Mattheüs 14
1 Te dierzelver tijd hoorde Herodes, de viervorst, het gerucht van Jezus;
ତଦାନୀଂ ରାଜା ହେରୋଦ୍ ଯୀଶୋ ର୍ୟଶଃ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ନିଜଦାସେଯାନ୍ ଜଗାଦ୍,
2 En zeide tot zijn knechten: Deze is Johannes de Doper; hij is opgewekt van de doden, en daarom werken die krachten in Hem.
ଏଷ ମଜ୍ଜଯିତା ଯୋହନ୍, ପ୍ରମିତେଭଯସ୍ତସ୍ୟୋତ୍ଥାନାତ୍ ତେନେତ୍ଥମଦ୍ଭୁତଂ କର୍ମ୍ମ ପ୍ରକାଶ୍ୟତେ|
3 Want Herodes had Johannes gevangen genomen, en hem gebonden, en in den kerker gezet, om Herodias' wil, de huisvrouw van Filippus, zijn broeder.
ପୁରା ହେରୋଦ୍ ନିଜଭ୍ରାତୁ: ଫିଲିପୋ ଜାଯାଯା ହେରୋଦୀଯାଯା ଅନୁରୋଧାଦ୍ ଯୋହନଂ ଧାରଯିତ୍ୱା ବଦ୍ଧା କାରାଯାଂ ସ୍ଥାପିତୱାନ୍|
4 Want Johannes zeide tot hem: Het is u niet geoorloofd haar te hebben.
ଯତୋ ଯୋହନ୍ ଉକ୍ତୱାନ୍, ଏତ୍ସଯାଃ ସଂଗ୍ରହୋ ଭୱତୋ ନୋଚିତଃ|
5 En willende hem doden, vreesde hij het volk, omdat zij hem hielden voor een profeet.
ତସ୍ମାତ୍ ନୃପତିସ୍ତଂ ହନ୍ତୁମିଚ୍ଛନ୍ନପି ଲୋକେଭ୍ୟୋ ୱିଭଯାଞ୍ଚକାର; ଯତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଯୋହନଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଂ ମେନିରେ|
6 Maar als de dag der geboorte van Herodes gehouden werd, danste de dochter van Herodias in het midden van hen, en zij behaagde aan Herodes.
କିନ୍ତୁ ହେରୋଦୋ ଜନ୍ମାହୀଯମହ ଉପସ୍ଥିତେ ହେରୋଦୀଯାଯା ଦୁହିତା ତେଷାଂ ସମକ୍ଷଂ ନୃତିତ୍ୱା ହେରୋଦମପ୍ରୀଣ୍ୟତ୍|
7 Waarom hij haar met ede beloofde te geven, wat zij ook eisen zou.
ତସ୍ମାତ୍ ଭୂପତିଃ ଶପଥଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ ଇତି ପ୍ରତ୍ୟଜ୍ଞାସୀତ୍, ତ୍ୱଯା ଯଦ୍ ଯାଚ୍ୟତେ, ତଦେୱାହଂ ଦାସ୍ୟାମି|
8 En zij, te voren onderricht zijnde van haar moeder, zeide: Geef mij hier in een schotel het hoofd van Johannes den Doper.
ସା କୁମାରୀ ସ୍ୱୀଯମାତୁଃ ଶିକ୍ଷାଂ ଲବ୍ଧା ବଭାଷେ, ମଜ୍ଜଯିତୁର୍ୟୋହନ ଉତ୍ତମାଙ୍ଗଂ ଭାଜନେ ସମାନୀଯ ମହ୍ୟଂ ୱିଶ୍ରାଣଯ|
9 En de koning werd bedroefd; doch om de eden, en degenen, die met hem aanzaten, gebood hij, dat het haar zou gegeven worden;
ତତୋ ରାଜା ଶୁଶୋଚ, କିନ୍ତୁ ଭୋଜନାଯୋପୱିଶତାଂ ସଙ୍ଗିନାଂ ସ୍ୱକୃତଶପଥସ୍ୟ ଚାନୁରୋଧାତ୍ ତତ୍ ପ୍ରଦାତୁମ ଆଦିଦେଶ|
