Klaagliederen 3
1 Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.
Minä olen se mies, joka olen kurjuutta nähnyt hänen vihastuksensa vitsan alla.
2 Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.
Minut hän on johdattanut ja kuljettanut pimeyteen eikä valkeuteen.
3 Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.
Juuri minua vastaan hän kääntää kätensä, yhäti, kaiken päivää.
4 Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.
Hän on kalvanut minun lihani ja nahkani, musertanut minun luuni.
5 Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.
Hän on rakentanut varustukset minua vastaan ja piirittänyt minut myrkyllä ja vaivalla.
6 Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.
Hän on pannut minut asumaan pimeydessä niinkuin ikiaikojen kuolleet.
7 Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.
Hän on tehnyt muurin minun ympärilleni, niin etten pääse ulos, on pannut minut raskaisiin vaskikahleisiin.
8 Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.
Vaikka minä huudan ja parun, hän vaientaa minun rukoukseni.
9 Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.
Hakatuista kivistä hän on tehnyt minun teilleni muurin, on mutkistanut minun polkuni.
10 Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.
Vaaniva karhu on hän minulle, piilossa väijyvä leijona.
11 Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.
Hän on vienyt harhaan minun tieni ja repinyt minut kappaleiksi, hän on minut autioksi tehnyt.
12 Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.
Hän on jännittänyt jousensa ja asettanut minut nuoltensa maalitauluksi.
13 He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.
Hän on ampunut munuaisiini nuolet, viinensä lapset.
14 He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.
Minä olen joutunut koko kansani nauruksi, heidän jokapäiväiseksi pilkkalauluksensa.
15 He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.
Hän on ravinnut minua katkeruudella, juottanut minua koiruoholla.
16 Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.
Hän on purettanut minulla hampaat rikki soraan, painanut minut alas tomuun.
17 Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.
Sinä olet syössyt minun sieluni ulos, rauhasta pois, minä olen unhottanut onnen.
18 Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.
Ja minä sanon: mennyt on minulta kunnia ja Herran odotus.
19 Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.
Muista minun kurjuuttani ja kodittomuuttani, koiruohoa ja myrkkyä.
20 Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.
Sinä kyllä muistat sen, että minun sieluni on alaspainettu.
21 Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;
Tämän minä painan sydämeeni, sentähden minä toivon.
22 Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;
Herran armoa on, ettemme ole aivan hävinneet, sillä hänen laupeutensa ei ole loppunut:
23 Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.
se on joka aamu uusi, ja suuri on hänen uskollisuutensa.
24 Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.
Minun osani on Herra, sanoo minun sieluni; sentähden minä panen toivoni häneen.
25 Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.
Hyvä on Herra häntä odottaville, sille sielulle, joka häntä etsii.
26 Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.
Hyvä on hiljaisuudessa toivoa Herran apua.
27 Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.
Hyvä on miehelle, että hän kantaa iestä nuoruudessaan.
28 Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.
Istukoon hän yksin ja hiljaa, kun Herra on sen hänen päällensä pannut.
29 Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.
Laskekoon suunsa tomuun-ehkä on vielä toivoa.
30 Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.
Ojentakoon hän posken sille, joka häntä lyö, saakoon kyllälti häväistystä.
31 Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.
Sillä ei Herra hylkää iankaikkisesti;
32 Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.
vaan jos hän on murheelliseksi saattanut, hän osoittaa laupeutta suuressa armossansa.
33 Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.
Sillä ei hän sydämensä halusta vaivaa eikä murehduta ihmislapsia.
34 Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;
Kun jalkojen alle poljetaan kaikki vangit maassa,
35 Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;
kun väännetään miehen oikeutta Korkeimman kasvojen edessä,
36 Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?
kun ihmiselle tehdään vääryyttä hänen riita-asiassaan-eikö Herra sitä näkisi?
37 Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?
Onko kukaan sanonut, ja se on tapahtunut, jos ei Herra ole käskenyt?
38 Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?
Eikö lähde Korkeimman suusta paha ja hyvä?
39 Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.
Miksi tuskittelee ihminen eläessään, mies syntiensä palkkaa?
40 Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.
Koetelkaamme teitämme, tutkikaamme niitä ja palatkaamme Herran tykö.
41 Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:
Kohottakaamme sydämemme ynnä kätemme Jumalan puoleen, joka on taivaassa.
42 Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.
Me olemme luopuneet pois ja olleet kapinalliset; sinä et ole antanut anteeksi,
43 Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.
olet peittänyt itsesi vihassasi, ajanut meitä takaa, surmannut säälimättä;
44 Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.
olet peittänyt itsesi pilvellä, niin ettei rukous pääse lävitse.
45 Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.
Tunkioksi ja hylyksi sinä olet meidät tehnyt kansojen seassa.
46 Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.
Suut ammollaan meitä vastaan ovat kaikki meidän vihamiehemme.
47 Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.
Osaksemme on tullut kauhu ja kuoppa, turmio ja sortuminen.
48 Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.
Vesipurot juoksevat minun silmistäni tyttären, minun kansani, sortumisen tähden.
49 Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;
Minun silmäni vuotaa lakkaamatta, hellittämättä
50 Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.
siihen asti, kunnes katsoo, kunnes näkee Herra taivaasta.
51 Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.
Silmäni tuottaa tuskaa minun sielulleni kaikkien minun kaupunkini tyttärien tähden.
52 Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.
Kiihkeästi pyydystivät minua kuin lintua ne, jotka syyttä ovat vihamiehiäni.
53 Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.
He sulkivat kuoppaan minun elämäni ja heittivät päälleni kiviä.
54 Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!
Vedet tulvivat minun pääni ylitse; minä sanoin: olen hukassa.
55 Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.
Minä huusin sinun nimeäsi, Herra, kuopan syvyydestä.
56 Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.
Sinä kuulit minun huutoni: "Älä peitä korvaasi minun avunhuudoltani, että saisin hengähtää".
57 Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!
Sinä olit läsnä silloin, kun minä sinua huusin; sinä sanoit: "Älä pelkää".
58 Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.
Sinä, Herra, ajoit minun riita-asiani, lunastit minun henkeni.
59 Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.
Olethan nähnyt, Herra, minun kärsimäni sorron: hanki minulle oikeus.
60 Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.
Olethan nähnyt kaiken heidän kostonhimonsa, kaikki heidän juonensa minua vastaan.
61 Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;
Sinä olet kuullut heidän häväistyksensä, Herra, kaikki heidän juonensa minua vastaan.
62 Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.
Minun vastustajaini huulet ja heidän aikeensa ovat minua vastaan kaiken päivää.
63 Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.
Istuivatpa he tai nousivat, katso: minä olen heillä pilkkalauluna.
64 Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.
Kosta heille, Herra, heidän kättensä teot.
65 Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!
Paaduta heidän sydämensä, kohdatkoon heitä sinun kirouksesi.
66 Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.
Aja heitä takaa vihassasi ja hävitä heidät Herran taivaan alta.
