Job 9
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Und Hiob antwortete und sprach:
2 Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?
Wahrlich, ich weiß, daß es also ist; und wie könnte ein Mensch gerecht sein vor Gott?
3 Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.
Wenn er Lust hat, mit ihm zu rechten, so kann er ihm auf tausend nicht eins antworten.
4 Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?
Er ist weise von Herzen und stark an Kraft: wer hat sich wider ihn verhärtet und ist unversehrt geblieben?
5 Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;
Der Berge versetzt, ehe sie es merken, er, der sie umkehrt in seinem Zorn;
6 Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;
der die Erde aufbeben macht von ihrer Stätte, und ihre Säulen erzittern;
7 Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;
der der Sonne befiehlt, und sie geht nicht auf, und der die Sterne versiegelt;
8 Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;
der die Himmel ausspannt, er allein, und einherschreitet auf den Höhen des Meeres;
9 Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;
der den großen Bären gemacht hat, den Orion und das Siebengestirn und die Kammern des Südens;
10 Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.
der Großes tut, daß es nicht zu erforschen, und Wundertaten, daß sie nicht zu zählen sind.
11 Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.
Siehe, er geht an mir vorüber, und ich sehe ihn nicht, und er zieht vorbei, und ich bemerke ihn nicht.
12 Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?
Siehe, er rafft dahin, und wer will ihm wehren? Wer zu ihm sagen: Was tust du?
13 God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.
Gott wendet seinen Zorn nicht ab, unter ihn beugen sich Rahabs Helfer.
14 Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?
Wieviel weniger könnte ich ihm antworten, meine Worte wählen ihm gegenüber!
15 Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.
Der ich, wenn ich gerecht wäre, nicht antworten könnte, um Gnade würde ich flehen zu meinem Richter.
16 Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.
Wenn ich riefe, und er mir antwortete, nicht würde ich glauben, daß er meiner Stimme Gehör schenken würde:
17 Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.
Er, der mich zermalmt durch ein Sturmwetter, und meine Wunden mehrt ohne Ursache;
18 Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.
er erlaubt mir nicht, Atem zu holen, denn er sättigt mich mit Bitterkeiten.
19 Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?
Wenn es auf Kraft des Starken ankommt, so sagt er: “Siehe hier!” und wenn auf Recht: “Wer will mich vorladen?”
20 Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.
Wenn ich auch gerecht wäre, so würde mein Mund mich doch verdammen; wäre ich vollkommen, so würde er mich für verkehrt erklären.
21 Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.
Vollkommen bin ich; nicht kümmert mich meine Seele, ich verachte mein Leben; es ist eins!
22 Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.
Darum sage ich: Den Vollkommenen und den Gesetzlosen vernichtet er.
23 Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.
Wenn die Geißel plötzlich tötet, so spottet er der Prüfung der Unschuldigen.
24 De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?
Die Erde ist in die Hand des Gesetzlosen gegeben, das Angesicht ihrer Richter verhüllt er. Wenn er es nun nicht ist, wer anders?
25 En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.
Und meine Tage eilen schneller dahin als ein Läufer, sie entfliehen, schauen das Glück nicht.
26 Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.
Sie ziehen vorüber gleich Rohrschiffen, wie ein Adler, der auf Fraß herabstürzt.
27 Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;
Wenn ich sage: Ich will meine Klage vergessen, will mein Angesicht glätten und mich erheitern,
28 Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.
so bangt mir vor allen meinen Schmerzen; ich weiß, daß du mich nicht für schuldlos halten wirst.
29 Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?
Ich muß schuldig sein; wozu soll ich mich denn nutzlos abmühen?
30 Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;
Wenn ich mich mit Schnee wüsche und meine Hände mit Lauge reinigte,
31 Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.
alsdann würdest du mich in die Grube tauchen, und meinen eigenen Kleidern würde vor mir ekeln.
32 Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.
Denn er ist nicht ein Mann wie ich, daß ich ihm antworten dürfte, daß wir miteinander vor Gericht gehen könnten.
33 Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.
Es gibt zwischen uns keinen Schiedsmann, daß er seine Hand auf uns beide legte.
34 Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;
Er tue seine Rute von mir weg, und sein Schrecken ängstige mich nicht:
35 Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.
so will ich reden und ihn nicht fürchten; denn nicht also steht es bei mir.
