Job 41
1 Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?
Enlèveras-tu le Léviathan avec l'hameçon, et le tireras-tu par sa langue avec le cordeau [de l'hameçon] que tu auras jeté dans l'eau?
2 Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?
Mettras-tu un jonc dans son nez? ou perceras-tu ses mâchoires avec une épine?
3 Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?
Emploiera-t-il auprès de toi beaucoup de prières? ou te parlera-t-il doucement?
4 Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?
Fera-t-il un accord avec toi, et le prendras-tu pour esclave à toujours?
5 Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?
T'en joueras-tu comme d'un petit oiseau? et l'attacheras-tu pour tes jeunes filles?
6 Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?
Des amis se régaleront-ils de sa chair? sera-t-il partagé entre les marchands?
7 Zult gij zijn huid met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?
Rempliras-tu sa peau de pointes? et sa tête [entrerait-elle] dans une nasse de poissons?
8 Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.
Mets ta main sur lui; il ne te souviendra jamais de lui faire la guerre.
9 Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?
Voilà, l'espérance qu'on avait de le prendre est frustrée; [et] ne sera-t-on pas même atterré par son regard?
10 Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
Il n'y a point d'homme assez courageux pour le réveiller; qui est-ce donc qui se présentera devant moi?
11 Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
Qui est-ce qui m'a prévenu, et je [le] lui rendrai? Ce qui est sous tous les cieux est à moi.
12 Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
Je ne me tairai point de ses membres, ni de ce qui concerne ses forces, ni de la grâce de l'arrangement [des parties de son corps].
13 Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
Qui est-ce qui découvrira le dessus de sa couverture, et se jettera entre les deux branches de son mors?
14 Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
Qui est-ce qui ouvrira les portes de sa gueule? La terreur se tient autour de ses dents.
15 Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
Les lames de ses boucliers ne sont que magnificence; elles sont étroitement serrées [comme] avec un cachet.
16 Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
L'une approche de l'autre, et le vent n'entre point entre-deux.
17 Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
Elles sont jointes l'une à l'autre, elles s'entretiennent, et ne se séparent point.
18 Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
Ses éternuements éclaireraient la lumière, et ses yeux sont [comme] les paupières de l'aube du jour.
19 Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
Des flambeaux sortent de sa bouche, et il en rejaillit des étincelles de feu.
20 Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedende pot en ruimen ketel.
Une fumée sort de ses narines comme d'un pot bouillant, ou d'une chaudière.
21 Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
Son souffle enflammerait des charbons, et une flamme sort de sa gueule.
22 In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
La force est dans son cou, et la terreur marche devant lui.
23 De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
Sa chair est ferme, tout est massif en lui, rien n'y branle.
24 Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
Son cœur est dur comme une pierre, même comme une pièce de la meule de dessous.
25 Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
Les plus forts tremblent quand il s'élève, et ils ne savent où ils en sont, voyant comme il rompt tout.
26 Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
Qui s'en approchera avec l'épée? ni elle, ni la lance, ni le dard, ni la cuirasse, ne pourront point subsister [devant lui].
27 Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
Il ne tient pas plus de compte du fer que de la paille; et de l'airain, que du bois pourri.
28 De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
La flèche ne le fera point fuir, les pierres d'une fronde lui sont comme du chaume.
29 De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
Il tient les machines de guerre comme des brins de chaume; et il se moque du javelot qu'on lance sur lui.
30 Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
Il a sous soi des tests aigus, et il abat [sous soi] des roseaux pointus [en se couchant] sur la boue.
31 Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
Il fait bouillonner le gouffre comme une chaudière, et rend semblable la mer à un chaudron de parfumeur.
32 Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
Il fait reluire après soi son sentier, et on prendrait l'abîme pour une tête blanchie de vieillesse.
33 Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
Il n'y a rien sur la terre qui lui puisse être comparé, ayant été fait pour ne rien craindre.
34 Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
Il voit [au-dessous de lui] tout ce qu'il y a de plus élevé; il est Roi sur tous les plus fiers animaux.