10 En zond heen, en onthoofdde Johannes in den kerker.
ପଶ୍ଚାତ୍ କାରାଂ ପ୍ରତି ନରଂ ପ୍ରହିତ୍ୟ ଯୋହନ ଉତ୍ତମାଙ୍ଗଂ ଛିତ୍ତ୍ୱା
11 En zijn hoofd werd gebracht in een schotel, en het dochtertje gegeven; en zij droeg het tot haar moeder.
ତତ୍ ଭାଜନ ଆନାଯ୍ୟ ତସ୍ୟୈ କୁମାର୍ୟ୍ୟୈ ୱ୍ୟଶ୍ରାଣଯତ୍, ତତଃ ସା ସ୍ୱଜନନ୍ୟାଃ ସମୀପଂ ତନ୍ନିନାଯ|
12 En zijn discipelen kwamen, en namen het lichaam weg, en begroeven hetzelve; en gingen en boodschapten het Jezus.
ପଶ୍ଚାତ୍ ଯୋହନଃ ଶିଷ୍ୟା ଆଗତ୍ୟ କାଯଂ ନୀତ୍ୱା ଶ୍ମଶାନେ ସ୍ଥାପଯାମାସୁସ୍ତତୋ ଯୀଶୋଃ ସନ୍ନିଧିଂ ୱ୍ରଜିତ୍ୱା ତଦ୍ୱାର୍ତ୍ତାଂ ବଭାଷିରେ|
13 En als Jezus dit hoorde, vertrok Hij van daar te scheep, naar een woeste plaats alleen; en de scharen, dat horende, zijn Hem te voet gevolgd uit de steden.
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁରିତି ନିଶଭ୍ୟ ନାୱା ନିର୍ଜନସ୍ଥାନମ୍ ଏକାକୀ ଗତୱାନ୍, ପଶ୍ଚାତ୍ ମାନୱାସ୍ତତ୍ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ନାନାନଗରେଭ୍ୟ ଆଗତ୍ୟ ପଦୈସ୍ତତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ଈଯୁଃ|
14 En Jezus uitgaande, zag een grote schare, en werd innerlijk met ontferming over hen bewogen, en genas hun kranken.
ତଦାନୀଂ ଯୀଶୁ ର୍ବହିରାଗତ୍ୟ ମହାନ୍ତଂ ଜନନିୱହଂ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ତେଷୁ କାରୁଣିକଃ ମନ୍ ତେଷାଂ ପୀଡିତଜନାନ୍ ନିରାମଯାନ୍ ଚକାର|
15 En als het nu avond werd, kwamen Zijn discipelen tot Hem, zeggende: Deze plaats is woest, en de tijd is nu voorbijgegaan; laat de scharen van U, opdat zij heengaan in de vlekken en zichzelven spijs kopen.
ତତଃ ପରଂ ସନ୍ଧ୍ୟାଯାଂ ଶିଷ୍ୟାସ୍ତଦନ୍ତିକମାଗତ୍ୟ କଥଯାଞ୍ଚକ୍ରୁଃ, ଇଦଂ ନିର୍ଜନସ୍ଥାନଂ ୱେଲାପ୍ୟୱସନ୍ନା; ତସ୍ମାତ୍ ମନୁଜାନ୍ ସ୍ୱସ୍ୱଗ୍ରାମଂ ଗନ୍ତୁଂ ସ୍ୱାର୍ଥଂ ଭକ୍ଷ୍ୟାଣି କ୍ରେତୁଞ୍ଚ ଭୱାନ୍ ତାନ୍ ୱିସୃଜତୁ|
16 Maar Jezus zeide tot hen: Het is hun niet van node heen te gaan, geeft gij hun te eten.
କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁସ୍ତାନୱାଦୀତ୍, ତେଷାଂ ଗମନେ ପ୍ରଯୋଜନଂ ନାସ୍ତି, ଯୂଯମେୱ ତାନ୍ ଭୋଜଯତ|
17 Doch zij zeiden tot Hem: Wij hebben hier niet, dan vijf broden en twee vissen.
ତଦା ତେ ପ୍ରତ୍ୟୱଦନ୍, ଅସ୍ମାକମତ୍ର ପୂପପଞ୍ଚକଂ ମୀନଦ୍ୱଯଞ୍ଚାସ୍ତେ|
18 En Hij zeide: Brengt Mij dezelve hier.
ତଦାନୀଂ ତେନୋକ୍ତଂ ତାନି ମଦନ୍ତିକମାନଯତ|
19 En Hij beval de scharen neder te zitten op het gras, en nam de vijf broden en de twee vissen, en opwaarts ziende naar den hemel, zegende dezelve; en als Hij ze gebroken had, gaf Hij de broden den discipelen, en de discipelen aan de scharen.
