< Klaagliederen 5 >

1 Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.
ئەی یەزدان، بەبیرت بێتەوە چیمان بەسەرهات، تەماشا بکە و ڕیسواییەکەمان ببینە.
2 Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.
میراتەکەمان بۆ نامۆکان بوو، ماڵمان بۆ بێگانە.
3 Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.
هەتیو و بێ باوک بووین، دایکانمان وەک بێوەژنن.
4 Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.
دەبێ ئەو ئاوە بکڕین کە دەیخۆینەوە دارەکانمان بە نرخ بۆمان دێت.
5 Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.
ئەوانەی ڕاومان دەنێن زۆر نزیک بوونەوە، ماندوو دەبین و حەوانەوەمان نییە.
6 Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.
دەستمان لە میسری و ئاشورییەکان پانکردەوە بۆ بەدەستهێنانی نانی پێویست.
7 Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.
باوکانمان گوناهیان کرد، نەمان، ئێمەش سزاکەیان وەردەگرین.
8 Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.
کۆیلەکان فەرمانڕەوایەتیمان دەکەن، کەس نییە لە دەستیان ڕزگارمان بکات.
9 Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.
بەهۆی شمشێر لە چۆڵەوانی ژیانمان لە مەترسیدایە هەتا بژێوی پەیدا دەکەین.
10 Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.
پێستمان وەک تەنوور سووتاوە، لەبەر برسیێتی برژاوین.
11 Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.
لە سییۆن دەستدرێژییان کردە سەر ژنان، پاکیزەکانیش لە شارۆچکەکانی یەهودا.
12 De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.
میران بە دەستیانەوە هەڵدەواسرێن، ڕێز لە پیران ناگیرێت.
13 Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.
لاوانیان دەهاڕدرێن، منداڵان لەژێر بارەداردا بەلادادێن.
14 De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.
پیران دەستیان لە دەروازە هەڵدەگرن، لاوانیش وازیان لە گۆرانی هێنا.
15 De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.
خۆشی دڵمان نەما، شاییمان بوو بە شیوەن.
16 De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!
تاجی سەرمان کەوت. قوڕبەسەرمان، چونکە گوناهمان کرد!
17 Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.
لەبەر ئەم شتانە دڵمان داهێزرا، لەبەر ئەم ڕووداوانە بەرچاومان تاریک بوو،
18 Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.
لەبەر کێوی سییۆن، وێران بوو، چەقەڵ هاتوچۆی تێدا دەکەن.
19 Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.
ئەی یەزدان، تۆ بۆ هەتاهەتایە حوکم دەکەیت، تەختی تۆ نەوە دوای نەوە بەردەوام دەبێت.
20 Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?
بۆچی بەردەوام لەبیرمان دەکەیت؟ بۆچی کاتێکی درێژ بەجێمان دەهێڵیت؟
21 HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.
ئەی یەزدان، بمانگەڕێنەوە بۆ لای خۆت، هەتا بگەڕێینەوە، وەک جاران ڕۆژانمان نوێ بکەرەوە،
22 Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?
یان تۆ زۆر لێمان تووڕە بوویت و بە تەواوی ئێمەت ڕەتکردووەتەوە؟

< Klaagliederen 5 >