Job 41
1 Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?
Vai tu levijatanu vari ķert ar makšķeri, jeb viņa mēli ar dziļi iemestu virvi?
2 Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?
Vai tu viņam riņķi māki likt nāsīs un ar asmeni izdurt viņa žaunas?
3 Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?
Vai tu domā, ka tas tevis daudz lūgsies un labus vārdus uz tevi runās?
4 Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?
Vai viņš derēs derību ar tevi, ka tu viņu vari ņemt par mūžīgu vergu?
5 Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?
Vai tu ar viņu varēsi spēlēties kā ar putniņu, jeb viņu saistīsi savām meitām?
6 Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?
Vai zvejnieku biedrībā viņu pārdod, vai viņu izdala pircējiem?
7 Zult gij zijn huid met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?
Vai tu viņa ādu vari piedurt pilnu ar šķēpiem, jeb viņa galvu ar žebērkļiem?
8 Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.
Kad tu savu roku viņam pieliksi, tad pieminēsi, kāds tas karš, un vairs to nedarīsi.
9 Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?
Redzi, tāda cerība ir velti; jau viņu ieraugot krīt gar zemi.
10 Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
Neviens nav tik drošs, viņu kaitināt, - kas tad būtu, kas Man varētu celties pretim?
11 Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
Kas Man ko laba papriekš darījis, ka Man to bija atmaksāt? Kas ir apakš visām debesīm, tas Man pieder.
12 Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
Un lai vēl pieminu viņa locekļus, stiprumu un viņa vareno augumu.
13 Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
Kas drīkstētu viņa bruņas atsegt, kas līst viņa zobu starpā?
14 Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
Kas viņa vaiga žokļus var atplēst? Ap viņa zobiem ir briesmas.
15 Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
Lepni ir viņa bruņu zvīņas, cieti kā ar zieģeli saspiesti kopā.
16 Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
Viens tik tuvu pie otra, ka ne vējš netiek starpā.
17 Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
Tie līp viens pie otra, un turas kopā, ka nešķiras.
18 Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
Viņš šķauda ugunis, un viņa acis ir kā rīta blāzmas stari.
19 Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
No viņa mutes šaujās ugunis, degošas dzirksteles no tās izlec.
20 Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedende pot en ruimen ketel.
No viņa nāsīm iziet dūmi kā no verdoša poda un katla.
21 Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
Viņa dvaša varētu iededzināt ogles, un liesmas iziet no viņa mutes.
22 In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
Viņa kakls ir visai stiprs, un viņa priekšā lec bailes.
23 De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
Viņa miesas locekļi kā sakalti, tie turas cieti kopā, ka nevar kustināt.
24 Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
Viņa sirds ir cieta kā akmens un cieta kā apakšējais dzirnu akmens.
25 Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
Kad viņš ceļas, tad stiprie izbīstas, no bailēm tie paģībst.
26 Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
Kad viņam cērt ar zobenu, tas nekož, nedz šķēps, ne bulta, ne žebērklis.
27 Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
Dzelzs priekš viņa kā salmi, un varš kā sapraulējis koks.
28 De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
Bulta viņu neaiztrieks; lingas akmeņi viņam ir kā pelus.
29 De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
Lielas bozes viņam ir kā pelus, viņš smejas, kad šķēps svelpj.
30 Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
Viņa pavēderē asi kasīkļi, un kā ar ecešām viņš brauc pa dubļiem.
31 Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
Viņš dara, ka dziļumi verd kā pods, un sajauc jūru kā zalves virumu.
32 Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
Kur viņš gājis ceļš spīd; tie ūdens viļņi ir kā sudraboti.
33 Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
Virs zemes cits viņam nav līdzinājams, viņš tāds radīts, ka nebīstas.
34 Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
Viss, kas ir augsts, viņam nav nekas; viņš visu lepno zvēru ķēniņš.
