Job 31

1 Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven hebben op een maagd?

Sklenil sem zavezo s svojimi očmi. Zakaj naj bi potem mislil na devico?

2 Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?

Kajti kakšen delež od Boga je od zgoraj? In kakšna dediščina od Vsemogočnega od zgoraj?

3 Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de werkers der ongerechtigheid?

Mar ni uničenje za zlobne? In posebna kazen za delavce krivičnosti?

4 Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?

Mar on ne vidi mojih poti in šteje vse moje korake?

5 Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot bedriegerij;

Če sem hodil z ničnostjo ali če je moje stopalo hitelo k prevari,

6 Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn oprechtigheid weten.

naj bom stehtan na pravilni tehtnici, da Bog lahko spozna mojo neokrnjenost.

7 Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd is, en aan mijn handen iets aankleeft;

Če se je moj korak obrnil iz poti in je moje srce hodilo za mojimi očmi in če se je kakršenkoli madež prilepil na moje roke,

8 Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!

potem naj jaz sejem in naj drug jé. Da, naj bo moje potomstvo izkoreninjeno.

9 Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns naasten deur geloerd heb;

Če je bilo moje srce zavedeno z žensko, ali če sem prežal pri vratih svojega soseda,

10 Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over haar krommen!

potem naj moja žena melje drugemu in naj se drugi sklanjajo nadnjo.

11 Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de rechters.

Kajti to je grozoten zločin. Da, to je krivičnost, ki naj se kaznuje s sodniki.

12 Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.

Kajti to je ogenj, ki použiva v uničenje in bi izkoreninil ves moj donos.

13 Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;

Če sem preziral zadevo svojega sluga ali svoje dekle, ko so se pričkali z menoj,

14 (Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed, wat zou ik Hem antwoorden?

kaj bom potem storil, ko se dvigne Bog? In ko on obiskuje, kaj naj mu odgovorim?

15 Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)

Mar ni on, ki me je naredil v maternici, naredil njega? Ali naju ni eden oblikoval v maternici?

16 Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;

Če sem uboge zadržal pred njihovo željo, ali očem vdove storil, da opešajo,

17 En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten heeft;

ali sem sam pojedel svoj grižljaj in osiroteli ni jedel od njega

18 (Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid; )

(kajti od moje mladosti je bil vzgajan z menoj kakor z očetom in usmerjal sem jo od maternice svoje matere),

19 Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat de nooddruftige geen deksel had;

če sem gledal kogarkoli giniti zaradi pomanjkanja obleke ali kateregakoli revnega brez pokrivala,

20 Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;

če me njegova ledja niso blagoslovila in če ni bil ogret z runom moje ovce;

21 Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort mijn hulp zag;

če sem povzdignil svojo roko zoper osirotelega, ko sem videl svojo pomoč v velikih vratih,

22 Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!

potem naj moj laket pade od moje lopatice in moj laket [naj] bo odlomljen od kosti.

23 Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.

Kajti uničenje od Boga mi je bilo strahota in zaradi razloga njegovega visočanstva ne bi mogel zdržati.

24 Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;

Če sem zlato naredil za svoje upanje ali sem čistemu zlatu rekel: › Ti si moje zaupanje, ‹

25 Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat mijn hand geweldig veel verkregen had;

če sem se veselil, ker je bilo moje premoženje veliko in ker je moja roka veliko pridobila,

26 Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;

če sem pogledal sonce, ko je sijalo ali luno hoditi v sijaju

27 En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn mond gekust heeft;

in je bilo moje srce skrivno premamljeno, oziroma so moja usta poljubila mojo roko?

28 Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.

Tudi to bi bila krivičnost, da bi bil kaznovan od sodnika, kajti jaz bi zanikal Boga, ki je zgoraj.

29 Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij opgewekt heb, als het kwaad hem vond;

Če sem se veselil ob uničenju tistega, ki me je sovražil ali sem se povzdignil, ko ga je našlo zlo,

30 (Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).

niti svojim ustom nisem dopustil, da grešijo z želenjem prekletstva njegovi duši.

31 Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;

Če možje mojega šotora niso rekli: ›Oh, da bi imeli njegovo meso! Ne moremo biti zadovoljni.‹

32 De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;

Tujec ni prenočeval na ulici, temveč sem svoja vrata odprl popotniku.

33 Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!

Če sem svoje prestopke pokril kakor Adam, s skrivanjem svoje krivičnosti v svojem naročju,

34 Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.

ali sem se bal velike množice, ali me straši zaničevanje družin, da sem molčal in nisem šel izpred vrat?

35 Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.

Oh, da bi me nekdo poslušal! Glej, moja želja je, da bi mi Vsemogočni odgovoril in da bi moj nasprotnik napisal knjigo.

36 Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.

Zagotovo bi to vzel na svojo ramo in si to privezal kot krono.

37 Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.

Prikazal bi mu število mojih korakov. Kakor princ bi šel blizu k njemu.

38 Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;

Če moja dežela joka zoper mene ali da se njene brazde podobno pritožujejo,

39 Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;

če sem brez denarja pojedel njene sadove ali sem njenim lastnikom povzročil, da izgubijo svoje življenje,

40 Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.

naj osat raste namesto pšenice in smrdljiv plevel namesto ječmena.« Jobove besede so končane.