Markus 5
1 En zij kwamen over op de andere zijde der zee, in het land der Gadarenen.
Jisuh hoi a hnukkâbangnaw teh, tuipui namran lah kaawm e, Kerasen ram dawk a pha awh.
2 En zo Hij uit het schip gegaan was, terstond ontmoette Hem, uit de graven, een mens met een onreinen geest;
Hatnavah, Jisuh teh long dawk hoi a kum tahma vah, kakhine muitha ni a man e tami tangkom thung hoi ka tâcawt e ni, Jisuh teh a dawn.
3 Dewelke zijn woning in de graven had, en niemand kon hem binden, ook zelfs niet met ketenen.
Ahni teh phuen koevah ao teh apinihai sumbawtarui hoi patenghai katek thai awh hoeh.
4 Want hij was menigmaal met boeien en ketenen gebonden geweest, en de ketenen waren van hem in stukken getrokken, en de boeien verbrijzeld, en niemand was machtig om hem te temmen.
Ahni teh a khok roi hlong a buet sak awh, sumbawtarui hoi a katek awh eiteh, sumbawtaruinaw soumsoum a tapo teh hlong hai let let a raen teh a mawng nahanelah apinihai bang tet thai awh hoeh.
5 En hij was altijd, nacht en dag, op de bergen en in de graven, roepende en slaande zichzelven met stenen.
Karum khodai phuen koe thoseh, mon vah thoseh, a hramki teh amahoima talung kahran hoi patawnae a kâpoe.
6 Als hij nu Jezus van verre zag, liep hij toe, en aanbad Hem.
Ahlanae koehoi Jisuh hah a hmu nah a yawng teh a khok koevah a tabo laihoi,
7 En met een grote stem roepende, zeide hij: Wat heb ik met U te doen, Jezus, Gij Zone Gods, des Allerhoogsten? Ik bezweer U bij God, dat Gij mij niet pijnigt!
ka lentoe poung e Cathut Capa Jisuh, nang teh kai hoi bang mouh na kâkuet. Kai na rektap hoeh nahanlah Cathut min lahoi pahrennae ka hei telah a hramki laihoi a dei.
8 (Want Hij zeide tot hem: Gij onreine geest, ga uit van den mens!)
Hete lawk a deingainae teh, Jisuh ni kakhine muitha, tami thung hoi tâcawt telah a dei pouh toung dawk doeh.
9 En Hij vraagde hem: Welke is uw naam? En hij antwoordde, zeggende: Mijn naam is Legio; want wij zijn velen.
Jisuh ni na min apimaw telah a pacei nah, kaie ka min teh ransahupui atipouh.
10 En hij bad Hem zeer, dat Hij hen buiten het land niet wegzond.
Hote ram dawk hoi alouklah pâlei hoeh nahan ngaithoumnae thouk a kâhei awh.
11 En aldaar aan de bergen was een grote kudde zwijnen, weidende.
Hote hmuen koe mon vah vok moikapap rawca a ca awh.
12 En al de duivelen baden Hem, zeggende: Zend ons in die zwijnen, opdat wij in dezelve mogen varen.
Muitha kathoutnaw ni hote voknaw thung na kâen sak loe titeh a kahei awh.
13 En Jezus liet het hun terstond toe. En de onreine geesten, uitgevaren zijnde, voeren in de zwijnen; en de kudde stortte van de steilte af in de zee (daar waren er nu omtrent twee duizend), en versmoorden in de zee.
Jisuh ni kâ tang a poe teh kakhine muithanaw a tâco teh, vok 2,000 tabang e thungvah a kâen awh. Voknaw teh pango dawk a tâto awh teh, tuipui dawk koung a kâphum awh teh koung a due awh.
14 En die de zwijnen weidden zijn gevlucht, en boodschapten zulks in de stad en op het land. En zij gingen uit, om te zien, wat het was, dat er geschied was.
Vok ka khoumnaw ni khopui hoi khote totouh, hote kong a dei awh dawkvah, tami moikapapnaw ni hote khet hanelah a tho awh.
15 En zij kwamen tot Jezus, en zagen den bezetene zittende, en gekleed, en wel bij zijn verstand, namelijk die het legioen gehad had, en zij werden bevreesd.
Jisuh koe a tho awh nah, kahraikathout ransahupui ni a man e tami teh hni a kâkhu teh a lung kacailah a tahung e hah a hmu awh navah, a taki awh.
