Job 3
1 Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.
Lè l fini, Job te ouvri bouch li e te modi jou li te fèt la.
2 Want Job antwoordde en zeide:
Job te di:
3 De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;
“Kite jou ke m te dwe fèt la peri, ak nwit ki te anonse ‘se yon gason ki fèt la.’
4 Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;
Ke jou sa a kapab vin fènwa nèt. Pa kite Bondye anwo a pran swen li, ni limyè vin klere sou li.
5 Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!
Kite fènwa avèk gwo tenèb reklame li. Kite fènwa jou sa a modi li.
6 Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!
Selon nwit sa a, kite tenèb sezi li. Kite li pa gen rejwisans nan jou ane a. Kite li pa antre nan chif ki konte mwa yo.
7 Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;
Koute byen, kite nwit sa a rete esteril. Pa kite okenn kri lajwa antre ladann.
8 Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;
Kite sila ki konn modi jou yo modi jou sa a, sila ki prè pou fè Levyatan leve kò l.
9 Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!
Kite zetwal lannwit li yo vin etenn. Kite li espere limyè, men pa twouve l. E kite li pa wè maten vin parèt,
10 Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.
akoz li pa t fèmen ouvèti vant manman m, ni kache twoub devan zye m.
11 Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?
“Poukisa mwen pa t mouri lè m te fèt? Sòti nan vant li e mouri la menm?
12 Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?
Poukisa jenou yo te resevwa m, e poukisa tete a, pou m ta pran?
13 Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;
Paske koulye a mwen t ap gen tan kouche pou m jwenn lapè; mwen t ap dòmi depi lè sa a e mwen t ap twouve repo,
14 Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;
ansanm ak wa ak konseye latè ki te rebati ansyen mazi yo pou kont yo;
15 Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.
oswa avèk prens ki te gen lò yo, ki t ap plen lakay yo ak ajan;
16 Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.
Oswa kon yon fòs kouch ki kache, mwen pa t ap egziste, kon yon pitit ki pa t janm wè limyè.
17 Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;
La, mechan yo sispann fè laraj, e la moun fatige yo jwenn repo.
18 Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.
Prizonye yo alèz ansanm. Yo p ap tande vwa a sipèvizè a.
19 De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.
Ni piti, ni gran yo la. E esklav la lib de mèt li.
20 Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?
“Poukisa limyè bay a sila ki soufri a, e lavi a nanm anmè a,
21 Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;
ki anvi wè lanmò, men nanpwen, e fouye plis pou twouve li pase trezò kache,
22 Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;
ki rejwi anpil e fè lwanj lè yo rive nan tonbo a?
23 Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?
Poukisa limyè bay a yon nonm ak chemen an kache a, ke Bondye te jennen tout kote a?
24 Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.
Paske soupi mwen yo parèt menm moman manje a rive devan ze m. Epi kri mwen yo vide tankou dlo.
25 Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.
Paske sa m krent lan te vini sou mwen. Sa ke m pa vle wè a te tonbe sou mwen.
26 Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.
Mwen pa alèz, ni mwen pa anpè. Mwen pa jwenn repo, ni m pa kal, men se boulvèsman ki vin parèt.”
