Mattheüs 14
1 Te dierzelver tijd hoorde Herodes, de viervorst, het gerucht van Jezus;
Ma zora han Galilee rama, rêng Herod'n Jisua chungroi a lei rieta.
2 En zeide tot zijn knechten: Deze is Johannes de Doper; hij is opgewekt van de doden, en daarom werken die krachten in Hem.
A sinthopu ulienngei kôm han, “Hi mi hih Baptispu John, a hong ring nôk ngêt ani rang.” “Masikin kêng hi sininkhêl sintheina ranak hih a dôn,” a tia.
3 Want Herodes had Johannes gevangen genomen, en hem gebonden, en in den kerker gezet, om Herodias' wil, de huisvrouw van Filippus, zijn broeder.
Motona han Herod'n John hah a lei minsûra, a khita jêl-ina alei khum ani. Ma anga a thona bitak chu a lâibungpa Philip lômnu Herodias sika ani.
4 Want Johannes zeide tot hem: Het is u niet geoorloofd haar te hebben.
Baptispu John han Herod kôm, “Herodias lômnua ne nei hih dik mak!” a lei tipea.
5 En willende hem doden, vreesde hij het volk, omdat zij hem hielden voor een profeet.
Herod'n ama hah that rang a jôta, aniatachu Juda mipui ngei a chi ani, John hah Dêipu'n an lei be sikin.
6 Maar als de dag der geboorte van Herodes gehouden werd, danste de dochter van Herodias in het midden van hen, en zij behaagde aan Herodes.
Herod suokni han Herodias nâinupang hah mipui ngei makunga a lâma. Herod hah a râisân tataka
7 Waarom hij haar met ede beloofde te geven, wat zij ook eisen zou.
a kôm han chonginkhâmin, “Ikhom no zong kai chu nang pêk rangin chong kên khâm!” a tia.
8 En zij, te voren onderricht zijnde van haar moeder, zeide: Geef mij hier in een schotel het hoofd van Johannes den Doper.
Hanchu a nû'n a tipe lam angin, “Hi muna hin atûn mâirânga Baptispu John lu mi pêk roh!” tiin Herod kôm han a ngêna.
9 En de koning werd bedroefd; doch om de eden, en degenen, die met hem aanzaten, gebood hij, dat het haar zou gegeven worden;
Rêngpa han a mulungdûk atong sabak zoia, nikhomrese, a khuolmi ngei makunga chong a lênkhâm zoi sikin, a ngên lam anghan tho pe rangin chong a pêk ngeia.
10 En zond heen, en onthoofdde Johannes in den kerker.
Hanchu jêl-ina han John lu hah a min tan ngei zoi.
11 En zijn hoofd werd gebracht in een schotel, en het dochtertje gegeven; en zij droeg het tot haar moeder.
A lu hah mâirânga an hong chôia, nupangte kôm an pêka, amanu han a nû kôm a chôi zoi.
12 En zijn discipelen kwamen, en namen het lichaam weg, en begroeven hetzelve; en gingen en boodschapten het Jezus.
John ruoisingei an honga, a ruok hah an chôia, an phûm zoi; hanchu an sea, Jisua an va misîr pe zoi ani.
13 En als Jezus dit hoorde, vertrok Hij van daar te scheep, naar een woeste plaats alleen; en de scharen, dat horende, zijn Hem te voet gevolgd uit de steden.
Jisua'n John chungroi a rietin chu, ma mun hah a mâka, rukuongin a theivaiin mun inthimngangna a se zoi. Ma roi hah mipuingeiin an rieta, masikin an khopuingei ha mâkin ama omna tâng tieng an jûia.
14 En Jezus uitgaande, zag een grote schare, en werd innerlijk met ontferming over hen bewogen, en genas hun kranken.
Jisua rukuong renga a jôka, mipui ngei hah a mu'n chu inrieng amu ngei tataka, male damloi ngei hah a mindama.
15 En als het nu avond werd, kwamen Zijn discipelen tot Hem, zeggende: Deze plaats is woest, en de tijd is nu voorbijgegaan; laat de scharen van U, opdat zij heengaan in de vlekken en zichzelven spijs kopen.
Mani kholoi han a ruoisingei an honga a kôm, “Nisa laka ase ok zoia, mahi mun inthimngang kêng ani; Mipui ngei hih tîrpai ngei inla, khosûngngeia se rese ngei, anthenin sâk rang rochôk rese ngei,” an ti pea.
16 Maar Jezus zeide tot hen: Het is hun niet van node heen te gaan, geeft gij hun te eten.
Jisua'n an kôm, “An se rang nâng maka, nangnin an sâk rang imakhat pêk ngei roi!” tiin a thuona.
17 Doch zij zeiden tot Hem: Wij hebben hier niet, dan vijf broden en twee vissen.
Anni han a kôm, “Hitaka kin dôn chu anrêngin vâipôl rangnga le nga inik vai kêng,” tiin an thuona.
18 En Hij zeide: Brengt Mij dezelve hier.
Hanchu Jisua'n, “Hin ko kôm hong chôi roi,” a tia.
