Job 3
1 Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.
| אחרי כן פתח איוב את פיהו ויקלל את יומו׃ |
2 Want Job antwoordde en zeide:
| ויען איוב ויאמר׃ |
3 De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;
| יאבד יום אולד בו והלילה אמר הרה גבר׃ |
4 Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;
| היום ההוא יהי חשך אל ידרשהו אלוה ממעל ואל תופע עליו נהרה׃ |
5 Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!
| יגאלהו חשך וצלמות תשכן עליו עננה יבעתהו כמרירי יום׃ |
6 Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!
| הלילה ההוא יקחהו אפל אל יחד בימי שנה במספר ירחים אל יבא׃ |
7 Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;
| הנה הלילה ההוא יהי גלמוד אל תבא רננה בו׃ |
8 Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;
| יקבהו אררי יום העתידים ערר לויתן׃ |
9 Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!
| יחשכו כוכבי נשפו יקו לאור ואין ואל יראה בעפעפי שחר׃ |
10 Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.
| כי לא סגר דלתי בטני ויסתר עמל מעיני׃ |
11 Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?
| למה לא מרחם אמות מבטן יצאתי ואגוע׃ |
12 Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?
| מדוע קדמוני ברכים ומה שדים כי אינק׃ |
13 Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;
| כי עתה שכבתי ואשקוט ישנתי אז ינוח לי׃ |
14 Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;
| עם מלכים ויעצי ארץ הבנים חרבות למו׃ |
15 Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.
| או עם שרים זהב להם הממלאים בתיהם כסף׃ |
16 Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.
| או כנפל טמון לא אהיה כעללים לא ראו אור׃ |
17 Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;
| שם רשעים חדלו רגז ושם ינוחו יגיעי כח׃ |
18 Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.
| יחד אסירים שאננו לא שמעו קול נגש׃ |
19 De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.
| קטן וגדול שם הוא ועבד חפשי מאדניו׃ |
20 Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?
| למה יתן לעמל אור וחיים למרי נפש׃ |
21 Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;
| המחכים למות ואיננו ויחפרהו ממטמונים׃ |
22 Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;
| השמחים אלי גיל ישישו כי ימצאו קבר׃ |
23 Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?
| לגבר אשר דרכו נסתרה ויסך אלוה בעדו׃ |
24 Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.
| כי לפני לחמי אנחתי תבא ויתכו כמים שאגתי׃ |
25 Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.
| כי פחד פחדתי ויאתיני ואשר יגרתי יבא לי׃ |
26 Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.
| לא שלותי ולא שקטתי ולא נחתי ויבא רגז׃ |