16 En die het gezien hadden, vertelden hun, wat den bezetene geschied was, en ook van de zwijnen.
Hote tami hoi voknaw koe bangtelamaw ao tie kahmawtnaw ni alouke taminaw koe patuen a dei pouh awh.
17 En zij begonnen Hem te bidden, dat Hij van hun landpalen wegging.
Hatdawkvah, Jisuh koe kaimae ram dawk hoi tâcawt leih telah atipouh awh.
18 En als Hij in het schip ging, bad Hem degene, die bezeten was geweest, dat hij met Hem mocht zijn.
Jisuh teh long dawk a kâen nah, kahrai kathoutnaw pâlei pouh e tami ni, kai hai nang koe kâbang van han telah a kâhei.
19 Doch Jezus liet hem dat niet toe, maar zeide tot hem: Ga heen naar uw huis tot de uwen, en boodschap hun, wat grote dingen u de Heere gedaan heeft, en hoe Hij Zich uwer ontfermd heeft.
Hatei, Jisuh ni pasoung hoeh. Nang teh nama im vah cet nateh na imthungkhunaw koevah Cathut ni banghloimaw nang koe pahrennae hoi hawinae a sak e hah dei pouh lah atipouh.
20 En hij ging heen, en begon te verkondigen in het land van Dekapolis, wat grote dingen hem Jezus gedaan had; en zij verwonderden zich allen.
Hathnukkhu vah ahni ni Dekkapolis ram dawk Jisuh ni a lathueng a sak e naw pueng a dei teh taminaw a kângairu awh.
21 En als Jezus wederom in het schip overgevaren was aan de andere zijde, vergaderde een grote schare bij Hem; en Hij was bij de zee.
Jisuh teh namran lah a cei teh hawvah ao nah, taminaw Jisuh koe a kamkhueng awh.
22 En ziet, er kwam een van de oversten der synagoge, met name Jairus; en Hem ziende, viel hij aan Zijn voeten,
Hatnavah Sinakok ka uk e Jairus, Jisuh koe a tho, ama a hmu nah a khok koe a tabo teh,
23 En bad Hem zeer, zeggende: Mijn dochtertje is in haar uiterste; ik bid U, dat Gij komt en de handen op haar legt, opdat zij behouden worde, en zij zal leven.
ka canu teh meimei a due toe. Bout a dam nahanlah tho nateh avan na kut toung pouh haw, telah a kâhei.
24 En Hij ging met hem; en een grote schare volgde Hem, en zij verdrongen Hem.
Hatdawkvah Jisuh teh Jairus im reirei a cei roi nah tami moikapap ni a kâbang awh teh, Bawipa a kâbet awh.
25 En een zekere vrouw, die twaalf jaren den vloed des bloeds gehad had,
Hatnavah, a kum hlaikahni touh thung a thi ka kui e napui hateh,
26 En veel geleden had van vele medicijnmeesters, en al het hare daaraan ten koste gelegd en geen baat gevonden had, maar met welke het veeleer erger geworden was;
A dam thai nahanlah tâsibawinaw koe a tawn e hnopai pueng koung a takhawk teh, kum moikasaw a kâsat sak ei, dam laipalah hoehoe a pataw.
27 Deze van Jezus horende, kwam onder de schare van achteren, en raakte Zijn kleed aan.
Jisuh e kamthang a thai nah, a hni pawi ka tek pawiteh ka dam han doeh telah a titeh,
28 Want zij zeide: Indien ik maar Zijn klederen mag aanraken, zal ik gezond worden.
tami umsali vah, a hnukkhu lahoi a tho teh, Jisuh e a hni pawi dek a tek pouh.
29 En terstond is de fontein haars bloeds opgedroogd, en zij gevoelde aan haar lichaam, dat zij van die kwaal genezen was.
A tek tahma vah a thikui e a khap teh, a patawnae a dam e hah amae a takthai dawk a kâpanue.
30 En terstond Jezus, bekennende in Zichzelven de kracht, die van Hem uitgegaan was, keerde Zich om in de schare, en zeide: Wie heeft Mijn klederen aangeraakt?
Jisuh ni a bahu a tâco e tang a panue nah rangpuinaw koe lah a kamlang teh, apimaw ka hni pawi ka tek telah a pacei.
