Job 28
1 Gewisselijk, er is voor het zilver een uitgang, en een plaats voor het goud, dat zij smelten.
He rua hoki to te hiriwa e puta mai ai, he wahi ano to te koura e whakarewaina ai.
2 Het ijzer wordt uit stof genomen, en uit steen wordt koper gegoten.
He mea tango mai te rino no roto i te whenua; no te kamaka te parahi, he mea whakarewa.
3 Het einde, dat God gesteld heeft voor de duisternis, en al het uiterste onderzoekt hij; het gesteente der donkerheid en der schaduw des doods.
E whakatakotoria ana e te tangata he mutunga mai mo te pouri, e rapua ana e ia ki te tino tutukitanga atu nga kohatu o te pouri, o te atarangi o te mate.
4 Breekt er een beek door, bij dengene, die daar woont, de wateren vergeten zijnde van den voet, worden van den mens uitgeput, en gaan weg.
E pakaruhia mai ana e ia he rua i ko ake o nga nohoanga tangata; kua wareware ratou i te waewae e haere ana; he tawhiti i te tangata to ratou tarenga, e piu atu ana, e piu ana mai.
5 Uit de aarde komt het brood voort, en onder zich wordt zij veranderd, alsof zij vuur ware.
Ko te whenua, e puta mai ana he taro i roto i a ia: a e hurihia ake ana a raro iho ano he ahi.
6 Haar stenen zijn de plaats van den saffier, en zij heeft stofjes van goud.
Hei wahi mo nga hapira ona kohatu, he puehu koura ano tona.
7 De roofvogel heeft het pad niet gekend, en het oog der kraai heeft het niet gezien.
He ara tena kahore i mohiotia e te manu, kiano i kitea e te kanohi o te whatura.
8 De jonge hoogmoedige dieren hebben het niet betreden, de felle leeuw is daarover niet heengegaan.
Kahore nga kirehe whakahi kia takahi i taua ara kahore hoki a reira kia haerea e te raiona tutu.
9 Hij legt zijn hand aan de keiachtige rots, hij keert de bergen van den wortel om.
E pa atu ana tona ringa ki te kiripaka; hurihia ake e ia nga take o nga maunga.
10 In de rotsstenen houwt hij stromen uit, en zijn oog ziet al het kostelijke.
E tapahia ana e ia he awa i roto i nga kamaka, a e kite ana tona kanohi i nga mea utu nui katoa.
11 Hij bindt de rivier toe, dat niet een traan uitkomt, en het verborgene brengt hij uit in het licht.
E herea ana e ia nga awa kei maturuturu; e whakaputa mai ana hoki i nga mea ngaro ki te marama.
12 Maar de wijsheid, van waar zal zij gevonden worden? En waar is de plaats des verstands?
E kitea ia ki hea te whakaaro nui? kei hea hoki te wahi o te mohio?
13 De mens weet haar waarde niet, en zij wordt niet gevonden in het land der levenden.
E kore te tangata e mohio ki tona utu, e kore ano taua hanga e kitea ki te whenua o te ora.
14 De afgrond zegt: Zij is in mij niet; en de zee zegt: Zij is niet bij mij.
E ki ake ana te rire, Kahore i ahau; e ki mai ana hoki te moana, Kahore i ahau.
15 Het gesloten goud kan voor haar niet gegeven worden, en met zilver kan haar prijs niet worden opgewogen.
E kore e hokona ki te koura, e kore ano hoki e taea te pauna te hiriwa hei utu mona.
16 Zij kan niet geschat worden tegen fijn goud van Ofir, tegen den kostelijken Schoham, en den Saffier.
E kore e taea te whakarite ki te koura o Opira, ki te onika utu nui, ki te hapira.
17 Men kan het goud of het kristal haar niet gelijk waarderen; ook is zij niet te verwisselen voor een kleinood van dicht goud.
E kore e rite te koura, te kohatu piata ki a ia: e kore e hokona ki nga oko koura parakore.
18 De Ramoth en Gabisch zal niet gedacht worden; want de trek der wijsheid is meerder dan der Robijnen.
E kore e whakahuatia te kaoa, nga peara ranei; hira ake hoki te utu o te whakaaro nui i to te rupi.
19 Men kan de Topaas van Morenland haar niet gelijk waarderen; en bij het fijn louter goud kan zij niet geschat worden.
E kore te topaha o Etiopia e rite ki a ia, e kore e tau te koura parakore hei utu.
20 Die wijsheid dan, van waar komt zij, en waar is de plaats des verstands?
Ka haere mai ra i hea te whakaaro nui? Kei hea te wahi o te matau?
21 Want zij is verholen voor de ogen aller levenden, en voor het gevogelte des hemels is zij verborgen.
He mea huna atu na hoki i nga kanohi o nga mea ora katoa, ngaro rawa i nga manu o te rangi.
22 Het verderf en de dood zeggen: Haar gerucht hebben wij met onze oren gehoord.
E ki ake ana te whakangaromanga raua ko te mate, i hakiri o maua taringa ki tona rongo.
23 God verstaat haar weg, en Hij weet haar plaats.
E mohio ana te Atua ki tona ara, kua kite ano ia i tona wahi.
24 Want Hij schouwt tot aan de einden der aarde, Hij ziet onder al de hemelen.
E titiro ana hoki ia ki nga pito o te whenua, e kite ana ia i nga mea i raro i te rangi, a puta noa;
25 Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate;
E mea ana i te whakataimaha mo te hau; ae, e mehua ana ia i nga wai ki te mehua.
26 Als Hij den regen een gezette orde maakte, en een weg voor het weerlicht der donderen;
I a ia e whakatakoto ana i te tikanga mo te ua, i te huarahi mo te uira o te whatitiri,
27 Toen zag Hij haar, en vertelde ze; Hij schikte ze, en ook doorzocht Hij ze.
Ka kitea e ia i reira, a whakapuakina mai ana; i whakaukia e ia, a ata rapua ana e ia.
28 Maar tot den mens heeft Hij gezegd: Zie, de vreze des HEEREN is de wijsheid, en van het kwade te wijken is het verstand.
A ka mea ia ki te tangata, Na, ko te wehi ki te Ariki, ko te whakaaro nui tena; a ko te mawehe atu i te kino, koia te matauranga.