ଅନନ୍ତରଂ ସ ମନୁଜାନ୍ ଯୱସୋପର୍ୟ୍ୟୁପୱେଷ୍ଟୁମ୍ ଆଜ୍ଞାପଯାମାସ; ଅପର ତତ୍ ପୂପପଞ୍ଚକଂ ମୀନଦ୍ୱଯଞ୍ଚ ଗୃହ୍ଲନ୍ ସ୍ୱର୍ଗଂ ପ୍ରତି ନିରୀକ୍ଷ୍ୟେଶ୍ୱରୀଯଗୁଣାନ୍ ଅନୂଦ୍ୟ ଭଂକ୍ତ୍ୱା ଶିଷ୍ୟେଭ୍ୟୋ ଦତ୍ତୱାନ୍, ଶିଷ୍ୟାଶ୍ଚ ଲୋକେଭ୍ୟୋ ଦଦୁଃ|
20 En zij aten allen en werden verzadigd, en zij namen op, het overschot der brokken, twaalf volle korven.
ତତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଭୁକ୍ତ୍ୱା ପରିତୃପ୍ତୱନ୍ତଃ, ତତସ୍ତଦୱଶିଷ୍ଟଭକ୍ଷ୍ୟୈଃ ପୂର୍ଣାନ୍ ଦ୍ୱାଦଶଡଲକାନ୍ ଗୃହୀତୱନ୍ତଃ|
21 Die nu gegeten hadden, waren omtrent vijf duizend mannen, zonder de vrouwen en kinderen.
ତେ ଭୋକ୍ତାରଃ ସ୍ତ୍ରୀର୍ବାଲକାଂଶ୍ଚ ୱିହାଯ ପ୍ରାଯେଣ ପଞ୍ଚ ସହସ୍ରାଣି ପୁମାଂସ ଆସନ୍|
22 En terstond dwong Jezus Zijn discipelen in het schip te gaan, en voor Hem af te varen naar de andere zijde, terwijl Hij de scharen van Zich zou laten.
ତଦନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁ ର୍ଲୋକାନାଂ ୱିସର୍ଜନକାଲେ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ତରଣିମାରୋଢୁଂ ସ୍ୱାଗ୍ରେ ପାରଂ ଯାତୁଞ୍ଚ ଗାଢମାଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
23 En als Hij nu de scharen van Zich gelaten had, klom Hij op den berg alleen, om te bidden. En als het nu avond was geworden, zo was Hij daar alleen.
ତତୋ ଲୋକେଷୁ ୱିସୃଷ୍ଟେଷୁ ସ ୱିୱିକ୍ତେ ପ୍ରାର୍ଥଯିତୁଂ ଗିରିମେକଂ ଗତ୍ୱା ସନ୍ଧ୍ୟାଂ ଯାୱତ୍ ତତ୍ରୈକାକୀ ସ୍ଥିତୱାନ୍|
24 En het schip was nu midden in de zee, zijnde in nood van de baren; want de wind was hun tegen.
କିନ୍ତୁ ତଦାନୀଂ ସମ୍ମୁଖୱାତତ୍ୱାତ୍ ସରିତ୍ପତେ ର୍ମଧ୍ୟେ ତରଙ୍ଗୈସ୍ତରଣିର୍ଦୋଲାଯମାନାଭୱତ୍|
25 Maar ter vierde wake des nachts kwam Jezus af tot hen, wandelende op de zee.
ତଦା ସ ଯାମିନ୍ୟାଶ୍ଚତୁର୍ଥପ୍ରହରେ ପଦ୍ଭ୍ୟାଂ ୱ୍ରଜନ୍ ତେଷାମନ୍ତିକଂ ଗତୱାନ୍|
26 En de discipelen, ziende Hem op de zee wandelen, werden ontroerd, zeggende: Het is een spooksel! En zij schreeuwden van vrees.