19 En Hij beval de scharen neder te zitten op het gras, en nam de vijf broden en de twee vissen, en opwaarts ziende naar den hemel, zegende dezelve; en als Hij ze gebroken had, gaf Hij de broden den discipelen, en de discipelen aan de scharen.
Mipui ngei hah durba chunga insung rangin chong a pêk ngeia; hanchu, vâipôl rangnga le nga inik hah a lâka, invân tieng tangin Pathien kôm râisânchong a rila. Vâipôlngei hah a khoia, ruoisingei kôm a pêka, male ruoisingei han mipui ngei kôm an sem zoia.
20 En zij aten allen en werden verzadigd, en zij namen op, het overschot der brokken, twaalf volle korven.
Mi murdi'n an sâka, an khoptanga, an sâk minieng tabong sômleinik an la rût minsipa.
21 Die nu gegeten hadden, waren omtrent vijf duizend mannen, zonder de vrouwen en kinderen.
Asâkngei mijôn chu nupangngei le nâipangngei telloiin mi isâng rangnga dôr an ni.
22 En terstond dwong Jezus Zijn discipelen in het schip te gaan, en voor Hem af te varen naar de andere zijde, terwijl Hij de scharen van Zich zou laten.
Male Jisua'n mipui ngei hah a minchînna, a ruoisingei rukuonga a min chuong ngeia, dîl râl kângkhat tieng alei min se ngeia.
23 En als Hij nu de scharen van Zich gelaten had, klom Hij op den berg alleen, om te bidden. En als het nu avond was geworden, zo was Hij daar alleen.
Mipui ngei a min se ngei suolechu a thenin tâng chunga chubaitho rangin a sea. Kholoi a hongnin chu, mahan Jisua atheivaiin a oma;
24 En het schip was nu midden in de zee, zijnde in nood van de baren; want de wind was hun tegen.
ma zora han rukuong hah dîla alazanna a om zoia, phâivuo'n ale tieng asêm sikin, tuidârinsokin kângkhat tieng khom, kângkhat tieng khom a soka.
25 Maar ter vierde wake des nachts kwam Jezus af tot hen, wandelende op de zee.
Jînga dâr thum le dâr ruk kongkâra Jisua tui chunga lônnin, a ruoisingei kôm a honga.
26 En de discipelen, ziende Hem op de zee wandelen, werden ontroerd, zeggende: Het is een spooksel! En zij schreeuwden van vrees.
Tui chunga a hong lôn an mûn chu an chia. “Mirluoi kêng!” tiin, ichin an iniek rarâka.
27 Maar terstond sprak Jezus hen aan, zeggende: Zijt goedsmoeds, Ik ben het, vreest niet.
Jisua'n a hong rokôkngei kelena, “Nin rathamathâk no roi!” chi no roi, “Keima kêng ki ni!” a tipe ngeia.
28 En Petrus antwoordde Hem, en zeide: Heere! indien Gij het zijt, zo gebied mij tot U te komen op het water.
Hanchu Peter a hong chonga. “Pumapa, nangma ni ni tatakin chu, tui chunga no kôm hong rangin chong ni pêk roh,” a tia.
29 En Hij zeide: Kom. En Petrus klom neder van het schip, en wandelde op het water, om tot Jezus te komen.
Jisua'n, “Hong roh!” tiin a thuona. Masikin Peter hah rukuong renga a jôka, Jisua kôm panin tui chunga a lôn phut zoia.
30 Maar ziende den sterken wind, werd hij bevreesd, en als hij begon neder te zinken, riep hij, zeggende: Heere, behoud mij!
Hannirese, phâivuo rât hah a mûn chu a chia, tuia a ngim phut zoi. “Pumapa, ni mojôk roh!” tiin a chapa.
31 En Jezus, terstond de hand uitstekende, greep hem aan, en zeide tot hem: Gij kleingelovige! waarom hebt gij gewankeld?
Jisua a hong tung kelena male a muturap kelen zoia, a kôm, “Na taksônna dôn hah achîn bâkna! Ithomo ni iem zoi loi?” a tipea.
32 En als zij in het schip geklommen waren, stilde de wind.
An ruonin rukuong sûnga an lûta, phâivuo khom ânthim ruoi zoi.
33 Die nu in het schip waren, kwamen en aanbaden Hem, zeggende: Waarlijk, Gij zijt Gods Zoon!
Male rukuong sûnga ruoisingei han Jisua chubai an mûk zoi. “Pathien Nâipasal tatak kêng ni ni!” an tia.
34 En overgevaren zijnde, kwamen zij in het land Gennesaret.
Dîl râl tieng an inkânin chu Genesaret ram an hong tunga,
35 En als de mannen van die plaats Hem werden kennende, zonden zij in dat gehele omliggende land, en brachten tot Hem allen, die kwalijk gesteld waren;
Ma taka mingei han Jisua hah an lei riet kelena. Masikin ma revêla ram murdia han mi an tîra, damloi murdi hah Jisua kôm an hong tuonga.
36 En baden Hem, dat zij alleenlijk den zoom Zijns kleeds zouden mogen aanraken; en zovelen als Hem aanraakten, werden gezond.
Damloi ngei hah a puon morte luo mintôn ngei rangin an ngêna; male a tôn murdi chu an dam pak zoi ani.
