സുതയോരേകം ഭവദ്ദക്ഷിണപാർശ്വേ ദ്വിതീയം വാമപാർശ്വ ഉപവേഷ്ടുമ് ആജ്ഞാപയതു|
22 Maar Jezus antwoordde en zeide: Gijlieden weet niet wat gij begeert; kunt gij den drinkbeker drinken, dien Ik drinken zal, en met den doop gedoopt worden, waarmede Ik gedoopt worde? Zij zeiden tot Hem: Wij kunnen.
യീശുഃ പ്രത്യുവാച, യുവാഭ്യാം യദ് യാച്യതേ, തന്ന ബുധ്യതേ, അഹം യേന കംസേന പാസ്യാമി യുവാഭ്യാം കിം തേന പാതും ശക്യതേ? അഹഞ്ച യേന മജ്ജേനേന മജ്ജിഷ്യേ, യുവാഭ്യാം കിം തേന മജ്ജയിതും ശക്യതേ? തേ ജഗദുഃ ശക്യതേ|
23 En Hij zeide tot hen: Mijn drinkbeker zult gij wel drinken, en met den doop, waarmede Ik gedoopt worde, zult gij gedoopt worden; maar het zitten tot Mijn rechter- en tot Mijn linker hand staat bij Mij niet te geven, maar het zal gegeven worden dien het bereid is van Mijn Vader.
തദാ സ ഉക്തവാൻ, യുവാം മമ കംസേനാവശ്യം പാസ്യഥഃ, മമ മജ്ജനേന ച യുവാമപി മജ്ജിഷ്യേഥേ, കിന്തു യേഷാം കൃതേ മത്താതേന നിരൂപിതമ് ഇദം താൻ വിഹായാന്യം കമപി മദ്ദക്ഷിണപാർശ്വേ വാമപാർശ്വേ ച സമുപവേശയിതും മമാധികാരോ നാസ്തി|
24 En als de andere tien dat hoorden, namen zij het zeer kwalijk van de twee broeders.
ഏതാം കഥാം ശ്രുത്വാന്യേ ദശശിഷ്യാസ്തൗ ഭ്രാതരൗ പ്രതി ചുകുപുഃ|
25 En als Jezus hen tot Zich geroepen had, zeide Hij: Gij weet, dat de oversten der volken heerschappij voeren over hen, en de groten gebruiken macht over hen.
കിന്തു യീശുഃ സ്വസമീപം താനാഹൂയ ജഗാദ, അന്യദേശീയലോകാനാം നരപതയസ്താൻ അധികുർവ്വന്തി, യേ തു മഹാന്തസ്തേ താൻ ശാസതി, ഇതി യൂയം ജാനീഥ|
26 Doch alzo zal het onder u niet zijn; maar zo wie onder u zal willen groot worden, die zij uw dienaar;
കിന്തു യുഷ്മാകം മധ്യേ ന തഥാ ഭവേത്, യുഷ്മാകം യഃ കശ്ചിത് മഹാൻ ബുഭൂഷതി, സ യുഷ്മാൻ സേവേത;
27 En zo wie onder u zal willen de eerste zijn, die zij uw dienstknecht.
യശ്ച യുഷ്മാകം മധ്യേ മുഖ്യോ ബുഭൂഷതി, സ യുഷ്മാകം ദാസോ ഭവേത്|
28 Gelijk de Zoon des mensen niet is gekomen om gediend te worden, maar om te dienen, en Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen.
ഇത്ഥം മനുജപുത്രഃ സേവ്യോ ഭവിതും നഹി, കിന്തു സേവിതും ബഹൂനാം പരിത്രാണമൂല്യാർഥം സ്വപ്രാണാൻ ദാതുഞ്ചാഗതഃ|
29 En als zij van Jericho uitgingen, is Hem een grote schare gevolgd.
അനന്തരം യിരീഹോനഗരാത് തേഷാം ബഹിർഗമനസമയേ തസ്യ പശ്ചാദ് ബഹവോ ലോകാ വവ്രജുഃ|
30 En ziet, twee blinden, zittende aan den weg, als zij hoorden, dat Jezus voorbijging, riepen, zeggende: Heere, Gij Zone Davids! ontferm U onzer.
അപരം വർത്മപാർശ്വ ഉപവിശന്തൗ ദ്വാവന്ധൗ തേന മാർഗേണ യീശോ ർഗമനം നിശമ്യ പ്രോച്ചൈഃ കഥയാമാസതുഃ, ഹേ പ്രഭോ ദായൂദഃ സന്താന, ആവയോ ർദയാം വിധേഹി|
31 En de schare bestrafte hen, opdat zij zwijgen zouden; maar zij riepen te meer, zeggende: Ontferm U onzer, Heere, Gij Zone Davids!
തതോ ലോകാഃ സർവ്വേ തുഷ്ണീമ്ഭവതമിത്യുക്ത്വാ തൗ തർജയാമാസുഃ; തഥാപി തൗ പുനരുച്ചൈഃ കഥയാമാസതുഃ ഹേ പ്രഭോ ദായൂദഃ സന്താന, ആവാം ദയസ്വ|
32 En Jezus, stil staande, riep hen en zeide: Wat wilt gij, dat Ik u doe?
തദാനീം യീശുഃ സ്ഥഗിതഃ സൻ താവാഹൂയ ഭാഷിതവാൻ, യുവയോഃ കൃതേ മയാ കിം കർത്തർവ്യം? യുവാം കിം കാമയേഥേ?
33 Zij zeiden tot Hem: Heere! dat onze ogen geopend worden.
തദാ താവുക്തവന്തൗ, പ്രഭോ നേത്രാണി നൗ പ്രസന്നാനി ഭവേയുഃ|
34 En Jezus, innerlijk bewogen zijnde met barmhartigheid, raakte hun ogen aan; en terstond werden hun ogen ziende, en zij volgden Hem.
തദാനീം യീശുസ്തൗ പ്രതി പ്രമന്നഃ സൻ തയോ ർനേത്രാണി പസ്പർശ, തേനൈവ തൗ സുവീക്ഷാഞ്ചക്രാതേ തത്പശ്ചാത് ജഗ്മുതുശ്ച|
