Job 39

1 Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?

Tudod-é a kőszáli zergék ellésének idejét; megvigyáztad-é a szarvasok fajzását?

2 Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?

Megszámláltad-é a hónapokat, a meddig vemhesek; tudod-é az ellésök idejét?

3 Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?

Csak összegörnyednek, elszülik magzataikat, vajudásaiktól megszabadulnak.

4 Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.

Fiaik meggyarapodnak, a legelőn nagyranőnek, elszélednek és nem térnek vissza hozzájok.

5 Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?

Ki bocsátotta szabadon a vadszamarat, ki oldozta el e szamárnak kötelét,

6 Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.

A melynek házául a pusztát rendelém, és lakóhelyéül a sósföldet?

7 Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.

Kineveti a városbeli sokadalmat, nem hallja a hajtsár kiáltozását.

8 Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.

A hegyeken szedeget, az ő legelőjén mindenféle zöld gazt felkeres.

9 Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?

Akar-é szolgálni néked a bölény? Avagy meghál-é a te jászolodnál?

10 Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?

Oda kötheted a bölényt a barázdához kötelénél fogva? Vajjon boronálja-é a völgyeket utánad?

11 Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?

Bízhatol-é benne, mivelhogy nagy az ereje, és munkádat hagyhatod-é reá?

12 Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?

Hiszed-é róla, hogy vetésedet behordja, és szérűdre betakarítja?

13 Zijn an u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?

Vígan leng a struczmadár szárnya: vajjon az eszterág szárnya és tollazata-é az?

14 Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.

Hiszen a földön hagyja tojásait, és a porral költeti ki!

15 En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?

És elfeledi, hogy a láb eltiporhatja, és a mezei vad eltaposhatja azokat.

16 Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.

Fiaival oly keményen bánik, mintha nem is övéi volnának; ha fáradsága kárba vész, nem bánja;

17 Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.

Mert Isten a bölcseséget elfeledtette vele, értelmet pedig nem adott néki.

18 Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.

De hogyha néki ereszkedik, kineveti a lovat és lovagját.

19 Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?

Te adsz-é erőt a lónak, avagy a nyakát sörénynyel te ruházod-é fel?

20 Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.

Felugraszthatod-é, mint a sáskát? Tüsszögése dicső, félelmetes!

21 Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.

Lábai vermet ásnak, örvend erejének, a fegyver elé rohan.

22 Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.

Neveti a félelmet; nem remeg, nem fordul meg a fegyver elől;

23 Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.

Csörög rajta a tegez, ragyog a kopja és a dárda:

24 Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.

Tombolva, nyihogva kapálja a földet, és nem áll veszteg, ha trombita zeng.

25 In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.

A trombitaszóra nyerítéssel felel; messziről megneszeli az ütközetet, a vezérek lármáját és a csatazajt.

26 Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?

A te értelmed miatt van-é, hogy az ölyv repül, és kiterjeszti szárnyait dél felé?

27 Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt?

A te rendelésedre száll-é fent a sas, és rakja-é fészkét a magasban?

28 Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats.

A kősziklán lakik és tanyázik, a sziklák párkányain és bércztetőkön.

29 Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af.

Onnét kémlel enni való után, messzire ellátnak szemei.

30 Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij.

Fiai vért szívnak, és a hol dög van, mindjárt ott terem.