31 En Zijn discipelen zeiden tot Hem: Gij ziet, dat de schare U verdringt, en zegt Gij: Wie heeft Mij aangeraakt?
A hnukkâbangnaw ni, tamihupui ni na kânep e na hmu nahlangva, kai apimaw na katek khuet na ti vaw telah atipouh awh.
32 En Hij zag rondom om haar te zien, die dat gedaan had.
Hatei, Jisuh ni apimaw na ka tek tie hah a hmu han a ngai dawkvah yuengyoe a khet.
33 En de vrouw, vrezende en bevende, wetende, wat aan haar geschied was, kwam en viel voor Hem neder, en zeide Hem al de waarheid.
Hote napui ni a tak dawk bangtelamaw ao tie a kâpanue dawkvah, a taki lawi pâyaw laihoi a hmalah a tabo teh a kâpâpho. Hahoi ahni koe lawkkatang pueng a dei pouh.
34 En Hij zeide tot haar: Dochter, uw geloof heeft u behouden; ga heen in vrede, en zijt genezen van deze uw kwaal.
Hatnavah Jisuh ni, ka canu na yuemnae ni na patawnae a roum sak toe. Lungmawng ca lahoi cet lawih. Na patawnae dawk hoi na hlout toe atipouh.
35 Terwijl Hij nog sprak, kwamen enigen van het huis des oversten der synagoge, zeggende: Uw dochter is gestorven; wat zijt gij den Meester nog moeilijk?
Hote lawk Jisuh ni a dei lahun nah sinakok kaukkung, Jairus im hoi taminaw a tho teh, na canu a due toe, bangkongmaw saya hah boutbout na tarawktakhak vaw, telah a dei pouh awh.
36 En Jezus, terstond gehoord hebbende het woord, dat er gesproken werd, zeide tot den overste der synagoge: Vrees niet; geloof alleenlijk.
Jisuh ni hote lawk a thai navah, taket hanh, yuemnae buet touh dueng ma tawn haw telah sinakok kaukkung Jairus koe a dei pouh.
37 En Hij liet niemand toe Hem te volgen, dan Petrus, en Jakobus, en Johannes, den broeder van Jakobus;
Hahoi, Jisuh teh Piter, Jem hoi Jem e a nawngha Jawhan tinaw douk a hrawi.
38 En kwam in het huis des oversten der synagoge; en zag de beroerte en degenen, die zeer weenden en huilden.
Sinakok kaukkung Jairus im a pha awh navah taminaw teh ruengrueng ati hoi khuika e a hmu.
39 En ingegaan zijnde, zeide Hij tot hen: Wat maakt gij beroerte, en wat weent gij? Het kind is niet gestorven, maar het slaapt.
Jisuh ni imthungkhu a kâen teh bangkongmaw khuika hoi ruengrueng na ti awh. Hete napui ca heh dout hoeh, ka ip e doeh telah atipouh.
40 En zij belachten Hem; maar Hij, als Hij hen allen had uitgedreven, nam bij Zich den vader en de moeder des kinds, en degenen die met Hem waren, en ging binnen, waar het kind lag.
Hatnavah, ahnimanaw ni Jisuh teh a panuikhai awh. Hatei, Jisuh ni haw kaawm e naw pueng alawilah koung a hrek teh, a manu hoi a napa, ama ni a hrawi e naw dueng hoi camo aonae koe a kâen awh.
41 En Hij vatte de hand des kinds, en zeide tot haar: Talitha kumi! hetwelk is, zijnde overgezet: Gij dochtertje (Ik zeg u), sta op.
Napui ca e a kut a kuet pouh teh, Talitha Kumi telah ati. Dei ngainae teh napui ca thaw lei ka ti tinae doeh.
42 En terstond stond het dochtertje op, en wandelde; want het was twaalf jaren oud; en zij ontzetten zich met grote ontzetting.
Telah a dei tahma napui ca ni a thaw teh a cei. Ahni teh kum hlaikahni touh nueng a pha. Ahnimanaw teh a kângairu awh.
43 En Hij gebood hun zeer, dat niemand datzelve zou weten; en zeide, dat men haar zou te eten geven.
Jisuh ni hete a kongnaw heh apihai panuek sak awh hanh telah ka patawpoung lah kâ a poe teh, ahni hah ca hane rawca poe awh, atipouh.
