Job 41
1 Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?
Поць ту сэ принзь левиатанул ку ундица сау сэ-й леӂь лимба ку о фуние?
2 Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?
Ый вей путя петрече папура прин нэрь сау сэ-й стрэпунӂь ку ун кырлиг фалка?
3 Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?
Ыць ва фаче ел мулте ругэминць? Ыць ва ворби ел ку ун глас дулче?
4 Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?
Ва фаче ел ун легэмынт ку тине, ка сэ-ць фие роб пе вечие?
5 Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?
Те вей жука ту ку ел ка ши ку о пасэре? Ыл вей лега ту ка сэ-ць ынвеселешть фетеле?
6 Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?
Фак пескарий негоц ку ел? Ыл ымпарт ей ынтре негусторь?
7 Zult gij zijn huid met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?
Ый вей акопери пеля ку цепуше ши капул ку кинӂь?
8 Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.
Ридикэ-ць нумай мына ымпотрива луй, ши ну-ць ва май вени густ сэ-л ловешть.
9 Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?
Ятэ кэ ешть ыншелат ын аштептаря та де а-л принде: нумай сэ-л везь, ши казь ла пэмынт!
10 Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
Нимень ну есте атыт де ындрэзнец ка сэ-л ынтэрыте. Чине Ми с-ар ымпотриви ын фацэ?
11 Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
Куй сунт датор, ка сэ-й плэтеск? Суб чер тотул есте ал Меу.
12 Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
Вряу сэ май ворбеск ярэшь де мэдулареле луй ши де тэрия луй, ши де фрумусеця ынтокмирий луй.
13 Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
Чине-й ва путя ридика вешмынтул? Чине ва путя пэтрунде ынтре фэлчиле луй?
14 Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
Чине ва путя дескиде порциле гурий луй? Шируриле динцилор луй кыт сунт де ынспэймынтэтоаре!
15 Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
Скутуриле луй мэреце ши путерниче сунт уните ымпреунэ ка принтр-о печете;
16 Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
се цин унул де алтул ши нич аерул н-ар путя трече принтре еле.
17 Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
Сунт ка ниште фраць каре се ымбрэцишязэ, се апукэ ши рэмын недеспэрциць.
18 Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
Стрэнутуриле луй фак сэ стрэлучяскэ лумина; окий луй сунт ка ӂяна зорилор.
19 Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
Дин гура луй цышнеск флэкэрь, скапэрэ скынтей де фок дин еа.
20 Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedende pot en ruimen ketel.
Дин нэриле луй есе фум, ка динтр-ун вас каре фербе, ка динтр-о кэлдаре фербинте.
21 Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
Суфларя луй апринде кэрбуний ши гура луй арункэ флэкэрь.
22 In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
Тэрия луй стэ ын грумаз ши ынаинтя луй саре гроаза.
23 De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
Пэрциле луй челе кэрноасе се цин ымпреунэ, ка турнате пе ел, неклинтите.
24 Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
Инима луй есте таре ка пятра, таре ка пятра де моарэ каре стэ дедесубт.
25 Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
Кынд се скоалэ ел, тремурэ витежий ши спайма ый пуне пе фугэ.
26 Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
Деӂяба есте ловит ку сабия; кэч сулица, сэӂята ши павэза ну фолосеск ла нимик.
27 Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
Пентру ел, ферул есте ка паюл, арама, ка лемнул путред.
28 De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
Сэӂята ну-л пуне пе фугэ, петреле дин праштие сунт ка плява пентру ел.
29 De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
Ну веде ын гьоагэ декыт ун фир де пай ши рыде ла шуератул сэӂецилор.
30 Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
Суб пынтечеле луй сунт цепь аскуциць: ай зиче кэ есте о грапэ ынтинсэ песте норой.
31 Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
Фаче сэ клокотяскэ фундул мэрий ка ун казан ши-л клатинэ ка пе ун вас плин ку мир.
32 Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
Ын урмэ, ел ласэ о кэраре луминоасэ, ши адынкул паре ка плетеле унуй бэтрын.
33 Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
Пе пэмынт нимик ну-й есте стэпын; есте фэкут ка сэ ну се тямэ де нимик.
34 Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
Привеште ку диспрец тот че есте ынэлцат, есте ымпэратул челор май мындре добитоаче.”
