Job 4
1 Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:
Respondió Elifaz el temanita y dijo:
2 Zo wij een woord opnemen tegen u, zult gij verdrietig zijn? Nochtans wie zal zich van woorden kunnen onthouden?
Si alguien tratará de hablarte una palabra, ¿será molestia para ti? pero ¿quién es capaz de evitar decir lo que está en su mente?
3 Zie, gij hebt velen onderwezen, en gij hebt slappe handen gesterkt;
En verdad, has ayudado a los demás y has fortalecido las manos débiles;
4 Uw woorden hebben den struikelende opgericht, en de krommende knieen hebt gij vastgesteld;
El que estaba cerca de caer ha sido animado por tus palabras, y has dado fuerza al que está por caer.
5 Maar nu komt het aan u, en gij zijt verdrietig; het raakt tot u, en gij wordt beroerd.
Pero ahora ha venido sobre ti y es un cansancio para ti; Te conmueve y tu mente está turbada.
6 Was niet uw vreze Gods uw hoop, en de oprechtheid uwer wegen uw verwachting?
¿No es tu temor de Dios tu apoyo y tu forma de vida recta tu esperanza?
7 Gedenk toch, wie is de onschuldige, die vergaan zij; en waar zijn de oprechten verdelgd?
¿Alguna vez has visto la destrucción llegar a un hombre recto? ¿O cuándo fueron destruidos los temerosos de Dios?
8 Maar gelijk als ik gezien heb: die ondeugd ploegen, en moeite zaaien, maaien dezelve.
Lo que he visto es que aquellos que han sembrado los problemas, y el mal plantado, obtienen lo mismo para sí mismos.
9 Van den adem Gods vergaan zij, en van het geblaas van Zijn neus worden zij verdaan.
Por el aliento de Dios la destrucción los toma, y por el viento de su ira son destruidos.
10 De brulling des leeuws, en de stem des fellen leeuws, en de tanden der jonge leeuwen worden verbroken.
Aunque el ruido del león y el sonido de su voz pueden ser ruidosos, los dientes de los leones jóvenes son quebrantados.
11 De oude leeuw vergaat, omdat er geen roof is, en de jongens eens oudachtigen leeuws worden verstrooid.
El viejo león llega a su fin por necesidad de comida, y los cachorros de la leona van deambulando en todas direcciones.
12 Voorts is tot mij een woord heimelijk gebracht, en mijn oor heeft een weinigje daarvan gevat;
Una palabra me fue dada en secreto, y el sonido de ella llegó a mis oídos,
13 Onder de gedachten van de gezichten des nachts, als diepe slaap valt op de mensen;
Tuve una pesadilla cuando el sueño profundo llega a los hombres,
14 Kwam mij schrik en beving over, en verschrikte de veelheid mijner beenderen.
El temor se apoderó de mí, y mis huesos estaban llenos de problemas;
15 Toen ging voorbij mijn aangezicht een geest; hij deed het haar mijns vleses te berge rijzen.
Y una respiración se movía sobre mi cara; el cabello de mi carne se endureció.
16 Hij stond, doch ik kende zijn gedaante niet; een beeltenis was voor mijn ogen; er was stilte, en ik hoorde een stem, zeggende:
Algo estaba presente ante mí, pero no pude verlo claramente; había una forma ante mis ojos: una voz tranquila llegó a mis oídos, diciendo:
17 Zou een mens rechtvaardiger zijn dan God? Zou een man reiner zijn dan zijn Maker?
¿Puede el hombre ser recto ante Dios? ¿O un hombre sea limpio ante su Hacedor?
18 Zie, op Zijn knechten zou Hij niet vertrouwen; hoewel Hij in Zijn engelen klaarheid gesteld heeft.
En verdad, no pone fe en sus siervos celestiales, y ve error en sus ángeles;
19 Hoeveel te min op degenen, die lemen huizen bewonen, welker grondslag in het stof is? Zij worden verbrijzeld voor de motten.
¡Cuánto más los que viven en casas de barro, cuyas bases están en el polvo! Serán destruidos por la polilla;
20 Van den morgen tot den avond worden zij vermorzeld; zonder dat men er acht op slaat, vergaan zij in eeuwigheid.
Entre la mañana y la tarde están completamente destruidos; Llegan a su fin para siempre, y nadie toma nota.
21 Verreist niet hun uitnemendheid met hen? Zij sterven, maar niet in wijsheid.
Si se les tira la cuerda de la tienda, ¿acaso no llegan a su fin y sin sabiduría?