କିନ୍ତୁ ଶିଷ୍ୟାସ୍ତଂ ସାଗରୋପରି ୱ୍ରଜନ୍ତଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ସମୁଦ୍ୱିଗ୍ନା ଜଗଦୁଃ, ଏଷ ଭୂତ ଇତି ଶଙ୍କମାନା ଉଚ୍ଚୈଃ ଶବ୍ଦାଯାଞ୍ଚକ୍ରିରେ ଚ|
27 Maar terstond sprak Jezus hen aan, zeggende: Zijt goedsmoeds, Ik ben het, vreest niet.
ତଦୈୱ ଯୀଶୁସ୍ତାନୱଦତ୍, ସୁସ୍ଥିରା ଭୱତ, ମା ଭୈଷ୍ଟ, ଏଷୋଽହମ୍|
28 En Petrus antwoordde Hem, en zeide: Heere! indien Gij het zijt, zo gebied mij tot U te komen op het water.
ତତଃ ପିତର ଇତ୍ୟୁକ୍ତୱାନ୍, ହେ ପ୍ରଭୋ, ଯଦି ଭୱାନେୱ, ତର୍ହି ମାଂ ଭୱତ୍ସମୀପଂ ଯାତୁମାଜ୍ଞାପଯତୁ|
29 En Hij zeide: Kom. En Petrus klom neder van het schip, en wandelde op het water, om tot Jezus te komen.
ତତଃ ତେନାଦିଷ୍ଟଃ ପିତରସ୍ତରଣିତୋଽୱରୁହ୍ୟ ଯୀଶେରନ୍ତିକଂ ପ୍ରାପ୍ତୁଂ ତୋଯୋପରି ୱୱ୍ରାଜ|
30 Maar ziende den sterken wind, werd hij bevreesd, en als hij begon neder te zinken, riep hij, zeggende: Heere, behoud mij!
କିନ୍ତୁ ପ୍ରଚଣ୍ଡଂ ପୱନଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ଭଯାତ୍ ତୋଯେ ମଂକ୍ତୁମ୍ ଆରେଭେ, ତସ୍ମାଦ୍ ଉଚ୍ଚୈଃ ଶବ୍ଦାଯମାନଃ କଥିତୱାନ୍, ହେ ପ୍ରଭୋ, ମାମୱତୁ|
31 En Jezus, terstond de hand uitstekende, greep hem aan, en zeide tot hem: Gij kleingelovige! waarom hebt gij gewankeld?
ଯୀଶୁସ୍ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ କରଂ ପ୍ରସାର୍ୟ୍ୟ ତଂ ଧରନ୍ ଉକ୍ତୱାନ୍, ହ ସ୍ତୋକପ୍ରତ୍ୟଯିନ୍ ତ୍ୱଂ କୁତଃ ସମଶେଥାଃ?
32 En als zij in het schip geklommen waren, stilde de wind.
ଅନନ୍ତରଂ ତଯୋସ୍ତରଣିମାରୂଢଯୋଃ ପୱନୋ ନିୱୱୃତେ|
33 Die nu in het schip waren, kwamen en aanbaden Hem, zeggende: Waarlijk, Gij zijt Gods Zoon!
ତଦାନୀଂ ଯେ ତରଣ୍ୟାମାସନ୍, ତ ଆଗତ୍ୟ ତଂ ପ୍ରଣଭ୍ୟ କଥିତୱନ୍ତଃ, ଯଥାର୍ଥସ୍ତ୍ୱମେୱେଶ୍ୱରସୁତଃ|
34 En overgevaren zijnde, kwamen zij in het land Gennesaret.
ଅନନ୍ତରଂ ପାରଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ତେ ଗିନେଷରନ୍ନାମକଂ ନଗରମୁପତସ୍ଥୁଃ,
35 En als de mannen van die plaats Hem werden kennende, zonden zij in dat gehele omliggende land, en brachten tot Hem allen, die kwalijk gesteld waren;
ତଦା ତତ୍ରତ୍ୟା ଜନା ଯୀଶୁଂ ପରିଚୀଯ ତଦ୍ଦେଶ୍ସ୍ୟ ଚତୁର୍ଦିଶୋ ୱାର୍ତ୍ତାଂ ପ୍ରହିତ୍ୟ ଯତ୍ର ଯାୱନ୍ତଃ ପୀଡିତା ଆସନ୍, ତାୱତଏୱ ତଦନ୍ତିକମାନଯାମାସୁଃ|
36 En baden Hem, dat zij alleenlijk den zoom Zijns kleeds zouden mogen aanraken; en zovelen als Hem aanraakten, werden gezond.
ଅପରଂ ତଦୀଯୱସନସ୍ୟ ଗ୍ରନ୍ଥିମାତ୍ରଂ ସ୍ପ୍ରଷ୍ଟୁଂ ୱିନୀଯ ଯାୱନ୍ତୋ ଜନାସ୍ତତ୍ ସ୍ପର୍ଶଂ ଚକ୍ରିରେ, ତେ ସର୍ୱ୍ୱଏୱ ନିରାମଯା ବଭୂୱୁଃ|
