Job 3
1 Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 Want Job antwoordde en zeide:
Dilə gəlib belə dedi:
3 De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
