Job 6
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Job vastasi ja sanoi:
2 Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!
"Oi, jospa minun suruni punnittaisiin ja kova onneni pantaisiin sen kanssa vaakaan!
3 Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeen; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.
Sillä se on nyt raskaampi kuin meren hiekka; sentähden menevät sanani harhaan.
4 Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.
Sillä Kaikkivaltiaan nuolet ovat sattuneet minuun; minun henkeni juo niiden myrkkyä. Jumalan kauhut ahdistavat minua.
5 Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?
Huutaako villiaasi vihannassa ruohikossa, ammuuko härkä rehuviljansa ääressä?
6 Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?
Käykö äitelää syöminen ilman suolaa, tahi onko makua munanvalkuaisessa?
7 Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.
Sieluni ei tahdo koskea sellaiseen, se on minulle kuin saastainen ruoka.
8 Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;
Oi, jospa minun pyyntöni täyttyisi ja Jumala toteuttaisi minun toivoni!
9 En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!
Jospa Jumala suvaitsisi musertaa minut, ojentaa kätensä ja katkaista elämäni langan!
10 Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.
Niin olisi vielä lohdutuksenani-ja ilosta minä hypähtäisin säälimättömän tuskan alla-etten ole kieltänyt Pyhän sanoja.
11 Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?
Mikä on minun voimani, että enää toivoisin, ja mikä on loppuni, että tätä kärsisin?
12 Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?
Onko minun voimani vahva kuin kivi, onko minun ruumiini vaskea?
13 Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?
Eikö minulla ole enää mitään apua, onko pelastus minusta karkonnut?
14 Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.
Tuleehan ystävän olla laupias nääntyvälle, vaikka tämä olisikin hyljännyt Kaikkivaltiaan pelon.
15 Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;
Minun veljeni ovat petolliset niinkuin vesipuro, niinkuin sadepurot, jotka juoksevat kuiviin.
16 Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.
Ne ovat jääsohjusta sameat, niihin kätkeytyy lumi;
17 Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.
auringon paahtaessa ne ehtyvät, ne häviävät paikastansa helteen tullen.
18 De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.
Niiden juoksun urat mutkistuvat, ne haihtuvat tyhjiin ja katoavat.
19 De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.
Teeman karavaanit tähystelivät, Seban matkueet odottivat niitä;
20 Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.
he joutuivat häpeään, kun niihin luottivat, pettyivät perille tullessansa.
21 Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.
Niin te olette nyt tyhjän veroiset: te näette kauhun ja peljästytte.
22 Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?
Olenko sanonut: 'Antakaa minulle ja suorittakaa tavaroistanne lahjus minun puolestani,
23 Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?
pelastakaa minut vihollisen vallasta ja lunastakaa minut väkivaltaisten käsistä'?
24 Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.
Opettakaa minua, niin minä vaikenen; neuvokaa minulle, missä olen erehtynyt.
25 O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?
Kuinka tehoaakaan oikea puhe! Mutta mitä merkitsee teidän nuhtelunne?
26 Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?
Aiotteko nuhdella sanoja? Tuultahan ovat epätoivoisen sanat.
27 Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.
Orvostakin te heittäisitte arpaa ja hieroisitte kauppaa ystävästänne.
28 Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.
Mutta suvaitkaa nyt kääntyä minuun; minä totisesti en valhettele vasten kasvojanne.
29 Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.
Palatkaa, älköön vääryyttä tapahtuko; palatkaa, vielä minä olen oikeassa siinä.
30 Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?
Olisiko minun kielelläni vääryys? Eikö suulakeni tuntisi, mikä turmioksi on?"
