Klaagliederen 3

1 Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.

Én vagyok az az ember, a ki nyomorúságot látott az ő haragjának vesszeje miatt.

2 Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.

Engem vezérlett és járatott sötétségben és nem világosságban.

3 Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.

Bizony ellenem fordult, ellenem fordítja kezét minden nap.

4 Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.

Megfonnyasztotta testemet és bőrömet, összeroncsolta csontjaimat.

5 Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.

Erősséget épített ellenem és körülvett méreggel és fáradsággal.

6 Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.

Sötét helyekre ültetett engem, mint az örökre meghaltakat.

7 Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.

Körülkerített, hogy ki ne mehessek, nehézzé tette lánczomat.

8 Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.

Sőt ha kiáltok és segítségül hívom is, nem hallja meg imádságomat.

9 Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.

Elkerítette az én útaimat terméskővel, ösvényeimet elforgatta.

10 Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.

Ólálkodó medve ő nékem és lesben álló oroszlán.

11 Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

Útaimat elterelte, és darabokra vagdalt és elpusztított engem!

12 Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.

Kifeszítette kézívét, és a nyíl elé czélul állított engem!

13 He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

Veséimbe bocsátotta tegzének fiait.

14 He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.

Egész népemnek csúfjává lettem, és gúnydalukká napestig.

15 He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

Eltöltött engem keserűséggel, megrészegített engem ürömmel.

16 Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

És kova-kővel tördelte ki fogaimat; porba tiprott engem.

17 Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

És kizártad lelkem a békességből; elfeledkeztem a jóról.

18 Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

És mondám: Elveszett az én erőm és az én reménységem az Úrban.

19 Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.

Emlékezzél meg az én nyomorúságomról és eltapodtatásomról, az ürömről és a méregről!

20 Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.

Vissza-visszaemlékezik, és megalázódik bennem az én lelkem.

21 Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

Ezt veszem szívemre, azért bízom.

22 Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

Az Úr kegyelmessége az, hogy még nincsen végünk; mivel nem fogyatkozik el az ő irgalmassága!

23 Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

Minden reggel meg-megújul; nagy a te hűséged!

24 Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

Az Úr az én örökségem, mondja az én lelkem, azért benne bízom.

25 Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.

Jó az Úr azoknak, a kik várják őt; a léleknek, a mely keresi őt.

26 Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.

Jó várni és megadással lenni az Úr szabadításáig.

27 Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

Jó a férfiúnak, ha igát visel ifjúságában.

28 Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.

Egyedül ül és hallgat, mert felvette magára.

29 Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.

Porba teszi száját, mondván: Talán van még reménység?

30 Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.

Orczáját tartja az őt verőnek, megelégszik gyalázattal.

31 Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

Mert nem zár ki örökre az Úr.

32 Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.

Sőt, ha megszomorít, meg is vígasztal az ő kegyelmességének gazdagsága szerint.

33 Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.

Mert nem szíve szerint veri és szomorítja meg az embernek fiát.

34 Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;

Hogy lábai alá tiporja valaki a föld minden foglyát;

35 Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;

Hogy elfordíttassék az ember ítélete a Magasságosnak színe előtt;

36 Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?

Hogy elnyomassék az ember az ő peres dolgában: ezt az Úr nem nézi el.

37 Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

Kicsoda az, a ki szól és meglesz, ha nem parancsolja az Úr?

38 Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?

A Magasságosnak szájából nem jő ki a gonosz és a jó.

39 Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

Mit zúgolódik az élő ember? Ki-ki a maga bűneiért bűnhődik.

40 Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.

Tudakozzuk a mi útainkat és vizsgáljuk meg, és térjünk az Úrhoz.

41 Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:

Emeljük fel szíveinket kezeinkkel egyetemben Istenhez az égben.

42 Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.

Mi voltunk gonoszok és pártütők, azért nem bocsátottál meg.

43 Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.

Felöltötted a haragot és üldöztél minket, öldököltél, nem kiméltél.

44 Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.

Felöltötted a felhőt, hogy hozzád ne jusson az imádság.

45 Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.

Sepredékké és útálattá tettél minket a népek között.

46 Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

Feltátotta száját ellenünk minden ellenségünk.

47 Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.

Rettegés és tőr van mi rajtunk, pusztulás és romlás.

48 Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.

Víz-patakok folynak alá az én szememből népem leányának romlása miatt.

49 Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

Szemem csörgedez és nem szünik meg, nincs pihenése,

50 Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

Míg ránk nem tekint és meg nem lát az Úr az égből.

51 Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.

Szemem bánatba ejté lelkemet városomnak minden leányáért.

52 Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.

Vadászva vadásztak reám, mint valami madárra, ellenségeim ok nélkül.

53 Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.

Veremben fojtották meg életemet, és követ hánytak rám.

54 Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

Felüláradtak a vizek az én fejem felett; mondám: Kivágattam!

55 Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

Segítségül hívtam a te nevedet, oh Uram, a legalsó veremből.

56 Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.

Hallottad az én szómat; ne rejtsd el füledet sóhajtásom és kiáltásom elől.

57 Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!

Közelegj hozzám, mikor segítségül hívlak téged; mondd: Ne félj!

58 Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.

Pereld meg Uram lelkemnek perét; váltsd meg életemet.

59 Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.

Láttad, oh Uram, az én bántalmaztatásomat; ítéld meg ügyemet.

60 Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

Láttad minden bosszúállásukat, minden ellenem való gondolatjokat.

61 Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;

Hallottad Uram az ő szidalmazásukat, minden ellenem való gondolatjokat;

62 Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.

Az ellenem támadóknak ajkait, és ellenem való mindennapi szándékukat.

63 Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

Tekintsd meg leülésöket és felkelésöket; én vagyok az ő gúnydaluk.

64 Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.

Fizess meg nékik, Uram, az ő kezeiknek munkája szerint.

65 Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

Adj nékik szívbeli konokságot; átkodul reájok.

66 Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.

Üldözd haragodban, és veszesd el őket az Úr ege alól!