Job 33

1 En gewisselijk, o Job! hoor toch mijn redenen, en neem al mijn woorden ter ore.

Hör dock, Job, mitt tal, och gif akt på all min ord.

2 Zie nu, ik heb mijn mond opengedaan; mijn tong spreekt onder mijn gehemelte.

Si, jag låter min mun upp, och min tunga skall tala i minom mun;

3 Mijn redenen zullen de oprechtigheid mijns harten, en de wetenschap mijner lippen, wat zuiver is, uitspreken.

Mitt hjerta skall tala rätt, och mine läppar skola säga ett rent förstånd.

4 De Geest Gods heeft mij gemaakt, en de adem des Almachtigen heeft mij levend gemaakt.

Guds Ande hafver gjort mig, och dens Allsmägtigas Ande hafver gifvit mig lif.

5 Zo gij kunt, antwoord mij; schik u voor mijn aangezicht, stel u.

Kan du, så svara mig; kom fram jemte mig.

6 Zie, ik ben Godes, gelijk gij; uit het leem ben ik ook afgesneden.

Si, jag hörer Gudi till, såsom du säger, och utaf jord är jag också gjord.

7 Zie, mijn verschrikking zal u niet beroeren, en mijn hand zal over u niet zwaar zijn.

Dock du torf icke förfäras för mig, och min hand skall icke vara dig för svår.

8 Zeker, gij hebt gezegd voor mijn oren, en ik heb de stem der woorden gehoord;

Du hafver talat för min öron; dins ords röst måste jag höra.

9 Ik ben rein, zonder overtreding; ik ben zuiver, en heb geen misdaad.

Jag är ren och utan all last, oskyldig, och hafver ingen synd.

10 Zie, Hij vindt oorzaken tegen mij, Hij houdt mij voor Zijn vijand.

Si, han hafver funnit en sak emot mig, derföre håller han mig för sin fienda;

11 Hij legt mijn voeten in den stok; Hij neemt al mijn paden waar.

Han hafver satt min fot i stocken, och förvarat alla mina vägar.

12 Zie, hierin zijt gij niet rechtvaardig, antwoord ik u; want God is meerder dan een mens.

Si, rätt derutaf besluter jag emot dig, att du icke äst rättfärdig; ty Gud är mer än en menniska.

13 Waarom hebt gij tegen Hem getwist? Want Hij antwoordt niet van al Zijn daden.

Hvi vill du träta med honom, att han icke gör dig räkenskap på allt det han gör?

14 Maar God spreekt eens of tweemaal; doch men let niet daarop.

Om Gud en gång något befaller, skall man då icke först se derefter, om det rätt är.

15 In den droom, door het gezicht des nachts, als een diepe slaap op de lieden valt, in de sluimering op het leger;

Uti synenes dröm om nattene, när sömnen faller uppå menniskorna, när de sofva på sängene;

16 Dan openbaart Hij het voor het oor der lieden, en Hij verzegelt hun kastijding;

Då öppnar han menniskors öra; och förskräcker dem, och näpser dem;

17 Opdat Hij den mens afwende van zijn werk, en van den man de hovaardij verberge;

På det han skall vända menniskona ifrån olycko, och förvara henne för öfvermod.

18 Dat Hij zijn ziel van het verderf afhoude; en zijn leven, dat het door het zwaard niet doorga.

Han skonar hennes själ för förderf, och hans lif, att det icke skall falla i svärdet;

19 Ook wordt hij gestraft met smart op zijn leger, en de sterke menigte zijner beenderen;

Och näpser honom med sveda uppå hans säng, och all hans ben mägteliga;

20 Zodat zijn leven het brood zelf verfoeit, en zijn ziel de begeerlijke spijze;

Och far så med honom, att honom vämjes vid maten, och hans sjal icke hafver lust till att äta.

21 Dat zijn vlees verdwijnt uit het gezicht, en zijn beenderen, die niet gezien werden, uitsteken;

Hans kött försvinner, så att man intet ser det, och hans ben förkrossas, så att man icke gerna ser dem;

22 En zijn ziel nadert ten verderve, en zijn leven tot de dingen, die doden.

Att hans själ nalkas till förderf, och hans lif till de döda.

23 Is er dan bij Hem een Gezant, een Uitlegger, een uit duizend, om den mens zijn rechten plicht te verkondigen;

Om nu en Ängel, en af tusende, trädde fram för honom, till att förkunna menniskone Guds rättfärdighet;

24 Zo zal Hij hem genadig zijn, en zeggen: Verlos hem, dat hij in het verderf niet nederdale, Ik heb verzoening gevonden.

Då skall han förbarma sig öfver honom, och säga: Han skall förlossad varda, att han icke skall fara neder i förderfvet; ty jag hafver funnit en försoning.

25 Zijn vlees zal frisser worden dan het was in de jeugd; hij zal tot de dagen zijner jonkheid wederkeren.

Hans kött komme sig till igen, såsom i ungdomen, och låt honom åter varda ung igen.

26 Hij zal tot God ernstiglijk bidden, Die in hem een welbehagen nemen zal, en zijn aangezicht met gejuich aanzien; want Hij zal den mens zijn gerechtigheid wedergeven.

Han skall bedja Gud, den skall bevisa honom nåder; han skall se sitt ansigte med glädje, och skall vedergälla menniskone hennes rättfärdighet.

27 Hij zal de mensen aanschouwen, en zeggen: Ik heb gezondigd, en het recht verkeerd, hetwelk mij niet heeft gebaat;

Han skall för menniskomen bekänna, och säga: Jag hafver syndat och illa gjort, och mig är ännu för litet skedt.

28 Maar God heeft mijn ziel verlost, dat zij niet voere in het verderf, zodat mijn leven het licht aanziet.

Han hafver förlossat mina själ, att hon icke skulle komma i förderf; utan mitt lif skulle få se ljuset.

29 Zie, dit alles werkt God tweemaal of driemaal met een man;

Si, allt detta gör Gud två eller tre gångor med hvarjom och enom;

30 Opdat hij zijn ziel afkere van het verderf, en hij verlicht worde met het licht der levenden.

På det han skall hemta hans själ igen utu förderfvet; och upplyser honom med de lefvandes ljuse.

31 Merk op, o Job! Hoor naar mij; zwijg, en ik zal spreken.

Gif akt häruppå, Job, och hör härtill, och tig, att jag må tala.

32 Zo er redenen zijn, antwoord mij; spreek, want ik heb lust u te rechtvaardigen.

Men hafver du något att tala, så svara mig. Säg, äst du rättfärdig; jag vill gerna hörat.

33 Zo niet, hoor naar mij; zwijg, en ik zal u wijsheid leren.

Hafver du ock intet, så hör mig, och tig; jag vill lära dig visdom.